Маносизликдан ҳеч ким ҳеч нарса ютқазмаса керак.
Мен бор бўлсам ҳам, йўқ бўлсам ҳам. Аслида хаётни таъми қандайлигини англай олмаяпман!
Қаерга кетаяпман! Кимман! Нима қилмоқчиман? Тафаккурим етмай қоляпти! Ёки ўта юпунман, ё ўта қашшоқман.
Балким хаётда яшагим келар. Яшагим келмаган кунларим ҳам бўлади албатта. Бу эса мен учун фожеа эмас. Диққат бўлмайман. Аҳир мен ҳеч нарсани ҳал қила олмайдиган бир ожиз инсонман.
Мен шу хаётдан қониқмаяпман. Янаям кўпроғини истаётган бир исёнкор, бир гумроҳ бандаман.
Қаерга кетишим номаълум. Чексизлик, номаълумлик, қути ичидаги нима борлиги қизиқ. Балким бу мени ожизлигимдур. Балким хаёт шу билан қизиқдур. Номаълумлик қийин экан аслида...
Хаётдан завқланиб яшайвериш балким тўғридур. Рангли шиддатли хаётни ўзим ҳоҳласам яна нималар бўлишлигига қизиқсам аслида шундайдур хаёт.
Lindemann Sarachashwili
[Архив/Бир йил аввалги сурат.]
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Нет комментариев