Предыдущая публикация
...
Այս ի՞նչ փորձանք էր,
Որ եկավ չոքեց
Ջավախք աշխարհիս,
Հարազատ գյուղիս
Դռանը նորից...
Այս ի՞նչ կսկիծ էր,
Որ հառնեց յուր դեմ.
Երե՜ք անմե՜ղ կյանք
Անգութ մահը
Խլեց ու տարավ՝
ՄԵԿԸ յուր տան միակ
Ճրագ ու հույսն էր
Քսան տարին
Դեռ նոր բոլորած...
...Եվ կյա՜նք չտեսա՜ծ...
...Եվ՝ ՄԱ՜ՅՐ ու ՈՐԴԻ՜
Անաստվա՜ծ-Աստվա՜ծ
ՄԱ՜ՅՐ ու ՈՐԴԻ՜...
...ՈՐԴԻՆ սիրասուն
Քսանհինգ տարի
Դեռ նոր էր ապրել,
Ընտանիք կազմել...
...Ու իր ԾԱԳՈՒԿԻՆ,
Փոքրիկ ԾԱԳՈՒԿԻ՜Ն
Այսպես ցավալի
Թողեց ու գնաց...
Եվ տեսնես ինչպե՞ս
Մարվեց սիրող ՄՈՐ
ՍԻՐՏԸ վիրավոր,
Եվ տեսնես ՆՐԱ
Ճիչ ու սարսափը՝
Վա՜յ ՈՐԴԻ՜Ս...
Աշխարհը լսե՞ց...
...Մ՞իթե այս էր ՆՐԱՆՑ
Կյանքի իմաստը
Երազանք-հույսը,
Որ այսքան կսկիծ,
Այսքան արցունքներ,
Թախիծ,տառապանք
Դաշյունի նման
Սրտի մեջ խրված
Պիտ հավետ մխա,
Եվ հարազատներ,
Ազգ ու բարեկամ,
Եվ ընկերներ
Չճանաչողն անգամ
Կհիշենք հավերժ...
...Արցունքն աչքերիս,
Տառապյալ հոգիս
Խռով աշխարհից
Քեզ հարց եմ տալիս՝
Ո՜վ ԱՄԵՆԱԶՈ՜Ր
Դու այս ի՞նչ արիր.
Ա՞յս էր արդարը
Եվ ճանապարհը
Վերջին, ցավալի
Անմեղ զոհերիս...
...Դեռ կյանք չտեսած,
Դեռ չճաշակած
Կյանքի բերկրանքը,
Իմաստն ու միտքը,
Դեռ բույն չհյուսած,
Ամեն ինչ կիսատ,
Անավարտ թողած
Կտրեցիր ՆՐԱՆՑ
Կյանքի թելն անդարձ...
ԳԱՅԱՆԵ, ՍԱՆԱՍԱՐ ՈւԶՈՒՆՅԱՆՆԵՐԻ (ՄԱՅՐ ու ՈՐԴԻ) և ԱՐՄԵՆ ԱՅՎԱԶՅԱՆԻ անմար հիշատակին...
ք.Մոսկվա,26.07.2019թ. Սաշա Մանանդյան.
Следующая публикация
Нет комментариев