Предыдущая публикация
Mening hikoyam (JJJ)
Bizga o'xshash insonlar (ya'ni geylar, biseksuallar va hokazo) shundoq ham real hayotda oddiy insonlardek ko'rishib, sevishib yura olmaydi. Sababi ongi qoloq bo'lgan to'da yoki jamiyatda tug'ilganimiz eng katta baxtsizligimiz. Tasavvur qiling yaxshi ko'rgan insoningizni topdingiz ham deylik ammo u bilan hech kimdan yashirinmay, barchaga oshkora tarzda muhabbat izhor etish, uni erkalash mehr berish yoki shunchaki qo'llarini mahkam quchib ko'chalarda sayr qilishga ham haqqimiz, imkonimiz yo'q... Afsus bir marta beriladigan hayotimizni boshqalar to'g'ri yoki notog'ri deb chizib bergan chiziqlar orasida o'tqazishga ko'pincha majbur bo'lib qolamiz...
Uzr falsafa cho'zilib ketdi. Endi hayotda o'zim bilan sodir bo'lgan real, men uchun juda qadrli bo'lgan voqeani sizlarga aytib bermoqchiman. Axir mana shu odnoda yozilgan hikoyalarni o'qib og'riq to'la ko'nglimizga taskin beramiz.
Men oddiy oilaning farzandiman. Yoshligimdan mehnatda toblanib, hayotda bir inson hayotini qanday yashab o'tishi kerakligi haqida o'z mustahkam shaxsiy qarashlariga ega inson sifatida katta bo'lganman. Oddiy ishchining o'g'li bo'lsam-da o'z kuchim va intilishlarim bilan harbiy maktabdani tamomladim, undan so'ng 1 yillik harbiy xizmatni tavsiyanoma asosida yakunladim. Armiyadan kelib nufuzli universitetga o'qishga kirdim. Talaba bo'lishimga qaramay bir nechta vazirlik va tashkilotlarda yarim stavkada ishlashga ham ulgurdim. Hozir esa chet eldagi nufuzli oliy ta'lim muassasasiga magistraturaga o'qishga kirishga tayyorlanyapman. Albatta bu gaplarni maqtanish uchun aytayotganim yo'q, shunchaki siz o'qiyotgan bu hikoyadagi inson haqida ozgina bo'lsa-da yaqindan ma'lumotga ega bo'lishingizni istadim xolos. Kitoblarni ayniqsa jahon adabiyotini yaxshi ko'raman, diniy qarashlarim neytral, agnostikman.
Xullas, eng kichik yoshlarimdan, menimcha bog'cha yoshi bo'lsa kerak, menda o'zgacha his-tuyg'ular borligini elas-elas sezardim. Maktab davrlarida esa bu juda kuchaygan desam adashmagan bo'laman. Ayollardan ko'ra yigitlarga qarasam etim junjikar, chiroyli erkaklarni ko'rganda esa ularga sezdirmay zimdan tikilib qarar edim. Albatta bu bilan to'laqonli ayolsifatman deb aytolmayman. Chunki o'zim ham manerasi bor yigitlarni uncha xushlamayman, ammo ularni ham to'g'ri tushunishga harakat qilaman. Sababi genlarimiz orqali bizga meros qolgan harakter va irsiyatni biz o'zimiz tanlay olmaymiz.
Xullas armiyadan qaytib, universitetga kirganimdan so'ng geylik umuman boshqacha orientatsiyada bo'lish haqida fikrlarim tubdan o'zgardi. Avvallari o'zimni ayblar edim, shunday ekanligimdan siqilib kechalari ba'zida ko'zimga yosh olgan vaqtlarim sanoqsiz bo'lganligi yolg'iz o'zimga ayon. Ammo til o'rganib, ushbu masala haqida turli xalqaro olimlarning ilmiy izlanishlari, maqolalari bilan tanishganimdan so'ng gey bo'lish yoki umuman boshqacha orientatisyada bo'lish bu ayb emas, balki bu ham bir oddiy narsa ekanligiga amin bo'ldim. Shundan so'ng o'zimni ayblashni to'xtatdim va baxtliroq yashashni boshladim.
Ammo men yolg'iz edim, sirlarimni (gey ekanligim va agnostikligimni) kimgadir aytgim kelar, meni ham tushuna oladigan, qanday bo'lsam shundayligimcha qabul qila oladigan bir dona bo'lsa-da yaqin insonga, darddoshga ega bo'lgim kelardi. Lekin "men seni eng yaqin do'stingman, seni mendan yaxshi tushunadigan boshqasi yo'q" deydigan eng yaqin do'stimga ham bu haqida aytishga ikkilanardim. Chunki u dindor va geylarni juda yomon ko'rar edi.
