Предыдущая публикация
Вместе с ♥Qαysαгçhα ♥, Jahongir 96 96, yuragim yiglap tuymayapti, Doston )))), JAVOHIR 227, ♡ Ğafurovna ♡, ▓▒░ ♦Братвой♦ ░▒▓, λюбимчน)ร ♥ в Экстренная
Hayot Go'zal Sen Bilan!!!
(Erikmay o'qing juda ajoyib)
Qiz juda chiroyli edi.
Boshqa qizlardan farqli ravishda
hayotga özgacha nigoh ila
qarardi. 19 yoshli sohibjamol
qizni tabiiy ravishda sevuvchilar
ham bisyor edi. Lekin uni
atrofdagi yigitlar umuman
qiziqtirmas, qanaqadir özgacha
bir sevgini kutardi. Yuragining
tub- tubidan uning kelishini ham
his etib turardi. Bir kuni darsga
kelganida, partasining ustida
turgan qip- qizil atirgulni kördi.
Gul bandiga biriktirilgan
qog'ozchaga atiga ikki jumla
yozilgandi: "Hayot gözal..."
Negadir qizning lablarida
tabassum uyg'ondi... Keyingi
kunlarda yana bir-ikki bor bu
holat takrorlandi. Qip- qizil atirgul
va doimgi bir xil dastxat. Qiz bu
gullarning sohibi kim ekanligiga
judayam qiziqardi... Kunlarning
birida qiz uyqudan uyg'onib,
derazadan köchaga qaradi va
birdan özgacha hayajonlanib
ketdi. Röparadagi dökonchaning
oppoq devoriga har xil
böyoqlarda katta qilib yurak
shakli chizilgan, uning ichiga qiz
ismining bosh harfi yozilgandi.
Eng ajoyibi esa, surat tagiga ösha
sirli dastxat qöyilgandi: "Hayot
gözal..." Qiz endi doim ösha sirli
yigit haqida öylardi. Uning özini
kuzatib yurganligini ham yaxshi
bilardi. Odamlar orasidan uning
qiyofasini axtarardi. Avvallari
doim öychan yuradigan qiz endi
kulib, jilmayib yurar, bu
tabassumi uni yanada jozibador
körsatardi. Qiz öziga
yuborilayotgan har bir gulni
qöliga olib zavqlanar, chindan
unga hayot judayam gözal
körinardi. Bahor tonglarining
birida velosipedda sayrga
chiqqan qiz musaffo havo va
xiyobondagi yashil gözallikdan
zavqlanardi. Lekin velosiped
g'ildiraklarini harakatlantiruvchi
zanjir örnidan chiqib ketib, qiz
töxtashga majbur böldi. U
zanjirni joyiga örnatishga
urinardi-yu buni hech eplolmasdi.
- Balki yordamim kerakdir? Qiz
yoniga kelib töxtagan velosipedli
yigitga qaradi. - Yöq, özim... -
Mana bunday qilish kerak, - yigit
qizning velosipedi zanjirini
örniga qöydi, - Ana böldi. -
Rahmat! Qiz yigitga e'tibor bilan
qaradi. Yigit böy- basti kelishgan,
körkamgina yigit edi. "Ayniqsa
kulishi öziga juda yarasharkan",-
öylardi qiz. - Arzimaydi. Yigit öz
velosipediga ötirib, qanaqadir
yoqimli kuyni xushtak qilib
chalganicha qizdan uzoqlashdi.
