Предыдущая публикация
Левая колонка
Сейчас на сайте
Фильтр
Կյանքումդ գալիս է մի պահ, որ դու լրիվ մենակ ես մնում։ Հասկանում ես, որ քոնը դու ես, այդ օրը դու վերջապես քաջություն ես ունենում ընդունել, որ աշխարհում միլիոնավոր մարդկանց կողքին, դու լրիվ մենակ ես, հասկանում ես, որ նրանք ովքե՞ր կողքիդ են ֆիզիկապես, իրականում բացակա են, հասկանում ես, որ ոչ ոքի հետաքրքիր չի քո ցավը, ոչ ոք չի բուժելու, որովհետև, նրանք ովքե՞ր կտեսնեն ու կլսեն քեզ, չեն զգա այն ինչ դու ես զգում, քանի որ քո ցավի տերը դու ես, հասկանում ես, որ բավական է տեսնեն ժպիտդ, սկսում են հավատալ, որ քեզ հետ ամեն ինչ կարգին է, այն ինչ կարևոր է, այդպես էլ անտեսանելի է մնում, հասկանում ես, որ քանի դեռ ինքդքեզ այրել ես, որևէ մեկին ջերմացնելու համար, այդ որևէ մեկը դժգոհելով կրակիդ թեժ լինելուց, ջո
Երբեք չեմ ափսոսա,որ ինչ-որ մեկին տվել եմ սեր կամ քնքշություն :Անգամ ,եթե նրանք չեն գնահատել ու պատասխանել են ստորու թյամբ:Մենք աշխարհ ենք գալիս ,ինչ-որ բան սովորելու,և բացարձակ ամեն մեկն օգնում է մեզ դրանում:Անգամ նրանք ,ովքեր տրորում են մեզ ,ցեխոտ ոտքերով:Հեշտ է շնորհակալ լինել մեր նկատմամբ բարի եղած մարդկանց,բայց եթե չենք կարող շնորհակալ լինել նույնի համար մյուսներից,կարելի է գոնե շնորհակալություն ասել նրա համար,որ մեզ դարձրել են ավելի ուժեղ:
На этом пока всё
Войдите в ОК, чтобы посмотреть всю ленту