Предыдущая публикация
Гляджу , гляджу на край мой мілы,
З якім усё жыццё жыву…
-Прыдбаю сэрцу моц і сілы,
Лячыўшы душаньку сваю.
Я «п’ю» цябе, ніяк напіцца,
Табою родны не магу
І п’ю з чароўнейшай крыніцы,
Тваю гаючаю ваду.
Яна «цячэ», журчыць ,гукае,
Ды кліча, кліча , да сябе
І лепшай долечкі жадае,
У кроплях росаў на траве.
Лагодна ветрыкам пяшчотным,
Мяне, мой родны абдае,
Вось гэтым раннем безкаштоўным,
Якое радасць надае…
-Гляджу, гляджу, на край наш мілы
З якім усё жыццё жыву…
-Які ж ён шчодры і зычлівы,
Лячыўшы душаньку маю.
21.08.2024. Мікола Жабюк
Следующая публикация
Комментарии 25