Qiz esa uning ortidan bir zum
termulib qoldi... Qizga atirgullar
kela boshlaganiga bir oydan
oshgandi. Lekin, qiz haligacha
ösha sirli yigitning kimligini
bilolmasdi. Shunday kunlarning
birida qiz u- bu ishlar bilan
ushlanib, judayam kechga qolib
ketdi. Aksiga olib havoning
avzoyi buzuq, kuchli
momaqaldiroq bölayotgandi. Qiz
taksi ushlash maqsadida kollej
yonidagi bekatga kelganida
allaqachon öta shiddatli yomg'ir
boshlangandi. Uyi yaqin-u
bunaqa paytda yolg'iz ketishga
ham qörqib turgandi. Kamiga
bekatda hech kim yöq, osmonni
qoplagan qop- qora bulutlar
atrofni yanada qorong'u
körsatardi. Hammasidan
momaqaldiroqning vahimali
ovozi qizni chöchitardi. Shu
mahalda unga tanish, yoqimli
ovoz eshitildi: - Balki yordamim
kerakdir? Bu ösha tongdagi
velosipedli yigit edi. Qiz juda
sevindi. Bu ösha yigitni yana
körganligi uchunmi yoki boshqa
sababdanmi özi ham bilmasdi.
Lekin yigitga dilidagini aytmadi: -
Yöq, özim ... Yigit ham jilmaydi: -
Yomg'ir hali-beri tinmaydi. -
Nima, meni mashinangizda
uyimgacha kuzatib
qöymoqchimisiz? - Menda
yaxshiroq fikr bor. Yigit shoshib
qayergadir yugurib ketdiyu,
zumda qaytib keldi: - Xösh, qalay?
Qiz yigitning qölidagi oq va
pushti rangli soyabonlarni körib
jilmaydi. - Bahor oylarida yomg'ir
mahali piyoda yurish zavqli,- dedi
yigit. Ular yonma-yon ketib
borisharkan, qiz öziga
yuborilayotgan gullarning sohibi
shu yigit ekanligini öylay
boshladi. Buni tekshirib körish
uchun yigitga savol berdi: - Siz
yölingizda uchragan har bir
qizga shunaqa yordam qilasizmi?
- Har biriga emas ... hammasiga.
Ular kulishdi. Qiz uyi tomon
ketishayotganda ikki tomonga
ketgan köchaning yigit qaysi
tarafga burilishiga juda
qiziqayotgandi. Muyulishda yigit
qizning uyi taraf burilgach, qiz
sevindi. "Bu ösha yigit", - öylardi -
Menimcha uyingiz shu tarafda
bölsa kerak. Chunki narigi tarafda
shifoxona va boshqa binolar,
atiga bir-ikki xovli bor.
Adashmasam tög'ri ketyapmiz,-
qizning fikrini öqigandek javob
berdi yigit. - Ha, yaqin qoldi, -
xunob böldi qiz, - aytingchi,
hayotni qanday ta'riflaysiz? -
Menimcha bunaqa sharoit va
vaqt uchun noörin savol,- kuldi
yigit. Ular qizning uyiga
yaqinlashishgandi. - Buyog'iga
özim ketaman, sizga katta
rahmat. - Soyabon sizda qola
qolsin, menga oq ranglisi köproq
yoqadi. "Ey Xudo, - hayolidan
ötkazardi qiz, - mening pushti
rangni yoqtirishimni ham
bilarkan!" - Mayli xayr, - yigit
ortga ön qadamlar tashlagach qiz
uni töxtatdi: - Hey! Yigit ögirilib
qaradi. - Savolimga javob
bermadingiz. Yigit ösha yoqimli
tabassumida jilmaydi va baland
ovozda baqirdi: - Hayot gözal!