Lekin bir yili hayotim tubdan o'zgardi. Oddiy oiladan chiqib, qiyinchiliklarni yengib o'tib o'z kareramni qura boshlaganim uchun ko'pchilik qarindosh ukalarim mendan maslahat so'rar, mendan gap olishga harakat qilardi. Ularga qo'limdan kelganicha yaxshi maslahat berishga, katta maqsadlar sari ularni yo'naltirishga harakat qilardim. Shunday qarindosh ukalarimdan biri amakimni o'g'li Temur (mendan 3 yosh kichkina) (nom o'zgartirilgan) bilan juda ko'p suhbatlashadigan bo'lib qoldik. (Uning bo'yi menikidan biroz uzun, sochlari qora va peshonasini ajoyib tarzda to'ldirib turardi, u 20 yoshda bo'lishiga qaramay, qomati kelishgan, xarizmasi o;ziga tortadigan yigit bo'lib yetishishga ulgurgan edi. U nisbatan dunyoqarashi keng, og'ir-bosiq bola edi. Biz u bilan muloqot qilmaydigan mavzuning o'zi yo'q edi, dunyo, insonlar, hayot yaralishi, Xudo, tarix, biologiya, anatomiya, o'zbek mentaliteti va boshqa barcha sohalar bo'yicha o'zimizda bor bo'lgan ma'lumotlarni o'rtoqlashar ularni muhokama qilardik. Xatto u menga ota-onasi bilan bo'ladigan munosabatlar, ularning Temurni ba'zi holatlarda tushunishni istamasliklari haqida ham gapirar edi. Bu orada men unga u esa menga juda o'rganib qolganimizni sezmay ham qolibman. Axir biz bir-birimizni tushunayotgan, gaplarimizdan ta'sirlanayotgan edikda. Kechalari o'qishdan yoki ishdan kelsam u menga telefon qilib: "aka sayr qilib kelmaymizmi, odam suhbatizzi sog'indi..." der edi, garchi oxirgi marta gaplashganimizga 1 yoki 2 kun bo'lgan bo'lsa-da. Shunday qilib vaqtlar o'tdi, men unga o'rganib qoldim, u meni tushuna oladi, men unga o'zim haqimdagi barcha narsani yashirmay aytishim kerak degan hayol miyyamda aylanar edi.
Bir kun barcha qarindosh amakivachchalar bir qarindoshimning tug'ilgan kuni munosabati bilan yig'ildik. Albatta yarim tungacha cho'zilgan bayramimizda ichkilik bo'lmasligining iloji yo'q edi. Ishonsangiz armiyaga bormasimdan avval og'zimga ichkilik olmas edim. Ammo armiyada aroq, piva, konyak, viski va hokazolarni ichishni o'rgandim. Ichkilik yoqishining eng asosiy sababi, u jamiyat bizga majburlab singdirgan xarakterlarimiz va stereotiplarimiz zanjiridan xalos bo'lishimizga, erkin gapirishimizga va qalbimiz darvozalarini bir muddat keng ochishimizga sabab bo'ladi. Ichganim bilan har qanday darajada ham o'zimni tuta olaman, shu uchun ham hech kim menga ichishni tashla demaydi. Xullas, bayram ziyofatidan keyin tarqaldik, men uyga keldim soat kechqurungi 1-2 atrofi. Ko'zga uyqu kelmaydi, sababi ichganimdan so'ng kundaligimga nimalardir yozmasam, qalbimni to'kib solmasam bo'lmaydigan darajaga kelib qolaman. Noutbukda nimalardir qoralab o'tirganimni bilaman, telefonimga sms keldi. "Aka uxlamadizmi, kechka bir sayr qilib kelmaymizmi?" degan sms Temurdan kelgan. Bilmadim negadir juda xursand bo'lib ketdim, axir shu payt men ham kundaligimga dardlarimni aytib, nimalarnidir yozib o'tirgan edim. Kimgadir kerak bo'lish, xatto tunni ham soatni ham farqi bo'lmasdan turib seni kimnidir ko'rgisi kelishi kimga ham yoqmaydi deysiz.
Xullas, sentyabrning salqin kechasida soat 2 larda sayrga chiqdik, mahallamiz orqasida remont qilingan mashina yo'li va uning atrofida bog' bor, bog'dagi daraxtlar hali yosh bo'lganligi sababli, daraxt qatorlari orasiga atirgullar ekilgan. Ularni ayni g'arq yetilib gullagan payti, salqin havoda barcha yerni atirgul hidi tutib ketgan. Miyyada ichkilikdan qolgan kayfga gul hidi qo'shilib odamni battar jini qilaman deydi. U tomonda hech qanday uylar yo'q faqat, bog', atirgullar va Bo'zsuv kanalining biz yashaydigan joydan o'tadigan qismi bor xolos. Biz Temur bilan ancha yurib borib bog' ichida asfaltlangan yo'l chetiga qurilgan chayla ichidagi stollarga o'tirdik va qizg'in suhbatimizni davom ettirdik. Men Temurni boshqa aldab yurishni istamaganim, balki u meni tushunishiga ishonganim uchun o'zim haqimdagi barcha haqiqatni ayttim, u jim eshitib o'tirar edi. Men yoshligimdan gey ekanligim, avvallari bu xususiyatni men ham gunoh va xato deb o'ylab ba'zida o'z jonimga qasd qilishgacha borganligim haqida, keyin esa gey bo'lish bu tanlov emas, balki tabiat bergan oddiy taqdir, geylar ham oddiy odamlardik shunchaki bittasi bilan baxtli yashashni istashliklarini, ular hech ham yomon va gunoh ish qilmayotganliklarini tushuntira boshladim.
Shunchalar berilib, o'z xislarimni uning nazdida oqlashga harakat qilib gapirar edimki, bu boradagi turli izlanishlar va geylikning hech qanday kasallik va ayb emasligi haqidagi mashhur olimlarning tasdiqlarini keltirib tashladim. U hali ham jim tinglar edi. Gapimni tugatganimdan so'ng oramizga 2 daqiqalik sukut cho'mdi. U chayla ichidagi yasama kravatga cho'zilib yotdi va ko'zlarini yumdi. Bir muddatlik sukunatni uning "aka men sizni tushunaman" degan past ovozdagi ammo samimiy so'zlari buzdi. Men shokda edim, birinchi marta gey ekanligimni kimgadir ochiq tushuntirib ayta oldim. Albatta bu oson bo'lmadi, million marta o'ylash, hadik, eng yaqinimni yo'qotib qo'ymasmikanman degan qo'rquv bo'lishiga qaramay men ayta olgan edim sirimni. Eng muhimi esa endi meni tushunadigan, qanday bo'lsam shundayligimcha qabul qiladigan bir dona bo'lsa da insonim bor edi. Tasavvur qilyapsizmi, mendan geyligim, agnostikligim sabab nafratlanmaydigan, mendan voz kechmaydigan yaqinim paydo bo'lgan edi. Hamma joy qop-qorong'u men esa quvonchdanmi yoki kayf aralash shu gaplarni aytishga jurat topa olganimdanmi yuzimni qo'lim bilan berkitib sezdirmay yig'layotgan edim. Hamma ham bunday yaqin insonga ega bo'lavermasdida axir, tasavvur qiling, ba'zida xatto ota-onangiz ham sizni ba'zi qarashlaringiz va xarakteringizni bilib sizdan voz kechishi yoki o'lishingizgada rozi bo'lishi mumkin bo'lgan paytda, sizni hech qanday shartlarsiz tushunadigan insonning yo'lingizdan chiqishi haqiqiy baxt emasmi?
Bir payt yuzimni yopib turgan qo'llarimga uning keng va qaynoq barmoqli qo'llari urildi va yuzimda qo'limni olib ko'zimga tikilib o'sha meni shokka solgan gapni yana takrorladi: "Aka men sizni har qanday vaziyatda, qanday bo'lishingizdan qat'iy nazar tushunaman, sizni qanday bo'lishingizdan qat'iy nazar yaxshi ko'raman va hurmat qilaman, o'zingiz aytganingizdek bu narsa ayb yoki gunoh emas...". Ko'zlarim va quloqlarimga ishongim kelmasdi. Ichimdan shunchalar baxtli edim, shunchalar Temurdan minnatdor edimki, uni yanada yaxshi ko'rib ketdim. Hayolimda bunday insonlar uchun xatto o'lsa arziydi degan hayol o'tdi. Shu payt bilmayman nega, uni undan so'ramasdan mahkam quchoqlab oldim, lablarim esa birgina so'zni takrorlardi: "Rahmat, rahmat...!"
Bir muddat quchib turgandan so'ng uni qo'yib yubordim va u yana kravatga cho'zilib yotdi va o'rtamizdagi samimiylikni tiklash uchun hazil qilib shunday dedi:
"Xo'sh yigitlarni kuzatib ularga baho bera olarkansiz, menga nechi baho qo'yasiz 10 ballik sistemada?" Men esa uning hazilidan jilmaydim va ga'yrioddiy kompliment javobni bermoqchi bo'lib, unga javob berdim: "Tug'ilgan kuningdagi raqam seni baholashga mos" dedim. u 11-iyulda tug'ilgan edim. Ga'yrioddiy javobim va maqtovimdan yuziga tabassum yugirgan Temur kravatda ko'zlarini yumib kulib yotardi. Bu tabassum va uning xarakteri meni jinni qildi va o'zim ham bilmagan holda uning shimiga qo'l uzatdim. Jinsi shim kiyganiga qaramasdan uning asbobi ushbu shimni yorar holatda kattalashgan edi. U menga qaradi va tez urayotgan yuragi ovozi ichra "aka nima qilyapsiz?" deb so'radi, men esa "Temur men sendan hech narsa talab qilmayman, shunchaki seni juda ham yaxshi ko'rib ketyapman, bir bora bo'lsa-da senga lazzat berishimga, seni tanangni istagan joyiga qo'l tekkizishimga ruxsat ber" dedim. U indamadi va kravatga boshini qo'yib yana yotib oldi. Bu u tomonidan berilgan ruxsat edi. Men uning shimini asta yechdim va tarang turgan asbobini chiqarib ehtiros bilan og'zimga olib shima boshladim. U lazzatdan ingrab yotar men esa shunday ajoyib yigitning mehri va muhabbatidan qonayotganimdan o'zimda yo'q baxtli edim. Uning totli asbobini xuddi sira to'ymaydigandek chuqur chuqur so'rar edim, vauv bunaqasi bo'lmagandi menda. Uning ehtirosini eng yuqori cho'qqiga olib chiqdim shekilli, u o'rnidan yovvoyilarcha sapchib turdi va meni kravatga to'nqaytirib qo'ydi va qulog'imga yaqin kelib "aka ruxsat berasizmi?" dea shivirladi. Men jinni bo'la yozdim, u meni shunchalik tushunayotgan yaxshi ko'rayotgan ediki, xatto geyligimni bilishiga, uning asbobini shimishimga qaramasdan, meni hurmat qilib sikish uchun ruxsat so'rayotgan edi. Qanday qilib bunday yigitga siktirmaslik mumkin? Men unga javob qaytardim: "Iltimos og'riqni o'ylama men sen uchun har narsaga chidashga tayyorman". Shunda u oxista asbobini tuflab xo'lladi va tiqa boshladi. Bundagi og'riq og'riq emas, lazzat va baxtning tafti edi. Uzoq davom etgan seks tugab ikkimiz ham bo'shanib charchoq ta'sirida kravatga yonma yon yotib qoldik. U meni qo'limni mahkam ushlab olgan edi. Eng qizig'i bir biriga chambarchas bog'langan qo'llarimiz namlikni his qilardi. Bu Temurning qo'lida bir oz qolib ketgan spermasi edi. Men hazillashib: "Temur tag'in spermang qotib qo'llarimiz yopishib qolmasin" deb hazil qilsam, u: "Meni spermam yopishqoq emas, u qaynoq faqat yondiradi" deb meni qitiqlay boshladi. Biroz kulishdik va chaylaning ba'zi joylari ochiq tomidan osmonga tikilib yotib qoldik, chindan ham nafaqat uning spermasi balki tanasining har bir kichik qismi odamni lovvullab yonishga majbur qildi.
Soat ham tungi 3.30 bo'lib qolgan edi, uyga qaytishda yo'lda yana hazil bilan gaplashib kelardik, ikkimizni ham g'ayrioddiy baxt qurshab olgandi, axir biz bir-birimizni 100 foiz to'liq tushunadigan, istalgan sir va gapni ayta oladigan insonimizni topgandik. Meni uyim unikidan avvalroq kelgani uchun biroz darvozam tagida gaplashib turdik. Shu payt uni yana quchoqlagim keldi, buni sezgandek uni o'zi meni quchoqlab oldi va bir daqiqa qo'yib yubormadi, shu payt uni quloqlariga shu so'zni pichirlayotgan edim "rahmat, borliging, tushunganing uchun rahmat!" u esa yana hazillashib "hali bunaqa rahmatlarni ko'p etasizov" deya jilmaydi, o'zimcha uyalgandek bo'lib "hechamda boshqa rahmat yo'q, og'riqam meniki, turib berish ham rahmatni ham aytamanmi endi" deb hazillashsam Temur kulib yubordi va samimiy ohangda "rahmat aka, bizni munosabatimiz hech qanday chegara va tushuntirishlarsiz bo'ladigan eng samimiy munosabat bo'ladi" dedi va uyiga keta boshladi. Men uni ortidan jilmayib qarab qoldim, bo'lgan ishlarga esa sira ishongim kelmas, ammo bir tomondan mendan baxtli inson yo'q edi...
(real voqeaning davomi bor)
Следующая публикация
Нет комментариев