Предыдущая публикация
Нуриман Сабиров шигыре
Гәпкәрим ( дәвамы)
Сәлимә апа кырыс иде,
Ну кулга юмарт иде.
Нимизчәдән «икелене»,
Җәлләми чәпи иде!
Роза апа, җиңгәй инде,
Гамир Абый иптәше.
Якты йөзле, чибәр, иде
Яратты бөтен кеше!
Ничек инде яратмыйсың,
Шундый сылу ханымны!
Мин дә аны бик яраттым,
Алса да ул канымны
Нафик абзый ат яратты,
Атларга башлык булды.
Мөнирәсен мин яраттым,
Чукынмыш, туган булды!
Тарантас бер иде авылда,
Бригадиры бер булгач.
Шыгырдый иде бичара-
Шәяхмәт таза булгач!
Шулай диеп бөтенебез,
Белә идек абзыйны.
Яхшы кеше булганын да,
Хәзер генә аңлыйбыз!
Шәмси Абый турында да,
Əйтеп узасым килә.
Күңлем белән тарихын да
Тагы тыңламым килә!
Зиля апаны тыңладык,
Үзе бик яшь булса да!
Химиясын һаман беләм,
Шактый вакыт узса да!
Зиля апа дәресенә,
Укымыйча килмәдем.
Җиңгәчәм булалмады шул,
Ходай насыйп итмәде!
Алия апа бит өйрәтте,
Тигезләмә чишәргә.
Ник соң таулардан йөгерттек,
Менә башны тишәргә!
Шул бер булды, авылдашлар,
Тыңламаган чагыбыз!
Бөтенебез дә яраттык,
Һаман да яратабыз!
Рәсем ясарга безне,
Люция апа өйрәтте!
Арабыздан тик бер Фаиз,
Отты рәссәм сәләтен!
Русчаны без беләбез,
Наҗия Апа аркылы!
Үзе белемле булганга-
Бар уллары акыллы!
Арабыздан киттеләр шул,
Альберты, аннан Ришатлары!
Ходаем алдан ала шул!
Яхшы, изге затларны!
Үзем язам, үзем елыйм,
Язганда юлларымны.
Чын күңелдән, йөрәгемнән,
Агылгач тәлкәмнәре!
Авылдашлар бик таныклы,
Барсы мактауга лаек!
Бәлки кемдер языр роман,
Һәрберсе аңа лаек!
Һәрнәрсәнең бит инде,
Була чиге, кырые!
Шуның белән шигыремнең,
Килеп җитте кырые...
Шаяртып язган сузләргә,
Берүк гафу кылыгыз!
Хәтерегез нык калса да,
Кардәшләр, кыйнамагыз!
Мәрхүмнәр турында язылды,
Тыныч кына ятсыннар!
Аларны искә алуым,
Дога булып барсыннар!
Следующая публикация
Нет комментариев