Предыдущая публикация
Մերոնք նստել են իրիկնահացի:
Տատս շերեփով բոլորին հերթով
Վարձն է հատուցում օրվա արածի:
Նստել են նրանք լուռ, առանց բառի
Եվ փչում են, որ ապուրը սառի:
Նստել են… մենակ ես եմ բացակա:
Եվ տատն ասում է.
-Ուշացավ: Ոչինչ: Ուր որ է կգա:
Եվ պապն ասում է.
-Օրհնվի ճամփան, օրհնանքս վկա,
Լավ կանի՝ չգա,
Մեր գերդաստանի պատվիրակն է նա
Լույս աշխարհի մեջ,
Ուր սիրտը կուզի, թող այնտեղ գնա,
Նա էլ որ եկավ, նորից կմեռնենք,
Լույս աշխարհում մեզ հիշող չի մնա...
Համո Սահյան
Следующая публикация
Нет комментариев