Предыдущая публикация
Панду Андарзхо.
Парвардигори оламиён
мӯъминонро ҳушдор
додааст,ки онҳо ба якдигар бародаранд ва
бояд ҳуқуқи бародариро риоя кунанд. Дарин
бора дар сураи “Ҳуҷурот”,оятҳои 10-12
омадааст: “Эй мӯъминон, шумоён бо ҳам
бародаред. “Эй мӯъминон!Ягон марди шумоён
марди дигарро ва занони шумоён зани дигарро
масхара накунад! Ҳамдигарро таъна назанед
ва ҳеҷ касро бо лақабу номҳои зишт садо
макунед!Эй мӯъминон! Аз бадгумонӣ парҳез
намоед. Зеро бисёре аз гумонҳо гуноҳи
қатъист. Айби касеро ҷустуҷӯ накунед ва дар
ғайби нафаре бадгӯӣ
нанамоед”.Мутаассифона, имрӯз бисёриҳо аз
ин фармудаи илоҳӣ бехабар буда,якдигарро
масхараву истеҳзо мекунанд, бо лақабҳои
зишт ҳамдигарро ном бурда,рӯзеро бе ғайбат
намегузаронанд. Аз даҳонашон алфози қабеҳ
борида, нафрати атрофиёнро ба худ мехаранд.
Дар назди имону виҷдони худ масъулияте ҳис
намекунанд,ки фардо Рӯзи Қиёмат ба ин
аъмоли ношоистаашон чӣ ҷавоб хоҳанд
дод.Ҳазрати Абдуллоҳ ибни Масъуд
разияллоҳу анҳу ривоят мекунад, ки Паёмбари
Акрам (саллаллоху алайхи вассалам) фармуд:
(ноҳақ)дашном додани мусулмон гуноҳи
кабира буда, (ноҳақ)куштани мусулмон куфр
аст”.Тавре аз ин ҳадиси муборак бармеояд
мӯъминеро ноҳақ дашном додан мисли
дуздиву зино гуноҳи кабира ҳисоб меёбад.
Касе мӯъминеро ноҳақ бикушад, аз ин имон
хориҷ мешавад.Ҳазрати Муҳаммад
(саллаллоху алайхи вассалам)дар ҳадиси
дигаре фармудаанд: “Касе, ки фақат айби
мардумро мебинаду айби худро нодида
мегирад ва мегӯяд, ки мардум ҳалокшуданд”,
худи ӯ аз ҳама бештар ҳалок шуданист. Зеро
дигаронро таҳқир намудааст”.Чунин афродро
ҳамарӯза дучор меоем. Агар дар сӯҳбаташ
нишинед фақад айби дигаронро мегӯяд. Гӯё
худаш моҳи беайб бошад. Дар маъракаҳо бо ӯ
рафиқ шавед,танҳо айбу камбудӣ
меҷӯяд.Шайх Аттор дар хусуси чунин афроди
айбҷӯ фармудааст:Айби худ аблаҳ набинад дар
ҷаҳон,Бошад андар ҷустани айби
касон.Нафароне ҳастанд, ки гапи бародари
мусулмонро ба шахси дигар расонда, онро ба
таври худ шарҳу маънидод мекунанд. Ин
хабаркашиҳо бисёр вақт боиси дилхунукии
дутарафа ва ҷангу ҷидол мешавад. Ҳузайфа
(р) ривоят мекунад, ки Расули Худо
(саллаллоху алайхи вассалам)фармуд:
“Суханчин ба биҳишт нахоҳад рафт”. Оре,
суханчин мисли нафарест, ки ба оташи ҷангу
дилхунукӣ равған мерезад:Миёни ду кас ҷанг
чун оташ аст,Суханчини бадбахт ҳезумкаш
аст.Мӯъмин бояд аз дурӯғ гуфтану
фиребидани бародари мусулмон худдорӣ
кунад. Дарин хусус ҳазрати Муҳаммад
(саллаллоху алайхи вассалам)фармудаанд:
“Бузургтарин хиёнат он аст, ки ту бо бародари
мусулмон худ ҳарфе бигӯӣ ва ӯ туро ростгӯ
пиндорад. Ҳол он ки ту дурӯғ гуфтаӣ”.Дуо
мекунем, ки Худованд афъоли зиштро аз
ҷомиаи мо бардошта, моро бо либоси ахлоқи
ҳамида музайян гардонад. амин ё Рабби оламин.
Байзоев Искандар.
Следующая публикация
Нет комментариев