Дыпламаваны спецыяліст 🧑🎓🏢
Сёння афіцыйна магу сказаць, што я – выпускніца філалагічнага факультэта Купалаўскага ўніверсітэта. Усмешкі, пацалункі, слёзы, словы павагі і падзякі – гэтым была напоўнена сёння актавая зала.
І, напэўна, каб не самыя блізкія мне людзі – мае бацькі, то я б не атрымала сёння свой чырвоны дыплом, не была прычынай іх радасці і гонару! Мама і тата! Вы – мая галоўная ўзнагарода, мой галоўны скарб! Мне не выказаць усяго таго, што вы зуслугоўваеце, таму што тое, што вы зрабілі дзеля мяне, – самае неверагоднае і немагчымае. Я ніколі не спынюся дзякаваць Богу, што я – ваша дачка. Дзякуй, мае любыя бацькі!
Дзякуй і табе, мой самы любы і надзейны Дзмітрый! Ты прыйшоў у маё жыццё ў цяжкія хвіліны. І вось па сённяшні дзень ты побач са мной. Ты разумееш мяне, раздзяляеш мае погляды і меркаванні, у рэшце рэшт – кахаеш. І ўсё гэта ўзаемна, усё гэта ад сэрца. Дзякуй, што ты ёсць!
За плячыма вялікі шлях: шлях перамог і высокіх узнагарод, паражэнняў і няўдач. Ён быў па ісціне цікавы, павучальны, эмацыйны. Пад час вучобы ва ўніверсітэце я зразумела важную рэч: ніколі не трэба спыняцца, не трэба звяртаць увагі на тых, кто супраць, хто не падтрымлівае, бо тых, хто працягне руку дапамогі, – заўсёды болей. І я не апусціла рукі. Я ішла. Я бегла. Часам паўзла. Але не саступіла з абранага шляху.
І мне шчыра шкада, што са студэнцкімі гадамі трэба развітвацца. Гэта быў казачны, незабыўны час, які застаецца назаўсёды ў сэрцы. Я ніколі не забуду першую лекцыю, першы экзамен. Першыя хваляванні, першыя спробы, першыя дасягненні – гэта ўсё цяпер памяць, якую немагчыма адабраць і знішчыць.
Я не магу не згадаць выкладчыкаў –людзей, якія ад самага першага і да самага апошняга дня былі побач. Мне пашанцавала ў жыцці, што я была Вашай студэнткай. Ваша ўсебаковая дапамога, вера, падтрымка, цеплыня і любоў дапамагалі ў любую хвіліну жыцця. Вашыя важныя і знакавыя словы часам маглі выратаваць нават з самай безвыходнай і безнадзейнай сітуацыі. Прабачце, калі я неяк пакрыўдзіла словам або справаю. Я ўдзячна за вашае цярпенне, мудрасць, гатоўнасць прыйсці на дапамогу ў любую пару года, у любы час!
Дзякуй, мае любімыя і дарагія выкладчыкі! Дзякуй, мая родная кафедра беларускай мовы і літаратуры! Дзякуй табе, філалагічны факультэт! Я не развітваюся, бо ведаю: я вярнуся! Вярнуся, каб зноў адчуць цеплыню і ўтульнасць любімых аўдыторый, падтрымку выкладчыкаў, якія сталі сапраўднымі сябрамі і надзейнымі дарадцамі!
Комментарии 3