Qizning yuragi juda- juda tez va
baland urardi. Qiz ayni damda
baland musiqa eshitayotgandek
öz yuragining dukurini eshitib
turardi. U hayajonlanganidan
yomg'irni ham ilg'amasdi. U
tanish yoqimli musiqani xushtak
qilib chalib ketayotgan yigitning
ortidan qarab qoldi... Ertasi
kundan boshlab qizga negadir
gul kelmay qöydi. Qiz endi juda
ham öychan bölib qoldi. U yigit
haqida kun-u tun öylardi. Xuddi
hozir balki yordamim kerakdir,
deb paydo böladigandek
tuyulardi. Lekin yigitdan ham
atirgullardan ham darak
bölmasdi. Shu bir- necha kun
ichida qiz özi bilmagan holda
yig'lab ham yuborardi. Ha, qiz
sevib qolgandi. Lekin buni hali
özi bilmasdi. Nihoyat bir kuni
ösha kutilgan ovozni eshitdi: -
Salom! - Salom, - javob berdi qiz. -
Biroz aylanib kelmaymizmi? -
Bahor oylarida yomg'irsiz havoda
piyoda yurish ham zavqlimi? -
Albatta. Ular birinchi marta
körishishgan xiyobonni sayr
qilishdi. Qiziq mavzularda
suhbatlashishdi. Nihoyat yigit
qizga bir dona qip-qizil atirgul
tutdi. Qiz gulni oldiyu uning
bandiga köz yugurtirdi.
Qog'ozcha yöq edi. Savol nazdida
yigitga qaradi. Yigit har
doimgidek kulib turardi. - Mana
u, - yigit qöllarini yozdi. Uning
kaftiga böyoq bilan ösha dastxat
yozilgandi: "Hayot gözal..."
Keyingi kunlar xuddi shirin tush
kabi tez ötardi. Qiz yigit sevgi
izhor qilganidan keyin özi ham
uni sevishini anglab yetdi.
Chindan ular u-n hayot judayam
chiroyli va zavqli körinardi. Qiz
qachonlardir kutgan hayoliy röyo
haqiqatga aylanganidan baxtiyor
edi. Juda ham chiroyli muhabbat
edi bu... Yigit rassom edi. Qizga
juda chiroyli tabiat manzaralarini
körsatardi. Qiz xuddi ertaklar
olamiga tushib qolgandek baxt
va sevgidan sarmast yashardi.
Yigit qizga portret sovg'a qildi.
Qiz öz suratiga qaradi. Judayam
nafis va chiroyli chizilgandi. -
Nega meni bulutlar orasida
turibman? Söradi qiz. - Chunki
sen mening farishtamsan,- javob
berdi yigit. Har bir kuni gözal edi
bu sevgining... Lekin öshanda qiz
hali özini oldinda nimalar
kutayotganini bilmasdi... Kuz
kelgach, bir kuni ular odatiy
uchrashadigan xiyobonga yigit
kelmadi. Qiz ancha vaqt kutdi,
xavotir oldi. Ertasiga yigit bilan
körishganida yigitning
nimadandir xafaligini payqadi.
Yigit odatdagidek jilmayardi,
lekin bu tabassum ortida juda
ham özgacha mahzunlik sezilardi.
- Nima böldi? - Hech narsa. Kecha
unutibman, kechir azizam.
Shuncha vaqtdan beri atiga yarim
daqiqaga kechikmagan yigitning
uchrashishlarini unutib qöyishi
mumkinligiga qiz ishonmasdi.
Lekin ösha kuni u hech narsa
demadi. Keyingi kunlarda ular
yana odatdagidek vaqtlarini
xushchaqchaqlik bilan
ötkazishardi. Lekin qiz negadir
yigitning közlariga boqqanida
yashirin bir ma'noni sezardi.
Yigitning doimgi tabassumi bu
sirni qiz bilib olishiga imkon
bermasdi. Yigit qiz bilan köproq
vaqt birga bölishga urinardi.
Soatlab yonma-yon ötirardilar...
Bir kuni qiz yana uzoq vaqt
xiyobonda yigitni kutib qoldi.
Yigitdan xabar bölavermagach
ketmoqchi böldi. Lekin shu
vaqtda uzoqdan yigit körindi. -
Salom, - dedi yaqin kelgach. -
Nega bunaqa yuryapsiz,
oyog'ingiz og'riyaptimi? - Ha, jin
ursin, velosipeddan yiqildim. Ular
odatdagidek örindiqqa ötirgan
köyi, quyosh botishini tomosha
qildilar... Ösha ondayoq qizning
yuragi nimadandir öta g'ash edi.
