Предыдущая публикация
Այսօրը՝ մինչ այս տարի, տոնում էինք Մարտակերտի ազատագրումը։ Նորից գերության մեջ է Մարտակերտը։ Քաղաքակրթությունից անտեղյակ բարբարոսներն նորից ավերում են ու քանդում տարիներով արդար քրտինքով ստեղծածը։ Դատարկ է քաղաքն իմ ու տխուր։ Ծաղիկ խոնարհող չկա Փառքի հուշարձանին, երգ ու պար չկա քաղաքի մարզադաշտում։ Փակ են տունդարձի դարպասները։ Մարտակերտցին տուն է փնտրում ապրելու համար, իսկ իր տունը դատարկ իրեն է սպասում։
Շնորհավոր, քաղա՛ք իմ, քո տոնը։ Քեզ ոչ ոք չի նվիրել հայերին, մենք տղերքի արյամբ ազատագրեցինք քեզ, հիմա, ով գիտի, գուցե մի օր զարթոնք կլինի, և մարտակերտցին կապրի իր տանն, իր քաղաքում։
Следующая публикация
Нет комментариев