Տարոն Լուկաշին

Քո հայտնվելուց ինձ կորցրածի պես Տանից հեռանամ, թողնեմ դուռս բաց, Կարող ես ասել ի՞նչ է կատարվում, Ի՞նչ է կատարվում, իմ սիրո աստված։ Դու խորան չունես, ու ես ծնկաչոք Քեզ աղոթելու տեղ եմ որոնում, Հոգ չէ, թե չկան օրերս անհոգ, Հոգսերի մեջ եմ դատարկ խորանում։ Իշխաններն արդեն ծնկի են եկել, Արարիչն անգամ լավ չի հասկանում ` Մեզնից տանելով մեզ ի՞նչ է տվել, Ի՞նչից է այդպես հոգին դալկանում։ Ես վաղուց արդեն իմ ափինը չեմ, Ձեռքերիս վաղուց ես չեմ պատկանում, Ի՞նչ է կատարվում, կարող ես ասել, Իմ սիրո աստված, ո՞վ է կատարում։