Предыдущая публикация
Заҳр бодо шири поки модар ба Туе, ки санг ҷониби мо мезанӣ!
(Дар ҳошияи барномаи “Суҳбати Озод”)
Имрӯзҳо тоифаи донамағзе пайдоанд, ки ҳар гуна мавзуъҳои ба руҳу равони кас таъсиррасонро интихоб намуда, фикру ақоиди манқуртонаи худро изҳор медоранд. Ин тудаи донамағз дар тамоми варшикастагиҳою нокомиҳои худ дар хориҷа ба сарашон омада, Ҳукумат ва давлати Тоҷикистонро гунаҳгор бароварда, аз он интиқод мегиранд. Ҳусейн Ашуров, косалесу лаганбардори хориҷиён ва муовини гуруҳи ифротӣ ва экстремистии “Г-24” мисоли рушани касоне мебошад, ки имрӯзҳо барои аз худ дарак додану музди ҳавоиро ба даст оврадан, сар боло карда, сафсатапароканиҳо мекунад. Дар ин миён ба ҳар як барномаи сохтаи худ талоши мағзшӯйии мардум ва ба гумроҳӣ бурдани онҳоро мекунад.
Барои ҳар як нафари дорои ақлу қазовати дурусти инсонӣ ҳангоми тамошои навори иғвоангезона ва бардурӯғи ин рисолатбохта ва ҳадафҳои нопоки ӯ ва хоҷагонаш чун оина намуддор аст. Ин разил пайваста, аз таги нохун чиркковӣ намуда, аз камбудию норасоиҳое гап мезанад, ки дар асл вуҷуд надоранд ва ё саволеро ба баҳс мегузорад, ки хоин будани ӯро нишон медиҳад.
Дар ин росто ба ин буйгини чоплус мегӯем, марг ба ту беномуси ифротӣ, ки парвардаи обу хоки Тоҷикистон ҳастию мавзӯъҳоеро сархатти барномаҳои худ, чун “Суҳбати Озод” ва “Ҳақ ва Ботил” интихоб менамоӣ, ки бинанда садҳо лаънат ба Ту ватанфурӯш мефиристад. Заҳр бод шири поки модари тоҷик ба ту касиф, ки имрӯз хориҷа рафта, судҷӯйии худро мекуниву дар миён аз давлату ҳукумати худ интиқод мегирӣ. Аз ҳар чизе хостиву гап задӣ ва пастзании давлатро кардӣ. Дидӣ ки касе ба луқпартоиҳоят аҳамият намедиҳад, гузаштаи ба соҳибкорони Ватанӣ. Ин навбат ба душмантарошии Ҳукуматро дар назари онҳо карда истодаӣ.
Мо мардуми шарифи Тоҷикистон мутмаинем, ки зури мушти мо аз иттиҳоди ангуштони мост. Ин ҷавоби дандонишкан ба ту хоини аблаҳи тиҳимағзи фирорӣ. Акнун бидон, ки замони зудбоварию эътимод бар шумо гузашт, мо аз пештара дида ҳушёртар, чолоктар, зирактар ва сиёҳро аз сафед фарқ мекардагӣ инсонҳо шудаем. Мо ту барин хоинони миллатро хуб мешиносем ва аз ғаразҳои пасипардагиатон хуб огоҳӣ дорем.
Ҳ.Ашуров касифи косалес бидон ва дар мағзи пучат ҷо кун, ки ба мақсади нопоки худ нахоҳӣ расид ва умре косалесӣ намуда, дар банду қайди хоҷагонат хоҳи монд.
Мо шаҳрвандони Тоҷикистон ҳеҷ гоҳ ба касоне, ки чандсолаҳо боз мардумро меифребиданду аз ҳисобони онон суд ба даст меоварданд., нахоҳад бахшид. Ва ба луқмапартоиҳои ин тоифаи шум ва нокас, ки имрӯз талоши бадномсозӣ ва худширинкуниҳоро доранд, ҳеҷ гоҳ дода ва фирефта нахоҳем шуд.
Самандари Њаким,
сокини шаҳри Дкушанбе
Следующая публикация
Нет комментариев