Предыдущая публикация
Жыццё разумею на мове кахання,
І дзеля таго я на свеце жыву,
Каб крочыць штодзень да яго на спатканне
Праз водар салодкі, праз пах палыну...
Люблю як галубка пад дахам варкуе,
Расправіўшы крылы над цёплым гняздом,
Яшчэ, як мой любы па мне засумуе,
Як шэпчуць рамонкі ў хлябах з васільком...
Люблю з той крыніцы крыштальнай напіцца,
Што б'е на падоле пад стАрай альхой,
Як пахнуць далоні ў летку суніцай,
Як зорамі свеціць з травы зверабой...
Люблю, калі ў летку, апОсля спякоты,
Над вёскаю лупяць грыбныя дажджы,
І восені жоўтай мне люба самота,
І прэлы той дух ад прамоклых лашчын.
Люблю новы дзень на замлі маёй грэшнай,
Як сонца прамень з ранку лашчыць раллю...
І можа здаюся я дзіўнай і смешнай
За тое, што край мой да болю люблю...
Зоя Горбачева, г. Гомель
2012г.
#ЗояГорбачева
Следующая публикация
Комментарии 15