Предыдущая публикация
Ամեն մեկս, կարծում եմ ,ունենք տողեր կամ մտածել ենք կյանքի որոշակի փուլում սիրո մասին գրել։ Եկեք յուրաքանչյուրս գրենք մի փոքր բանաստեղծություն, քառատող կամ արձակ երջանիկ սիրո մասին քոմերում։
Իսկ օրվա վերջում բոլորով կնտրենք ,թե ու՞մն է ամենալավը։
Следующая публикация
դուք կհայտնվեք խելահեղության օվկիանոսում։ Բարի գալուստ մեր խումբ։
Комментарии 43
մի քիչ հեռու , քան պետք է ,
մի փոքր մոտ , քան կարելի է ,
երբ նրա աչքերը թափանցում են հոգիդ շագանակագույն թավիշով, նայելով մշուշոտ...
Երբ նրա շուրթերը ալ կարմիրով ընդգծում են մաշկի անթերի ճերմակը ...
Այդպիսի պահերին դու շնչահեղձ ես լինում ինչ - որ անխուսափելի հավերժությունից ...
նրանից ... ինչից չգիտես ինչու ... ապրել ես ուզում...
-Ինձ նայող, ժպտուն, պարզ,,,
Ու մի՞թե ավելի գեղփցիկ կամ սիրելի բան կարելի է գտնել։
Ես սիրում եմ «Սերը» Քո աչքերում։
Երբ հոգնած, անիմաստ ու գորշ գոյությունս օրվա մռայլ ու ձանձրալի կանգառներում քարշ տալուց հետո գալիս եմ տուն, իսկ այտեղ դու ես, քո պարզ, ժպտուն ու սիրով լի աչքերով։
Ես սուզվում եմ, վերանում, խորտակվում ու վերջնականապես հանգրվան գտնում քո աչքերում։
Եթե ինձ երբևէ հարցնեն ի՞նչ եմ սիրում, ես կպատասխանեմ
-Ինձ այդքա՜ն սիրով նայող քո պարզ աչքերը,,,,
Ես մաղթում եմ յուրաքանչյուրն իր սիրելիի աչքերում էդքան սեր տեսնի )
Դա կեղծելն անհնարա
Աստծուց է տրվում այդ սերը անսահման,
Լցնում է իմ սիրտն իր սուրբ ջերմությամբ:
Սերդ, որ քաղցր է սրտիս, սերդ, որ լույս է կյանքիս,
Սերդ, որ հույս է տալիս այս ունայն աշխարհում:
Սերդ սրտեր է փշրում, սերդ մեղքեր է մաքրում,
Սերդ, որ հոգ է տանում ու տալիս ցնծություն:
-Հավատա և կստացվի, պայքարի՛ր և կլինի։
Այդժամ ես քմծիծաղ տվեցի՝ սրտումս ունենալով իմ իդեալին։
Կյանքը... կյանքը սիրում է շախմատ խաղալ ,երբ դու արդեն պարտվելու մտքից կոտրել ես ժամացաույցը և նետել քարերը խաղատախտակից...
ԵՒ եկար դու,ինչպես գարնան կյանքի արվեստ։
ԵՒ եկար դու, ինչես աղոթք գերության մեջ,
ԵՒ այդժամ ես դու՜ հավատում հրաշքներին,
Հասկանալով ,որ դու կույր ես եղել մինչ այդ։
Ես հիշեցի այդ խոսքերը և հասկացա պատահական բան չի լինում։
Կարծես թե, երբ կիսախավար սենյակի մեջ քո պատկերն եմ պատկերացրել ես մտովի,
Ու, երբ սիրտս հոգուս ուղղված նուրբ լարերով քո մասին է շշնջացել աղոթքիս մեջ՝
Աստված լսել ու տվել է քեզ ինձ
Իմ սեր..
Արժանի եմ թե՛ անարժան ես չգիտեմ,
Բայց ,հիշում եմ սեր ասելիս ,ես հենց քեզ էի պատկերացնում։
Բայց հիշում եմ քեզ տեսնելիս իմ երազում՝
Սիրտս արագ ո՜նց էր խփում։
Չէ չգիտեի, որ հենց դու ես
Երազումս չէր երևում շողի նման քո լուսերես ու հողեղեն դեմքը պայծառ։
Իսկ երբ գտա՜...
Հոգիս կարծես անջատվելով իմ մարմնից՝ բառեր կազմած տենչում էր քեզ։
Իսկ երբ գտա....
Սիրտս...ЕщёՄի ժամանակ ծեր կինն ասաց
-Հավատա և կստացվի, պայքարի՛ր և կլինի։
Այդժամ ես քմծիծաղ տվեցի՝ սրտումս ունենալով իմ իդեալին։
Կյանքը... կյանքը սիրում է շախմատ խաղալ ,երբ դու արդեն պարտվելու մտքից կոտրել ես ժամացաույցը և նետել քարերը խաղատախտակից...
ԵՒ եկար դու,ինչպես գարնան կյանքի արվեստ։
ԵՒ եկար դու, ինչես աղոթք գերության մեջ,
ԵՒ այդժամ ես դու՜ հավատում հրաշքներին,
Հասկանալով ,որ դու կույր ես եղել մինչ այդ։
Ես հիշեցի այդ խոսքերը և հասկացա պատահական բան չի լինում։
Կարծես թե, երբ կիսախավար սենյակի մեջ քո պատկերն եմ պատկերացրել ես մտովի,
Ու, երբ սիրտս հոգուս ուղղված նուրբ լարերով քո մասին է շշնջացել աղոթքիս մեջ՝
Աստված լսել ու տվել է քեզ ինձ
Իմ սեր..
Արժանի եմ թե՛ անարժան ես չգիտեմ,
Բայց ,հիշում եմ սեր ասելիս ,ես հենց քեզ էի պատկերացնում։
Բայց հիշում եմ քեզ տեսնելիս իմ երազում՝
Սիրտս արագ ո՜նց էր խփում։
Չէ չգիտեի, որ հենց դու ես
Երազումս չէր երևում շողի նման քո լուսերես ու հողեղեն դեմքը պայծառ։
Իսկ երբ գտա՜...
Հոգիս կարծես անջատվելով իմ մարմնից՝ բառեր կազմած տենչում էր քեզ։
Իսկ երբ գտա....
Սիրտս կարծես լեզու առած քո անունն էր տալիս անվերջ
Չէ֊ բառեր չեն, ոչ մի գովերգ,
Այդ ամենն եմ ,ես զգացել, երբ աչքերս կույր լինելով ես սիրել եմ ու հենց հոգով։
Իսկ երբ բացվեց ,պայծառացավ երբ ես տեսա իր պատկերը,
Կարծես խամրեց օրը պայծառ իր շողերի,իր լույսի մոտ։
Բառեր, բառեր, անվերջ բառեր,
Գիտեմ «սերը խոսքերով չի»
-ինձ ասել ես,
Եթե հնար լիներ տեսնեիր դու քեզ ինձնից, իմ աչքերով
Եթե հնար լիներ զգաիր թե ինչպես է գիշերվա մութ կիսախավար երազներս տեսք ստանում, պայծառանում։
Երբ տեսնում եմ իմ իդեալին՝ քեզ սիրելիս։
Եթե հնար լիներ լսեիր, թե ինչպես է սիրտս զարկում երբ քո ձայնն եմ լսում հեռվից...
Սիրում եմ քեզ իմ էություն, ի՛մ կյանք ,ի՛մ սիրտ
Ես հողեղեն մի անկատար,
Դու լուսեղեն, իմ կատարյալ,
Գիտեմ հաճախ ցույց չեմ տալիս ,չեմ հաստատում իմ խոսքերը ես գործերով։
Գիտեմ հաճախ սխալական իմ կեցվածքով քեզ վանում եմ
Ինձ կներես...
Իմ անթերի,դու իմ իդեալ...
Ես հիշում եմ ,երբ դու եկար իմ երազին
Ես քեզ գրկել բաց չէի թողնում,
Գուցե այդժամ էի հասկացել
Որ իմ հոգին քեզ էր փնտրում
Որ առանց քեզ աշխարհ չկա
Ու սեր չկա...
Իսկ երբ այդ չար առավոտը ,քեզ խլում էր իմ երազից
Արթնանում էյ քեզ կարոտած,երազիս մեջ քեզ ես թողած
Անիծում էի այս աշխարհը՝որտեղ չկայիր դու իմ կողքին։
Գլուխս վեր պարզում այդժամ ու խնդրում էի քեզ Տիրոջից։
Իսկ հիմա կաս...
Դու այսպես էիր իմ հոգու մեջ, ինչպես որ կաս։
Շնորհակալ եմ Աստծուն, որ ինձ
Պարգևել է քեզ֊ իմ հրաշք։
Սերը՝ դու ես, կյանքը՝ դու՛ ես։
Իմ աղոթքի հիմնաքարը, էությունս միայն դու ես։
Արի գրկեմ ես քեզ ամուր,
Արի զգամ իմ մատներին, քո մատերի հպումների քնքշությունը։
Շնորհակալ եմ Աստծուց որ կաս
Պաշտում եմ քեզ իմ հրեշտակ