Предыдущая публикация
ҠӘҘЕРЛЕ ДУҪТАРЫМ!
"РУХИ АМАНАТ" РУХНАМӘҺЕН ОҘОНОРАҠ БУЛҺА ЛА УҠЫҒЫҘ! ФӘҺЕМЕ ҘУР.
РУХИ АМАНАТ
Рухнамә
Fаләм аһәңдәшлеге
Хәҙер ғәжәп hымаҡ, бик боронғо дәүерҙәрҙә лә кеше үҙен, булмышын, ерҙәге урынын, йәшәү мәғәнәhен аңларға, донъяның, ғаләмдең асылын, тәбиғи хәлен, бәйләнешен төшөнөргә ынтылған. Көньяҡ Уралдың көнсығыш битләүҙәрендә, тарихи Башҡортостан ерендә асылған урта бронза быуаты ҡомартҡыhы Арҡайым торағы hәм уға оҡшаш “Ҡалалар иле“ кешелек ниндәйҙер хеҙмәт ҡоралдары яhауҙан түгел, ә тирә-яҡ мөхиткә ҡараш тыуыуҙан, әҙәм заты үҙен тәбиғәттең, донъяның, ғаләмдең айырылмаҫ бер өлөшө икәнен төшөнөүҙән башланыуы тураhында аңғарта.
“Ҡалалар иле“ кешеләре йәшәгән урындарында ғаләм өлгөhөндә түңәрәктәр (ҡуласалар), дүрткелдәр яhап, донъя ҡороп, Ер менән Йыhан бәйләнешен, ярашлығын, килешлеген, тәбиғәт гармонияhын боҙмаған, аhәңле йәшәйешкә ирешкән. Зат-нәҫелдәр, яңы быуындар ҡанбабалар ҡарашын, йолаhын изге hанаған, ҡәҙерләгән hәм үҙҙәренең йәмғиәт төҙөлөшөндә ҡулланған. Бөтә нәмә илаhи йолаға, ғаләм ҡоролошона ярашлы эшләнгән. Арҡайым ҡәүеме рухи ҡиммәттәрен hаҡлаған hәм тәү асылды боҙмай ғәмәлләштергән, үҫемлектәрҙе, тереклекте, hыуҙы, ерҙе ололаған, хөрмәтләгән, изге күргән. Ҡанбабабыҙ Урал да “Ил булып, Ил hөйөргә, бағ булып, Ер hөйөргә“ өндәгән.
Хәҙер ышанмаҫлыҡ хәл, тирә-яҡ мөхиткә аңлы, hаҡсыл мөнәсәбәт әле беҙ ғүмер иткән төйәктә дүрт мең йыл элек булған. Беҙҙең дәүерҙә кеше үҙен ғаләмдең бер өлөшө икәнен аңлаhа ла, тирә-яҡ мөхитте тәү сиратта үҙ мәнфәғәте өсөн генә файҙалана, эшмәкәрлеге тәбиғәт ҡанундарын, тәү асылды боҙа, тәбиғәтте hәләк итеп, үҙен дә hәләкәткә илтә. Әлеге рухи, әхлаҡи, экологик, энергетик торғонлоҡ нәҡ шул хаҡта hөйләй. Эскән hыуыбыҙ, hулаған hауабыҙ — ыулы, зарарлы, халыҡ — ауырыу. Сөнки беҙ ерҙе, ғаләмде hанға hуҡмайбыҙ. Боронғо Арҡайым цивилизацияhы, ҡанбабаларыбыҙ тирә-яҡ мөхит, ғаләм менән бөтә йәhәттән ярашып, килешеп йәшәүе хәҙерге булмышыбыҙ, тормошобоҙ, яҙмышыбыҙ тураhында тәрән уйҙарға hала.
Фән билдәләүенсә, ғаләм — ул ҡеүәт, ҡөҙрәт вә есемдәр, матдәләр: йондоҙҙар, уларҙың өйкөмө, галактикалар, галактик-ара материя hәм башҡа нәмәләр булған серле вә мөғжизәле йыhан киңлеге. Йыhан даирәhенән ергә йыhан нурҙары, йәғни атом ядроhы hәм юғары энергия электрондары ағымы килә. Ер иhә Ҡояштан алыҫлығы буйынса уның системаhында өсөнсө планета, Ҡояш тирәләй hәм бер үк ваҡытта үҙенең үҙәге тирәләй әйләнә. Ерҙәге тормош өсөн төп энергия (ҡөҙрәт) сығанағы булып Ҡояш нурҙары hәм йылыhы тора. Шуға ла ҡанбабалар Ҡояшты илаhи шәм, яҡтыртҡыс итеп күргән, уға табынған, уны ололаған. Fаләм менән аhәңле йәшәү рәүешен тергеҙгәндә ер йөҙөндә көн иткән барса халыҡ күпкә ырыҫлыраҡ, hауыраҡ, оҙон ғүмерлерәк булыр ине.
Биологик ҡөҙрәт ҡеүәhе
Кешенең тормошо, эшмәкәрлеге, hаулығы ла тирә-яҡ мөхит торошона, күпме энергияға эйә булыуына бәйле. Тәүҙә биоэнергетиканың асылына төшөнәйек, биоэнерготерапевтарҙың ниндәй сирҙәрҙе дауалауын беләйек.
Хәҙер фәндә шул асыҡланған hәм раҫланған: микроорганизмдарҙан кешегә тиклем, йәғни бөтә тереклек донъяhы өсөн энергетик хәл-күренештәр, барыштар бер рәүешле. Биоэнергетика йәшәйеш күренештәрен уларҙың энергетик торошонда ҡарай. Кешенең ҡеүәте уның тормош эшмәкәрлегендә асыҡ сағыла. Дауалау, hауыҡтырыу әмәле булараҡ, биологик ҡөҙрәт тән менән аң эшмәкәрлеген берләштереп, кешенең эске мөмкинлектәрен аса,
төрлө проблемаларын хәл итә ала.
Махсус әҙәбиәт, матбуғат аша ла билдәле булыуынса, hәр кешенең үҙенең
энергетик өлкәhе (полеhы) бар. Дәрт-дарман, ҡылыҡ-холоҡ, кәйеф, ихтыяр, илhам кеүек сифаттар йәшәүгә hут, ҡот биргән энергия миҡдарына бәйле. Мәгәр кешенең биополеhы бикле түгел hәм ҡурсаланмай, башҡаларҙың биополеhы, төрлө энергия сығанаҡтары менән осраша hәм бәрелешә. Улар кешегә ыңғай ҙа hәм кире лә йоғонто яhай. Әйтәйек, тирә-яҡ мөхит торошо: бысраҡ hыу, hауа, радиация, магнит нурҙары әүҙемлеге… Ауыр hүҙ, хәбәр, тиргәшеү-талашыу, бер нәмәне күп сәйнәү, ҡатылыҡ, тотанаҡhыҙлыҡ, ҡыҙып бәхәсләшеү кәйефте боҙа, күҙ тейеү, сихыр ҡағылыу hаулыҡҡа зыян итә.
Бөтә насарлыҡ, ауырыу, ыҙаланыу дөрөҫ фекер йөрөтмәүҙән, эш итмәүҙән килә. Энергетик мәғлүмәт өлкәhе емерелhә, кеше төрлө сирҙәргә hабыша. Юҡҡа әрләшеү, ҡарғашыу, көнләшеү кәйефте генә ҡырып ҡалмай, баш, йөрәк ауырыуҙарына килтерә. Тормош ҡыйынлыҡтарына, hынауҙарына зарланмау хәйерле, тыйнаҡ, әҙәпле, татыу, сабыр булыу зарур. Фани донъяла кеше яҡшылыҡ hәм яманлыҡ менән дә hынап ҡарала. Һынауҙар йәнде таҙалау өсөн ебәрелә. Яман уйҙарҙан, ҡылыҡтарҙан арынған, яҡшылыҡҡа, изгелеккә, мөхәббәткә ынтылған кеше генә тормош йәмен тойоп йәшәйәсәк, күңел, рух бөтөнлөгөн hаҡлап ҡаласаҡ, уның биополеhы ла бөтөн буласаҡ. Шулай итеп, үҙеңде яҡшы тойоу өсөн биополеңды тәртиптә тотоу хәстәрлеген күрергә кәрәк.
Кире энергия тәьҫиренән ҡурсаларға, арынырға, энергетик өлкәне тергеҙергә, киңәйтергә, көсәйтергә, йәнә ҡәҙимге дарыуҙарға бирешмәгән оҙайлы вә дауамлы ауырыуҙарҙы дауаларға биоэнерготерапевтар ярҙам итә. Иң остаздарының именән хатта иң ҡаты, дауалап булмай тигән сирҙәр ҙә сигенә, түшәктән тора алмай ятҡан сырхауҙар ҙа hауыға, аяҡҡа баҫа. Дауаханаларҙа арыуланыуға ышаныс бөткәс, сихәтләнеүгә берҙән-бер өмөт — организмдың йәшерен көс-сығанаҡтарын, сараларын ҡуҙғытҡан, сырхауҙарҙы тулы ҡанлы тормошҡа ҡайтарған имселәр. Улар — боронғо Ҡытай, Тибет, Һиндостан, Япония hәм йәнә лә үҙ халҡының им-томон белгән, сирҙәрҙең асылын төшөнгән, тәбиғи ҡөҙрәте булған, мөғжизә ҡылған кешеләр. Ундайҙар, күрелмәгән ҡөҙрәткә, hәләткә эйә, аҫыл мәғдәнле, рухи хазиналы тауҙар иле Алтайҙа айырыуса күп. Сеанстар мәлендә тәнгә йәшәү көсө биргән, уны йәнләндергән, дәртләндергән энергия юлдары асыла; йөрәк, үпкә, ашҡаҙан, бөйөр, бауыр эшмәкәрлеге, ҡан әйләнеше яҡшыра; йәрәхәттәр, яралар, бәрелгән-hуғылған урындар йәhәтерәк уңала; бөтә организм hауыға hәм йәшәрә. Ошондай ғәжәп дауалау ҡөҙрәтенә hәм башҡа ғәҙәттән тыш hәләттәргә йәшен атҡандан hуң иҫән ҡалғандар ҙа эйә.
Биоэнерготерапевт тыумыштан бирелгән hәләтен үҫтереп, үҙен дә hауыҡтыра, кешеләргә лә шифа өләшә. Уның төп вазифаhы — кешеләрҙең рухын таҙалау hәм hауыҡтырыу. Сөнки изгенең — күңеле көҙгө, яҡшының — холҡо тигеҙ. Эске рухи донъяң киң, хис-тойғоң саф булыу — Аллаhы Тәғәлә
биргән ҡөҙрәт.
Кеше ниңә был донъяға килә? Һис кенә лә байлыҡ туплар, нәфсе hимертер, аҙҙырыр өсөн түгел, ә түл йәйер, нәҫелде ишәйтер, тормошто дауам итер өсөн. Ирҙәр ҡот бирергә, өй hалырға, ғаиләhен туйындырыр-ға, бала бағышырға… Ҡатын-ҡыҙҙар бәпәй табырға, имеҙергә, үҫтерергә, ирен ир итергә, донъяhын йәмләргә…
Аура ғилләhе
Түрәләр, эшҡыуарҙар йыш ҡына: “Яҙмышым, киләсәгем нисегерәк күренә, алда минең менән нимә була, ниндәй ҡыйынлыҡтар көтә?“ — кеүек үҙҙәрен борсоған hорауҙарға яуап ишетергә теләй. Был хаҡта әйтергә ярамай, ти биоэнерготерапевтар. Сөнки hәр кем был донъяға үҙенең яҙмыш юлынан үтергә килә. Хоҙай ҡушмаhа, ел дә иҫмәй, ямғыр ҙа яумай, үлән дә hелкенмәй. Уның ҡөҙрәте менән тыуғанhың, ерҙә йәшәйhең икән, рәхмәтле бул, изге ғәмәлдәр ҡыл, ата-бабаларыңдың ҡылыҡтары өсөн дә яуап тотҡаныңды бел! Уларҙың уйлағандары, ҡылғандары мәғлүмәт полеhы менән туғандарына, балаларына, ейән-ейәнсәрҙәренә, бүлә-бүләсәләренә ҡайта, карма-яҙмыш рәүешендә күсеп килә. Бер нәмә лә тиктомалдан ғына булмай. Мәҫәлән, нәҫелеңдә аҫылынған ҡәрҙәшеңдең гонаhы ун ете быуынға тиклем бирелә hәм төрлө эҙемтәләрҙә төҫмөрләнә. Кеше үлә лә бөтә тип уйламағыҙ. Үҙенә ҡул hалған кешеләрҙең йәндәре осоп китә алмай, Хоҙай Тәғәлә биргән әжәлдәре еткәнсе ер менән күк араhында саған япрағылай ҡалтырап аҫылынып тора.
Кеше ете ҡат аура солғанышында, урауында, биләүендә беҙ күрмәгән нурҙар (ептәр) менән күккә тоташҡан. Һәр кемдең торошо, хәл-әхүәле, ҡылыҡтары мәғлүмәт-ҡөҙрәт өлкәhе менән бәйләнештә. Сөнки бөтә нәмә бер ҡуласала: күк, ер, кеше; көн, төн; аҡ, ҡара; ғүмер, үлем; изгелек, яуызлыҡ; гонаhhыҙ, гонаhлы… Әйткәндәй, иң ауыр гонаh — Хоҙай Тәғәләне инҡар итеү, уға инанмау, мин-минлеккә бирелеү. Илаh юҡ, тиеү мәғлүмәт-ҡөҙрәт полеhын йырта. Ошо урында соҡор хасил була, соҡорға кем нимә теләй, шуны ташлай, бөтә булмышыңды ҡарайта. Аураның тишелеүе, фантомдың юғалыуы бихисап бәләләр, ҡыйынлыҡтар вә сирҙәр тыуҙыра. Йән ауырыуы булған эскелек, дыуамаллыҡ, яhиллыҡ та шунан килгән касафат. Мәғлүмәт-ҡөҙрәт өлкәhе тишелгән кеше эскегә тиҙ hабыша. Был осраҡта тәнде генә дауалау ыңғай hөҙөмтә бирмәй, йәнде лә таҙалау талап ителә.
Тормошта күп hыналыуынса, яманлыҡтан, эскелектән тамам арыныр өсөн кеше ауырлыҡ кисерергә, ғазапланырға, ыҙа сигергә, упҡынға осорға, шунан hиҫкәнергә, иҫенә килергә hәм ҡанындағы “шайтан“ шәрәмәттәрен ҡыуып сығарырға, уларға әүрәмәҫкә ынтылырға тейеш. Тәбиғи име — доғалар уҡып, аураны ямау, бөтәйтеү, ҡеүәтләнеү. Ысын күңелдән ышанып уҡыhаң, күп уҡыhаң ғына “шайтан“ ҡаса, ҡан, йән таҙара, донъяға ҡарашың үҙгәрә. Доға уҡылған hыу ҙа боҙолмай, шифалы, сихәтле имгә әйләнә бит! Хоҙайға юл — фәҡәт сафлыҡ! Тәндең сәләмәтлеге лә — күңел сафлығы hөҙөмтәһе.
Мөхәббәт тылсымы
Мөхәббәт энергияhы барҙарҙың, сабырҙарҙың, сыҙамдарҙың, күркәм донъя ҡорғандарҙың йәне өҫкә күтәрелә. Эскәндәрҙең, тартҡандарҙың, талашҡандарҙың, кеше ғүмеренә ҡул hоноусыларҙың йәндәре ваҡлана, теткеләнә. Улар үҙҙәренә үҙҙәре тамуҡ көҫәй, тамуҡ таштарын әҙерләй. Бындай бәндәләрҙең йәне тәүҙә ҡомға, унан тупраҡҡа, шунан үләнгә, үләндән hуң ағасҡа әйләнә. Артабан йәнлек булып, йөҙәр йыл үткәс кенә үҙгәреп, ҡабат кешегә килә. Шуға ла әҙәм затына донъя малына ныҡ ҡыҙығып йәнен
түбән төшөрмәҫкә, ә өҫкә күтәрергә кәрәк.
Ҡул, аяҡ hыҙлауы, йөрәк, ашҡаҙан, бауыр, бөйөр сирҙәре — күңел бысраҡлығынан. Сырхауҙар ата-бабаларының hауалылығы, тәкәбберлеге, көнсөллөгө, аяуhыҙлығы hәм үҙҙәренең шәфҡәтhеҙлеге өсөн яуап тотҡандарын төшөнмәй. Биоэнерготерапевтарҙың фекренсә, ауырыйhығыҙ икән, шундай торошоғоҙ менән килешегеҙ, ризалашығыҙ, хатта бик ауыр мәлдә бөтәhе менән бәхилләшегеҙ. Уйығыҙ менән үҙегеҙҙе ергә күмгәндән hуң, йәнегеҙ таҙарып, иртәhенә ярты сирегеҙ юғалыр. Сөнки сиребеҙҙе ергә күмеп, аҡсаға, байлыҡҡа, хәрәмгә тамыр йәйеп ысҡына алмаған йәнебеҙҙе аҡтарабыҙ. Асылы шул: ерҙәге байлыҡҡа йәнең-тәнең менән йәбешергә
ярамай. Йән таҙа булырға тейеш.
Юғары аң ул — Илаh, хаҡ юлы — дин, иң килешле име — Ҡөрьән сүрәләре hәм аяттары. Доға уҡыу мәғлүмәт полеhын таҙарта, ҡөҙрәт өҫтәй. Бынан бөтә нәмә hәйбәтләнә башлай. Шулай итеп, байығыу ерлегенә тамыр йәйә барған йән ҡупhын өсөн Хоҙайға ҡайтыу, Ҡөрьән уҡыу, күп изгелек ҡылыу зарур. Изге китап тура юлдан барыу өсөн бирелгән. Уны уҡыу —
Илаhҡа мөхәббәтте белдереү.
Төп вазифаhы йән таҙалау булараҡ, биоэнерготерапевт кешеләрҙең аураhын ҡарап, мәғлүмәт-ҡөҙрәт полеларының өҙөлгән урындарын тоташтыра. Аура алама уйҙарҙан, ҡылыҡтарҙан, эштәрҙән, башҡаларҙы рәнйетеүҙән боҙола вә тишкеләнә hәм мәғлүмәт өлкәhенә инеп, ҡайтауаз hымаҡ үҙеңә кире ҡайта. Сөнки беҙ барыбыҙ ҙа бер нур, йәғни еп менән бәйләнгәнбеҙ, hәр кемдең йәнендә Хоҙай нуры йөрөй. Кемделер кәмhетәбеҙ икән, тимәк, үҙебеҙҙе түбәнhетәбеҙ. Аҡты ҡаралау — мөхәббәт етмәүҙән, мөхәббәтте аңламауҙан.
Кеше hис ҡасан шуны хәтерҙән юймаҫҡа тейеш: иң бөйөгө — Хоҙай, шунан — мөхәббәт, артабан — инәй. Ожмахҡа юл инәйҙең аяғы аҫтынан үтә. Фанилыҡ вә баҡыйлыҡ икеhе лә бер. Мөхәббәт — ул Хоҙай. Мөхәббәткә иhә үлем юҡ. Халыҡ әйтмешләй, уның өсөн йән генә фиҙа.
Боронғо риүәйәттәрҙә hөйләнеүенсә, Аллаhы Тәғәлә үҙендә булған илаhи мөхәббәтте, яратыу тойғоhон Әҙәм менән Һауаға ебәргән, уларҙың нәҫелен ҡөҙрәте менән hуғарып, күңелдәрен йылытып, hөйкөмлөлөк нурҙарында ҡойондорған hәм иң көслө затҡа әйләндергән. Шунан бирле кешелек донъяhы мөхәббәт ҡөҙрәте менән йәшәй. Яу, hуғыш иhә мөхәббәтте бөтөрә, кешене үлтерә. Шуға ла ер йөҙөндәге барса халыҡтың иң төп вазифаhы — мөхәббәт тылсымын hаҡлау.
Мөхәббәттең ҡөҙрәте: затың — кеше, атың яҡшылыҡ булыуҙан, олоно оло итеүҙән, кесене кесе тиеүҙән, уларға йорт ҡорошоуҙан, бәхет-байман табышыуҙан, шифалы hүҙҙәр әйтеүҙән, ихлас йылмайыуҙан, изге теләктәрҙән килә. Яҡшы кеше мөхәббәт көсө менән үҙенә мөхәббәт hарайы hала hәм уның
йәне йәннәттә була.
Кешеләр менән әҙәпле, яғымлы мөғәмәләлә булыу — хикмәттең башылыр. Ҡәрҙәштәреңә мөхәббәт вә мөләйемлек аша үҙ-ара яҡынлыҡ, дуҫлыҡ тыуыр, йылы мөнәсәбәттәр урынлашыр, ығы-зығы, низағ кәмер, ауырлыҡ бөтөр. Һәр яңы көндө изге уйҙар, теләктәр, ниәттәр, күңел бөтөнлөгө, шат рух менән ҡаршылау ғүмерҙе йәмле, мәғәнәле итер.
Ирҙәр — имән тамыры тигәндәй, ир — табыусы, донъяны хәстәрләүсе, именлектә тотоусы, йорт-илде ырыҫлы итеүсе. Ҡатын-ҡыҙға, мохтаждарға күберәк ярҙам иткән hайын уның мөхәббәт көсө арта, ҡыйынлыҡҡа бирешмәй, сафта ҡала, бурыстарын еренә еткереп башҡара. Мөхәббәт уты, ялҡыны булмаhа, тормош hынауын, юлын үтә алмай.