Balki, ösha kuni qizning yuragi
yigit bilan shunday sönggi bor
yonma- yon ötirganliklarini
sezgandir... Ertasiga qiz yigitning
shifoxonada ekanligini
eshitganida, karaxt bölib qoldi.
Ming xavotir ila tezda yetib keldi.
Uni yigitning yoniga qöyishmadi.
Bilsa, yigit juda og'ir kasal ekan.
Kechagi kun tongda kasali xuruj
qilgan va kasalxonaga
keltirishgan ekan. - Unga yurish
mumkin emasligini aytgandik.
Lekin u kechroq kasalxonadan
qochib ketibdi. Mana oqibati. U
oyoqlarini his qilmaydi. Shol... Qiz
titrab ketdi. Közlariga quyilib
kelayotgan köz yoshlarini töxtata
olmasdi. Xamshiraning sönggi
gaplari öta dahshatli ovoz bölib,
qizning quloqlari ostida
jaranglardi: U oyoqlarini his
qilmaydi... Shol... Yigit uyg'ongach
qiz uning yoniga kirdi. Yigitning
ahvolini körib, battar siqildi. U
yig'lardi, yigit közlarini shiftga
tikkancha gap boshladi: -
Bilasanmi, seni birinchi marta
körganimda maktabda 7- sinf
eding. Öshanda pushti lenta
taqvolganding... Yigit biroz tin
olgach davom etdi: - Biram
chiroylisanki... Sen bilan juda
shirin hayot kechiraman deb
öylagandim... Buni qara, baribir
peshonaga yozgani bölarkan... -
Bas qiling! Qiz köz yoshlariga erk
berdi. Juda ham ezilib yig'lardi. -
Yig'lama. Beri kel, muhim bir gap
aytaman. Qiz yigit aytgandek
qildi. Yigit qizning yuzini
silagancha shunday dedi: -
Qachon hayotda nimadandir
siqilsang, kimnidir sog'insang,
köz yoshlaringni mana bunday
qilib sidirib tashla, - yigit
barmoqlari bilan qizning
közlaridagi yoshni artdi,- Chunki
hayot gözal... Qiz shu kuni tongga
qadar yig'ladi. Ösha tunda u
yigitni qanchalar sevishini
tushundi. "Men baribir umrbod u
bilan qolaman",- qaror qildi qiz.
Ertasiga shifoxonaga kelgan qiz
yigitni topolmadi. Unga yigitni
tongda Germaniyaga olib
ketishganligini aytishdi. Qiz holsiz
devorga suyanib qoldi. Uning
boshida million xil hayollar
aylanardi. Nega? Öylardi u. Shu
mahalda unga bir xamshira qip-
qizil atirgul keltirib berdi. Qiz yigit
bergan sönggi gul bandidagi
qog'ozchani titragan qöllari bilan
arang ochdi. Unda shunday
yozilgandi: " Bilasanmi, doktorlar
mening tirik qolishimga deyarli
umid yöq deyishdi. Insult xavfi
kundan-kun oshib borarkan. Sen
meni baribir tashlab ketmasding.
Men esa sening judayam baxtli
bölishingni istayman... Men juda
uzoqqa ketyapman. Bilasan-a,
seni judayam sevaman. Agar sen
ham meni zarracha sevsang,
ötinaman, men uchun ham baxtli
hayot kechir. Sira ham yig'lama.
Yig'laganingda meni yuragim
og'riyotgan böladi. Kelishdikmi?
Men uchun esa baribir hayot
gözal. Ehtimol, ertaga uyqudan
uyg'onmasman, lekin hayotim
juda gözal. Chunki unda sen
borsan..." Qiz maktubni
quchganicha juda uzoq yig'ladi...
Qiz ikki yil yigitning xotirasi bilan
yashadi. Keyin yigit aytganidek
yashashga harakat qildi. Bir
yigitga turmushga chiqdi. Ammo
uning hayollari tubida hamon
eski xotiralar hukmronlik qilardi.
Har lahzada uni yod qilib
yashardi. Ög'illik bölganida, unga
yigitning ismini qöydi... Taqdir
qizga hali ancha sinovlarni
tayyorlab qöygan ekan. Farzandi
tug'ilgach köp ötmasdan, eri
avtohalokat tufayli dunyodan köz
yumdi. Qiz tag'in köz yoshlari
tubiga g'arq böldi. 4 yil vaqt ötib
ketdi. Endi qizning hayotdagi
bori ög'li va xotiralari edi. O'g'lini
bog'chaga kuzatib qo'ygach, qiz
bir vaqtlar yigit bilan uchrashuv
joyi bo'lgan xiyobonga keldi.
Uzoq ötirdi. "Hayot gözal" deb,
kulib turadigan yigitning
qiyofasini köz oldiga keltirdi.
Oradan shuncha 8 yil ötgan
bölsada, uning muhabbati bir
qatra bölsin, kamaymagandi...
Uyga kelgach, yuragi sog'inchdan
boshqacha urayotganligini his
qildi va özi "shirin xotiralar" deb
ataydigan qutini ochdi. Özining
portreti, ösha pushti zontik,
dastxatlar... Hamma- hammasini
bir-bir körib chiqdi. Uyga kirib
kelgan ög'il oyisining
yig'layotganini kördi. U sekin
oyisining yoniga keldi. - Oyi,
qachon hayotda nimadandir
siqilsangiz, kimnidir sog'insangiz,
köz yoshlarni mana bunday
sidirib tashlang... Qiz köz
yoshlarini artayotgan ög'liga
hayrat bilan tikilib qoldi. - Buni
kim... kim aytdi? - Bir amaki
oyingni sira ham yig'latma
dedilar, rasm chizishni ham
örgatdilar. Qizning yuragi
qachonlardir yigit yomg'irli
kechada "Hayot gözal"
deganidagi kabi zarbli urardi.
"Nahotki u tirik bölsa?" Qiz
tonggacha mijja qoqmadi.
Allohdan umidlari puch bölib
chiqmasligini söradi. Ertasi kun
bog'chaga borib, rasm
murabbiyini söradi. Uni bir
xonaga kuzatib qöyishdi. Xonaga
kirgan qiz burchakda turgan
yangi chizilgan suratni tanidi.
Qachonlardir tongda
uyg'onganida dökoncha
devoriga chizilgan yurak shakli
edi bu. Qiz judayam
hayajonlanardi. - Balki yordamim
kerakdir? G'alati ovoz, qiz 8 yil
kutgan ovoz eshitildi.
Ögirilganida qarshisida ösha rom
qiluvchi tabassumi bilan yigit
turardi... Yigitni Berlinda 3 yil
davomida davolashgan, keyin 2
yilga yaqin nogironlik
aravachasida yashagan, nihot
keyin butunlay sog'ayib ketgandi.
Ular ancha vaqt bir- birlariga
termulib qoldilar. Qizning sakkiz
yil oldingidek chiroyi yigitning
ösha vaqtlardagidek jozibador
tabassumiga qarshi turardi. Qiz
shu yillar ichida ilk marta
sevinganidan yig'lardi. Yigit qizga
yaqin keldi. - Qachondir
nimadandir siqilsang, kimnidir
sog'insang, köz yoshlarni mana
bunday sidirib tashla... Keyingi
jumlani ular baravariga aytishdi:
- CHUNKI HAYOT GÖZAL..!!!
Mαn yυrαgιmnι eshιgιnι yσpιb shυndαy deb yσzιb qöydιm ''Bυ yergα kιrιsh mυmkιn emαs'' Lekιn seνgι kelιb yυzιdα tαbαssυm bιlαn mangα shυndαy dedι: mαn ôqιshnι bilmiman...
Sevgiga ishonasimi...???
436 участников
Следующая публикация
Комментарии 82