Предыдущая публикация
хоҳад кард,
Аз некию бадии мо як китоб
хоҳад кард,
Вақто ба рӯзи охир хонанд
онро,
Бар ҳар як гуноҳи мо азоб
хоҳад дод!
Бе хайру саховати дунё парво
накунӣ,
Як бор намози худ бар по
накунӣ,
Дар рӯзи ҳисоб назди холиқи
ҷаҳон •••
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 48
Бехтарин рузе, ки дар он офтоб тулуъ
кардааст, рузи Чумъа мебошад. Дар ин
руз Одам (ъ) халк шуда ва дар хамин
руз дохили Чаннат гаштаву дар хамин
руз аз Чаннат бо сабаби хурдани гандум
ба замин фиристода шуд. Дар хамин руз
Одам (ъ) дунёи фониро бо казои илохи
падруд гуфта, ба олами охират рихлат
намудааст. Ин рузест, ки дар ин руз
Киёмат коим хохад шуд ва дар хамин
руз мардуми Мусалмонеро, ки Чаннат
насибашон гардидааст, дидори Худованд
бар онхо муяссар мегардад. Рузи ЧУМЪА
Барои Мусалмонон рузест, ки хар хафта
онро чун Иди Исломи чашн мегиранд ва
дар ин руз ба машfулиятхои дунё камтар
машfул шуда бештар дар тоату ибодат
ва зикру тиловати Куръон мегузаронанд.
( وَلَوْلا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ
الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى العَالَمِينَ )
Тарҷума: ...Ва агар Худо баъзе аз мардумро (куффоро) ба василаи баъзе
дигар (муъминон) дафъ намекард, замин табоҳ мешуд, вале Худо бар
ҷаҳониён фазлу карами хешро арзонӣ медорад.
(Сураи Бақара, ояти 251)
Аз ӯ доим хабар гир бохабар бош.
Чу шуд пиру бигашт қоматхамида,
Асои дасти пирияш ба бар бош.
Писар дар зиндагӣ ёди падар кун,
Кулоҳи иззату тоҷаш ба сар кун.
Пас аз мурдан чӣ бошад оҳу афсӯс,
Шаби фурсат ғаниматдон саҳар кун.
Писар ҳар лаҳза дар ёди падар шав,
Чу офтоб аз паси шамсу қамар шав.
Барои ҷустани доруи дардаш,
Табиби ҳозиқи рӯи башар шав.
Писар пеши падар ҳар лаҳза ҳушёр,
Нишин орому ҳарфҳояш ба гӯш дор.
Агар чӣ олими давру замонӣ,
Накун баҳсу талошу гапи бисёр.
Писар оҳиста гӯяш эй падарҷон,
Нигаҳ сӯяш бикун бо чашми хандон.
Ба пири ӯ шавад монанди кӯдак,
Навозишаш намо монанди тифлон.
Асби омоли ҷаҳонро не ту дониву не ман
Гарам аз лутфи Худо умри ду сад Нуҳ куни
Бо хабар бош ки охир не ту мониву не ман!
сармонди Модар. Худат нахурдиву моро хуронди Модар Напушиди моро
пушонди Модар Шабу руз илтичо карди Худоро. Зи тахти дил дуо,карди ту моро. Зинда бошед модари чонам
падар ро ехтиром фарзи аён хаст
харон каски ранчонад дили модар
падар дар зиндаги бидон ки дар шумори золимон хаст
Биё, ба қиблаи рӯят намоз бигзорам,
Маро ба ҷуз тарафи ишқ қиблагоҳе нест.
Қасам ба покии ашкам, дар ин гуноҳистон,
Вуҷуди отифаамро ягон гуноҳе нест.
Дилам гирифт аз ин пастакони пастандеш,
Ба шонаҳои баланди ту сар ниҳам,эй кош.
Чу як ғазал зи девони дил маро мехон,
Чу як тарона ба гӯшат садо диҳам,эй кош.
Ба ҷуз шукуфаи зард аз хазони ман нашукуфт,
Нигоҳи сабзи ту сабзинаи баҳорам кард.
Маро, ки вожаи номат суханварӣ омӯхт,
Шабеҳи шоираҳои пур аз барорам кард.
Биё, ба хотири овои рӯшани дили ман,
Сукути тираи шоми тирезаамро банд.
Ба сӯи ҳеҷ касам дидаи умеде нест,
Маро ба риштаи нури нигоҳи худ пайванд.