Ու առանց քեզ եմ թերթում էջերս,
Անգույն են դարձել իմ կտավներս,
Քեզ են որոնում լուռ կարոտներս:
Ո՞վ քեզ թույլ տվեց սերս սպանել,
Անսեր դանակով նրան գլխատել,
Քեզ ո՞վ թույլ տվեց ձեռքս բռնել,
Ու հետո սիրտս թիկունքից խոցել:
Քո սիրով եմ երկինք նայել,
Ու աղոթել եմ սովորել,
Բառերն են հիմա սառել,
Անհավատ եմ արդեն դառել:
Այն ճամփեքը բանտ են թվում,
Որտեղ սիրով սեր էինք գրում,
Այդ ճամփեքն են ինձ սպանում,
Որտեղ կյանքն էր հեքիաթ թվում:
Քեզնից հետո ես չեմ ապրում,
Այդ բանտերում ազատություն եմ որոնում,
Քեզնից հետո էլ չեմ ապրում,
Քեզ փնտրում եմ լոկ երազում:
Թեկուզ սերն է քո սրտում սառում,
Բայց սիրտս սիրել քեզ չի դադարում,
Թեպետ, իմ մեղքն եմ քեզ համարում,
Բայց ապաշխարհել չեմ ցանկանում:
Կիլոմետրեր են մեզ բաժանում
Մոտը հեռու է անվերջ թվում,
Ամեն գիշեր մտքով քո գրկում,
Ա՜խ այդ կարոտն է անխոս սպանում:
Անքեզ ապրել չեմ ցանկանում,
Սակայն չկա սեր քո սրտում,
Բայց քանի իմ սիրտն է զարկում,
Չի ուրանա նա քո սիրուն:
Մարիա Փոլադյան
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев