Предыдущая публикация
<<
Дӯстон рафтанд ҳар сӯдар талоши зиндагӣ, Азбарои ризқи пошида ба ҳар самти ҷаҳон.
Оняке ошиқ шуду рафт аз қафои духтаре,Дигаре бигзашт аз ёраш ба ҳукми дигарон.Занги охир бурд моро ҳар куҷо аз ҳам ҷудо,Тоҳанӯзам гиряи занги ҷудоӣ дардил аст.Баъдаз ин бо даъвати зангӯла ҳатто лаҳзае наздимактабхона моро ҷамъ кардан мушкил аст.Шеъри шогирдонаи ёрест андар дафтарам,Байтҳояш бебарору берадифу беҷило.Ҳамчунон ки ишқи байни монашудҳамқофия,Чун дили мо, ки нашуд бо ҳамқарину ҳамсадо. Дар сари паймонаи май, дарсари дасторхон, Мо қасам хурдем дар роҳисадоқат бешумор.Ҳамчу ҷоми дасти бадмастеқасамҳоҳам шикаст, Шишаи холист аз он базмбар ман ёдгор.Оҳ, мехоҳам дилам зангӯлаимактаб шавад,Дӯстонро ҷамъ созад, оварадпешиназар.Як нафас ёди ҷавонӣ бурдавуҳасрат кунем,Бишмарем ожангҳои рӯйҳоиякдигар.То бубинам, Устоди зиндагӣ дартӯлиумр, Дар ҷабину рӯю мӯҳошон чиҳобинвиштааст.То бубинам, дар раху дар ҷӯяиожангҳо Деҳқони зиндагӣ аз худ чӣ тухмекиштааст. Оҳ, мехоҳам дилам зангӯлаи мактабшавад,Созад аз дидори ёрони ҷавонӣшодмон.Гаштаю баргашта хонам чун китобихотирот Сафҳаи пешонию хатҳои чини рӯяшон.
Следующая публикация
Нет комментариев