Предыдущая публикация
Әнкәй юк шул...
Калды истәлеккә
Ул тутырган мамык мендәре...
Шул мендәрне кочып йоклаганда
Сөйлим әле төшкә кергәнен...
...Аклы күлмәк, ак яулыктан әни;
Әкрен генә янга килде дә,
Маңгаема куйгач йомшак кулын
Сүз башлады өйнең түрендә...
“Балам, Аллаһ сезгә бүләк иткән
Гомерләрнең кадерен белегез...
Туганлыкны бозмый, тату яшәп,
Бар булганын бергә бүлегез...
Рәнҗетмәгез тиккә берәүне дә,
Йомшак күңелләрдән булыгыз...
Акча-малга кызыкмыйча гына
Узсын димен тормыш юлыгыз...
Үлеп киткәч, берни кирәк түгел,
Җир куены барыр юлыгыз...
Балакайлар, мине сагынганда
Сабыр гына дога кылыгыз...”
Маңгаемнан мине үбеп алгач,
Ак мендәрне кочып уяндым...
Өзгәләнеп эзлим әнкәй кулын,
Нурлы йөзен күреп туймадым...
Җан җылысы - ап-ак мендәреңдә
Шуңа күз яшьләрем тыймадым...
Әнкәемне җәннәт түрләренә
Кертсәң иде, газиз Ходаем!!!
/Гөлнур Мөхәммәтханова/
Следующая публикация
Нет комментариев