Миргул Субанкулова

Кембагалдын кызы деп чанган келинимен кечирим сурайм

— Атасы кайда иштейт? — Айдоочу. — Ммм. Энесичи? — Санитарка. — Башка кыз жок бекен? — Апа, дагы баштадыңызбы? — Ооба, баштадым. Атаңдын кандай кызматта ортураарын билесиң. Эл караган бетибизди жер каратканы турасыңбы? Уул болбой, сени! Турчу ары! — Апа! Мен баары бир Назгүлгө үйлөнөм. — Эй, бала, токто! Бекзат дейм. Уулум акыры Назгүлүнө үйлөндү. Кызды алып кетели деп айылына бардык. Кепедей үй экен. Шар үйлөп кооздоп коюшканын кантейин. Жерге дасторкон жайышыптыр. Араң отурдум. Уф, бутум уюп кетти. Дагы жакшы, курбуларымды алган эмесмин. Шерменде болмок экем. — Ай келин, кирди колуңа жуубай, машинага салбайсыңбы! Кашемир жемпир