Предыдущая публикация
Гапиришнинг ўз шартлари бор.
Ким бу шартларга риоя қилмаса, адашган бўлади.
▪
1. Гапириш учун сабаб бўлиши керак. Ундан фойда олиш ёки у билан зарарни даф қилиш кўзланиши лозим. Ушбу мақсадлардан бошқа ҳолда гапириш алжираш бўлади. Сабабсиз алжираш ўз эгасининг айбини очади, холос.
▪
2. Гапни ўз ўрнида гапириш керак. Ўринсиз гап ҳеч қачон фойда бермайди.
3. Ҳожатига яраша гапириш керак. Ҳожатидан ташқари гапириш лақиллашдан бошқа нарса эмас.
4. Гап чиройли ва одоб доирасида бўлиши керак.
Демак, беҳуда гапларни гапириш мўминлик белгиси эмас. Ёлғон, бўҳтон, туҳмат, ёмон гапларни гапириш ҳам мўминликдан аломат эмас.
Мўмин одам гапирса, яхши гапиради, яхшилик тўғрисида гапиради, бўлмаса жим туради.
Тилдан келадиган офатлар кўп ва турли-тумандир. Уларни қалбни маст қилади. Одам табиатида ҳам уларга мойиллик бор. Мазкур офатлардан қутилишнинг энг осон йўли жим туриш орқали бўлади. Бу жуда катта фазилатдир.
Жим туриш ҳимматни жамлайди ва фикрни софлайди.
Саҳл розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким менга икки оёғи орасидаги нарсани ва икки жағи орасидаги нарсани муҳофаза қилиб берса, мен унга жаннатни муҳофаза қилиб бераман», дедилар».
Бухорий ва Термизий ривоят қилишган.
«Одоблар хазинаси, 1-жуз» китобидан.
•••••┄┄┄┄༻❅༺┄┄┄┄•••••
«...УНГА ЮЗТА ҲАСАНА БИТИЛАДИ ВА УНДАН ЮЗТА ЁМОНЛИК ЎЧИРИЛАДИ...»
Абу Ҳурайрадан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бир кунда юз марта «Лаа илаҳа иллаллоҳу, ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва ла-ҳул ҳамду ва ҳува алаа кулли шайъин қодийр» деса, бу унинг учун ўнта қулни озод қилишга баробар бўлади, унга юзта ҳасана битилади ва ундан юзта ёмонлик ўчирилади. Бу унга шу кунда шайтондан сақлаш бўлади. Ўша ҳол кеч киргунча давом этади. Биров ундан кўра афзал нарса қила олмайди. Илло, ким ўшандан кўпроқ қилган бўлсагина, кўпроқ савоб олиши мумкин.
Ким бир кунда юз марта «субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи» деса, унинг хатолари ҳатто денгиз кўпикларича бўлса ҳам ўчирилади», дедилар».
Икки шайх ва Термизий ривоят қилишган.
Шарҳ:
Бу амални қилиш учун ўтирган, ётган, юриб кетаётган ёки ўзи учун фойдали бўлган бирор ишни қилиб турган ҳолда тили ва дили билан бир неча дақиқа зикр қилса, бас. Ана шундай ниҳоятда содда ва енгил ишни қилган одамга қуйидаги нарсалар ваъда қилинмоқда:
1. Бу унинг учун ўнта қулни озод қилиш билан баробар
бўлади.
2. Унга юзта ҳасана битилади.
3. Ундан юзта ѐмонлик ўчирилади.
4. У ўша куни шайтондан сақланади.
5. Ўша ҳол кеч киргунча давом этади.
6. Биров ундан кўра афзал нарса қила олмайди.
Ҳар биримиз гуноҳларимизнинг ўчирилиши учун ҳар қандай оғир ишни қилишга ҳам тайёрмиз. Аммо бунинг
жуда осон йўли бор экан. Ўша йўлни Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам кўрсатиб:
«Ким бир кунда юз марта «субҳаналлоҳи ва биҳамдиҳи» деса, унинг хатолари ҳатто денгиз
кўпикларича бўлса ҳам ўчирилади», дедилар».
Мана шу жуда ҳам осон ишни ўзига кундалик вазифа
қилиб олган одам улкан бахт соҳиби бўлади.
«Ҳадис ва Ҳаёт» китобидан.
Следующая публикация
Нет комментариев