Օրվա հացին կարո՛տ ապրել՝
Մինչդեռ լա՛ցս զսպել գիտեմ...
Մարդկանց ցավո՛վ ապրե՜լ գիտեմ,
Նրանց վի՛շտը կիսել գիտեմ...
Հիվանդի հետ տնքա՜լ գիտեմ՝
Առողջի հետ ո՞վ չի ժպտա,
Աղքատի հետ, ա՜խ, երազել,
Սովածի հետ՝ հացիս վերջին
Չոր պատառը կիսե՛լ գիտեմ՝
Հարուստի հետ ո՞վ չի ցնծա...
Ծարավի հետ լեզուս հանած՝
Անապատում վառվե՛լ գիտեմ...
Պանդուխտի տուն հյուր գնալուց,
Հայրենիքից գոնե՜ մի բուռ
Գրպանիս մեջ հող կտանեմ՝
Չէ՛ որ ես էլ մի պանդո՜ւխտ եմ...
Անտուն մարդուն տո՛ւն կբերեմ,
Թեև տունս՝ տանիք չունի,՛
Թույլի համար ո՛ւժ կլինեմ՝
Հուժկուն ուժի պակաս չունի՛...
Ընկածներին ձե՛ռք կմեկնեմ,
Կռնատներին ձե՛ռք կլինեմ...
Որբին ամուր կփաթաթվեմ՝
Հոգուս սե՜րը կնվիրեմ,
Եվ, միգուցե՛ միայն այդ ժամ՝
Ես է՛լ սիրո պակասն առնեմ...
Անհավատին բաց չե՛մ թողնի՝
Աստծո փառքի կարի՜քն ունի,
Հավատացյալ մարդու համար՝
Աղոթք անող շա՜տ կլինի...
Համրի համար խո՛սք կլինեմ,
Կաղին՝ ընկեր հեռու ճամփի,
Կույրի համար ա՛չք կլինեմ,
Սգավորին՝ ընկեր լացի,
Միայն ի՜նքս ամբողջ կյանքում՝
Մենության մեջ արտասվեցի...
Անմեղի հետ՝ ո՛վ էլ ասես,
Որ չի՛ նստի աղ ու հացի...
Մեղավո՜ր եմ, գիտե՛մ, գիտե՛ք,
Բայց կխնդրեմ,
Որ արցունքից վաղուց փափկած՝
Իմ սեղանի հա՛ցն էլ ուտեք...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев