Предыдущая публикация
Ես լռում եմ։ Ինձ ես նայում։
Դու պնդում ես՝ ազգս վկա...
Ես լռում եմ, ձայն չեմ հանում։
Հասկանում ես լռությունս՝
Գիտենալով էությունս։
Հասկանում ես, որ հասկացա,
Թե քո հոգում ինչքա՜ն ցավ կա։
Ես չուզեցի քեզ ցավեցնել՝
Հակասելով դառը խոսքիդ,
Գիտեմ ոնց է այն կուտակվել
Ու պաշարել մաքուր հոգիդ։
Ու հասկացա, որ պոռթկումդ
Նման է այն հրաբուխին,
Որի հզոր մի ժայթքումը
Ազատում է լեռան հոգին։
Հետո տեսա, որ քո խոսքից
Ինքդ մի քիչ հանդարտվեցիր,
Որ՝ մտքերիդ դառը հոսքից
Հոգիդ որոշ դատարկեցիր։
Հա՛, ընկեր ջան, ես թողեցի,
Որ դու խոսես ինձ հետ ազատ,
Ու, կարծում՝ եմ քեզ օգնեցի,
Որպես հոգի մոտ, հարազատ։
ՀայՔ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 12
Հայր բառն էլ որքան թանկ է մեր սրտում,
Ծնողը կյանքում գանձ է իսկական,
Ծնվելուց ի վեր նրանց ենք պարտական։
Սիրո մասին էլ ունենք շատ գրքեր,
Սիրո կարոտից բացվում են վերքեր,
Ու մեկ օր առանց սիրած էակի,
Վերքն այդ դարձնում է ցաոտ քառակի։
Շատ ենք գովերգում զինոր,հայրենիք,
Ընկերոջ մասին հիշում ես ու դու,
Կենաց ենք խմում բարի գեղեցիկ,
Ու կանգնում կողքին միայն լավ մարդու։
Լավ է երբ գովենք ամեն բարի բան,
Պատվենք լավ խոսքեր տողեր գրողին,
Բայց նաև լինենք խոնարհ անպայման,
Ու մեր սրտերում հիշենք Ստեղծողին։
Ով է մեզ տվել տուն ու հայրենիք,
Մեր իսկ կամքով ենք այս երկրում ծնվել՞
Լավ է որ ունեսսիրող ընտանիք,
Իսկ հորտ ու մորտ այդ դու էս ընտրել՞
Այդ ով արարեց սիրուդ էակին՞
Այդքան համընկած քո նուրբ ճաշակին։
Ճաշակն ումից է դու ես այն ընտրում՞
Որի օգնությամբ գույներ ես փնտրում,
Սիրելու ձևը ինչպես հասկացար՞
Սիրտ մեկի առաջ ինչպես են բացում,
Կամ արձունք թափել ումից իմացար՞
Որ հուզված պահին տխրում ես լացում։
Լավ է երբ գիտենք մեծարել մարդկանց,
Սիրել ու պատվել նրանց առանձին,
Բայց բավ...ЕщёՄոր մասին ինչքան խոսքեր ենք գրում,
Հայր բառն էլ որքան թանկ է մեր սրտում,
Ծնողը կյանքում գանձ է իսկական,
Ծնվելուց ի վեր նրանց ենք պարտական։
Սիրո մասին էլ ունենք շատ գրքեր,
Սիրո կարոտից բացվում են վերքեր,
Ու մեկ օր առանց սիրած էակի,
Վերքն այդ դարձնում է ցաոտ քառակի։
Շատ ենք գովերգում զինոր,հայրենիք,
Ընկերոջ մասին հիշում ես ու դու,
Կենաց ենք խմում բարի գեղեցիկ,
Ու կանգնում կողքին միայն լավ մարդու։
Լավ է երբ գովենք ամեն բարի բան,
Պատվենք լավ խոսքեր տողեր գրողին,
Բայց նաև լինենք խոնարհ անպայման,
Ու մեր սրտերում հիշենք Ստեղծողին։
Ով է մեզ տվել տուն ու հայրենիք,
Մեր իսկ կամքով ենք այս երկրում ծնվել՞
Լավ է որ ունեսսիրող ընտանիք,
Իսկ հորտ ու մորտ այդ դու էս ընտրել՞
Այդ ով արարեց սիրուդ էակին՞
Այդքան համընկած քո նուրբ ճաշակին։
Ճաշակն ումից է դու ես այն ընտրում՞
Որի օգնությամբ գույներ ես փնտրում,
Սիրելու ձևը ինչպես հասկացար՞
Սիրտ մեկի առաջ ինչպես են բացում,
Կամ արձունք թափել ումից իմացար՞
Որ հուզված պահին տխրում ես լացում։
Լավ է երբ գիտենք մեծարել մարդկանց,
Սիրել ու պատվել նրանց առանձին,
Բայց բավ է Աստծո փարքն էլ տանք նրանց,
Ու Ստեղծողի տեղ պատվենք ստեղծածին։
Իրենց տեղն ունեն ընկեր,սեր ու կյանք,
Ու միմիանց հարգանք ահել թե ջահել,
Կայսրի տուրքն էլ կայսրին կտանք,
Բայց Աստծուն պատվենք Աստվածավայել։