Предыдущая публикация
უცხო მოყმის ნახვა.
(თანამედროვე ვარიანტი.გურულათ).
ნახენ,უცხო მოყმე ვინცხა,
წყალთან იჟდა,ბღორინობდა...
დახეული ჯინსები და
ვარიონკის კურტკა ცმოდა.
აიფონი ამეიღო,
ელემენტი დაჟდომოდა.
მაუზერი გვერდზე ეგდო,
შვიდი ტყვია შიგნით ქონდა..
იქინე კი,ლიმუზინი
იდგა,ამ ყმას ეკუთნოდა.
გუუთავდა ქლათ ბენზინი,
ბაკში წვეთი აღარ სხმოდა.
შეყვარებულს წეეჩხუბა
და იმიზა გამორბოდა.
დუუხია ყველე შუბა,
მოკლე კაბა,რაც კი ცმოდა.
ჯიჯგვი იყო,მოდღვეშილი,
კარატისტის ილეთს ფლობდა.
მუასხამდა თვალში ცრემლი.
ღვარა,ღვარა მოდიოდა..
ტყეში,ვინცხა ოცი კაცი,
ირაოებს თოფს ესროდა.
დეინახა ყველამ აგი,
სანახავათ გამორბოდა.
ამ ყმას უთხრენ:ძამიელე,
ლიმუზინი სათ იყიდე?!
წაგართუათ ერთათ ყველე?!ან გვაჩუქე.ან,მოგვყიდე!
წამუარდა ჩვენი გმირი.
_დემეთხუეთ(ასთე უთხრა)!
დუუნაყა ყველას ცხვირი.
ზოგი,საცხა მიაკუნჩხა.
გადაყარა ხრამის პირში.
რა უნდოდენ?!ეკუთნოდა.
_ვინა ნეტე აგი გიჟი?!
იგი ხალხი იძახოდა.
მამუკა უნგიაძე.
Следующая публикация
Комментарии 1