Сынтимер Хафизов

ЕЛМАЮ-СӘДАКА. МӘГЪНӘЛЕ СҮЗ

Бер фәкыйрь кеше Аллаһтан Сүбхәнәһү вә Тәгаләдән сораган: - Мин нигә шундый хәерче? Аллах Сүбхәнәһү вә Тәгалә әйткән: - Башкаларга бирергә өйрәнмәгәнсең,- дигән. Хәерче: - Үземдә булмаганны башкаларга ничек бирим? Минем бер нәрсәм дә юк бит,- дигән ул. Аллаһ Сүбхәнәһү вә Тәгалә әйткән: - Ялгышасың. Синең берничә кыйммәтле әйберең бар: Елмаю бүләк итәрдәй йөзең, Матур сүз сөйли алырдай телең. Йөрәгеңдә башкаларга да урын таба алыр идең. Әйләнә-тирәдәгеләргә ягымлы итеп карый алырлык күзләрең Кешегә изге гамәлләр кыла алырлык кул-аякларың бар. Чынлыкта бер кеше дә хәерче түгел: еш кына аздан да күңел була. Елмаеп караган к