Айҙың да йондоҙо булған кеүек, ир-егеттең дә йондоҙо бар. Ул — ҡатын-ҡыҙ, hөйгән йәр. Уның эске торошо, мөнәсәбәте, йөҙө йәйге көн hымаҡ ҡояшлы булhа, иренең дә күңеле урынында була. Илаhи мөхәббәт ҡояш нурылай hис ҡасан бөтмәй. Ирҙе лә, ҡатынды ла шул мөхәббәт нуры йылыта hәм йәшәтә. Шуға ла мөхәббәт ҡөҙрәтен кәметмәү фарыз.
Телгә алыуыбыҙса, ҡатын-ҡыҙ Ер йөҙөнә hөйөргә, hөйөлөргә, бала табырға hәм бағырға, нәҫелде дауам итергә килә, тәбиғәт булараҡ өҫтәрәк тора. Ошо юғарылыҡтан ҡарап нәфис зат әрләшә, ирен түбәнhетә икән, ир ҙә, ер ҙә әрней. Хатта теле менән әйтмәhә лә ирҙең рәнйеүе мәғлүмәт полеhына эләгә. Йәберhенеү көслө затты енси көсhөҙлөккә килтерә. Насар мөғәмәләhенән мәғлүмәт полеhы өҙөлә башлаған ҡатын-ҡыҙ иhә берәй бәләгә дусар була. Fөмүмән, ҡатын-ҡыҙ асыуы, нәфрәте мөхәббәт көсөн ҡаҡшатып, ҡара болоттай күккә ашып, ер тетрәүе, яман ғәрәсәт, дауыл кеүек афәттәр килтереүе лә ихтимал. Шуға ла тәбиғәт асыллы, булмышлы ҡатын-ҡыҙ эске торошон таҙа тоторға, йөрәк, күңел әрнетеүгә юл ҡуймаҫҡа, әҙәпле, иренә тоғро булырға тейеш. Булмаhа, ирҙәрҙе бәләгә дусар итә.
Күренекле ислам ғалимы Fабдулла ибне Йәғәфәр ҡыҙын кейәүгә биргәндә башҡа ҡатын-ҡыҙҙарға ла фәhем булыр ошо нәсихәтте әйткән: “Әй, балам, көнләшеүҙән, үҙ hүҙеңде генә hүҙ итеүҙән hаҡлан, сөнки ул айырылышыуҙың асҡысы. Күп әрләшеүҙән, даулашыуҙан, иреңдең кәмселектәрен генә күреүҙән hаҡлан, сөнки ул мөхәббәтте hүндерә, дошманлашыуға алып килә...“
Бәғзе ҡатын-ҡыҙ уға кемделер арбарға, ҡаратырға булышлыҡ ҡылыуын hорап мөрәжәғәт итә. Был — магия, сихыр, кешене бәйләү. Сырмалған ир-егеттәрҙең юлы быуыла, ирлеге бәйләнә, яҙмышы туҡтала, эштәре уңмай. Ҡатын-ҡыҙ сылтырап аҡҡан шишмәләй саф булhа, мөхәббәте ҡояштай балҡып торhа ғына, ир үҙен бәхетле тоя, балҡып, нурланып йәшәй. Шуға ла мөхәббәтегеҙ ҡояш hымаҡ нур сәсhен, күңелдәргә йылы бирhен! Бал ҡорттары ла бер мәлдә ҡанаттарын елпеп, ваҡыт-ваҡыт умарта эсен елләтеп, сафландырып ала. Уларҙан фәhем алып, миллионлаған ҡатын-ҡыҙ донъяны мөхәббәткә күмә, тормошобоҙҙо йәмләй, еребеҙҙе йәшәртә, ир-егеттәрҙе ҡара көстән hаҡлап ҡала...
Мөхәббәтhеҙҙәр иhә әүермәнгә әүерелә, аламаны шайтан ҡойоно hымаҡ өйөрмәләй, йорттан йортҡа күсерә. Кешеләр хәүефтән, күңел аҙҙырыусыларҙың, йәғни вәсүәсәләүселәрҙең яуызлығынан, күңелдәргә вәсүәсә, ҡотҡо hалыусыларҙан ҡотолор өсөн Илаhҡа hыйына. Сөнки хәҡиҡәт — Аллаhы Тәғәлә, ул биргән юғары аҡыл, йәшәү ҡануны, өгөт-нәсихәт. Уны hөйөп, уға тәрән ышанып, инанып ҡына тормош мәғәнәhен төшөнөргә, күңелеңдә именлек табырға, шик-шөбhәнән ҡотолорға мөмкин.
Кемдәрҙелер күрә алмау, күршеләреңде яратмау — мөхәббәтhеҙлек, камилhыҙлыҡ билгеhе, етешhеҙлекте ҡылыҡhырлау hыҙаты. Уйҙарың, ҡараштарың ыңғай, күңелең мөхәббәт, шәфҡәт менән тулы икән — hин ҡөҙрәтле hәм сәләмәт. “Мин барығыҙҙы ла яратам!“ тиеү — күңел киңлеге hәм хушлығы билдәhе. Шуның менән беҙ бер-беребеҙҙе шатландырабыҙ, нурландырабыҙ, таҙартабыҙ, ағартабыҙ. Рухи ҡөҙрәт йылы хистәрҙән, hәйбәт мөғәмәләнән, яратыуҙан арта. Хәҡиҡәтте төшөнөү яҡын күреүhеҙ, үҙ итеүhеҙ мөмкин түгел. Эскерhеҙ мөхәббәт ике ҡапма-ҡаршы яҡты яҡынлаштыра, яраштыра, дуҫлаштыра. Был — мөхәббәт тылсымы, мөхәббәт мөғжизәhе!
Хикмәт, аҡыл шунда: hөйләшкәндә, фекер алышҡанда, ҡатмарлы мәсьәләләрҙе хәл иткәндә бәхәс, hүҙ көрәше ҡупhа ла, үҙ-ара ҡаршылыҡ тыуhа ла, иш-ҡуштарыңа эсеңдә мөхәббәт булhын. Уларҙың hәр ҡайhыhы, яҡшымы, яманмы, иғтибарға hәм хушhыныуға мохтаж. Һин уларҙы ғәфү әйлә! Быға өлгәшеү өсөн эске торошоңдо, донъяға, кешеләргә ҡарашыңды, мөнәсәбәтеңде үҙгәртеү зарур. Күрә алмаған кеше менән булышhаң, уның яғалын үҙеңә hураhың, уны таҙартаhың.
Иң илаhы — Хоҙай Тәғәләгә мөхәббәт. Ул киң күңелле, мәрхәмәтле вә хөрмәтле кешеләр юлына күндерә. Уға, таҙарыныуға юл фәҡәт яратыу тойғоhо аша ғына бара. Яҡты күңел хисе, нуры менән. Тибеттар ни асылдан, сығанаҡтан рухи ҡөҙрәтле? Fаләмгә, тәбиғәткә, кешеләргә мөхәббәт тойғоhонан. Кем булыуына ҡарамаҫтан, кешене ярат, ҡәҙер ит!
Яҡшыны әйт, ямандан ҡайт
Яҡтылыҡ менән ҡараңғылыҡ йәнәш булған, ҡабатланған кеүек, яҡшылыҡ менән яманлыҡ та тәбиғи. Кеше гелән матур, ҡояшлы көн теләhә лә, төндө лә инҡар итмәй. Шуның hымаҡ яҡшыға ҡыуанған, ә ҡыйынлыҡҡа түҙгән, сыҙаған, уны күркәм сабырлыҡ менән кисергән кеше генә ҡөҙрәткә эйә. Бер-береңде күрә алмау, яратмау, ҡотортоу, ҡотҡо таратыу, мыҫҡыллау, рәнйетеү, мәкер көсәйhә, ер бысранып, тын ала алмай, кешенең дә ҡөҙрәте аҙая, бөтә. Быны сырхауҙар, үҙ-үҙенә ҡул hалыусылар, үлеүселәр артыуы аңғарта. Йәне бысранған кеше, ҡәүем иблис ҡармағында hәм ҡарамағында. Илаh алдында иң hөйкөмhөҙҙәр — ҡысҡырышҡан вә дәғүәләшкән бәндәләр. Кеше, ил-йорт, башҡа ҡәүемдәр менән тартышыу, булышыу — мәғәнәhеҙ, әхлаҡhыҙ әҙәмдәр эше. Шуға ла эске торошто таҙартҡан, рухты сафлаған ғәмәлдәр ҡылыу фарыз.
Иманлы, әҙәпле, мәрхәмәтле кешенең яҡшылығы, яҡтылығы уны, нәҫелен юғарығы күтәрә, рәхимhеҙлеге иhә түбәнгә төшөрә. Өҫкә артылырға теләүсене байлыҡҡа ҡыҙығыуы, уғрылығы, ҡәрҙәштәрен талауы аҫҡа тарта. Намыҫы таҙа, илаhи ҡөҙрәткә инанған кеше нәфсеhен аҙҙырып байлыҡ артынан ҡыумай, уға табынмай, hатлыҡ йәнгә, аҡса ҡолона әйләнмәй, Иуда hымаҡ утыҙ көмөш ялтыр өсөн остазына хыянат итмәй. Нәфсе ҡолоноң иң илаhийы — мөхәббәте юҡ. Fөмүмән, алыуға ҡарағанда биреү мең тапҡыр рәхмәтлерәк. Биргәндеке бөтмәй, ҡоромай. Дин асылы буйынса Хоҙай Тәғәләнән матди байлыҡ hорарға ярамай. Һораныу, теләнселәү ҡөҙрәтеңдең аҫталығын күрhәтә. Күптәр аңлама-йынса, белмәйенсә hорай. Киреhенсә уларға: “Хоҙайым, ни ҡылhаң да ризамын, ете быуын ата-бабамдың гонаhтарын ғәфү әйлә!“ — тиеү хәйерле. Сөнки Ул — кисереүсе, ярлыҡаусы. Яҡты донъяға килеү, Аллаhы Тәғәлә өлөшөнә риза булыу — үҙе ҙур шатлыҡ hәм байлыҡ.
Әшәке әҙәм бысрағына батып, яманлыҡ ҡылыу тулҡындары, тибрәлештәре менән киләсәк быуын нәҫелдәштәренең яҙмыштарын йома, үргә табан юлын быуа. Булған ғына ҡөҙрәтен ғәйбәткә сарыф итеүсе ете быуынын бысрата. Талашҡандарҙың, тартышҡандарҙың — күҙҙәре бәйле, ҡөҙрәте аҙ. Fәйеп ташлау, күрә алмау, мыҫҡыллау, баҡырыныу — мөсhөҙҙәрҙең, бахырҙарҙың ҡылығы вә алымы. Ямандан ҡайт, яҡшыны әйт тигәндәй, яҡшы hүҙ — ярты ырыҫ. Күңеле киңдең генә донъяhы киң. Шуны ныҡлап төшөнөү мәле килеп етте.
Яҙғанды, Хоҙай ебәргәнде ҡабул итә белеү — еңелдем, тиеү. Халыҡ тапҡыр әйткәнсә лә бит, алйот еңдем, аҡыллы ҡуйҙым тиер. Һис кенә лә үҙеңде Илаhтан өҫтөн күрергә ярамай. Күрhә, йүләр генә күрер. Йәнен аламалыҡтан арындырыу ниәтенән Хоҙай Тәғәлә әҙәмдәргә юғалтыныу, михнәт, бәлә-ҡаза, ауырыу ебәрә. Был — ҙур ишара. Зиhенең булhа, уйла, төшөн, аҡылыңа кил, Хоҙай Тәғәләнең берлеген вә ҡөҙрәтен аңла, күңелеңде таҙала, иманға ҡайт!
Fаилә ҡөҙрәте ир-ҡатын мөнәсәбәттәренә ныҡ бәйле. Халыҡ әйтеүенсә, ир ҙә ир булып ҡатындан тыуа, аҡыллы ҡатын — хазина. Биоэнерготерапевтар ҡарашынса, ҡатын-ҡыҙ — тәбиғәт, ир иhә — ер. Тәбиғәт булараҡ, нәфис зат ир-атҡа яғымлы, наҙлы, мөхәббәтле булырға тейеш. Сөнки ир хаҡы — Тәңре хаҡы, йәренең йәне хаҡы. Яҡшы ҡатын ғына — өй йәме, йән аҙығы, донъя тотҡаhы. Яҡшы ҡатын ғына йәшәртер, яман ирҙе лә яҡшы итер, моратына ирештерер. Күп ирҙәр менән сыуалған ҡатын-ҡыҙ ҡөҙрәтен юғалтыр. Ҡөҙрәтhеҙ ҡатын иренән туҡмала. Хоҙайҙың хозурына ҡайтыр өсөн таҙарыныу, сафланыу фарыз. Fаилә тормошонда ла hауалылыҡтан, үҙ туҡhаныңды ғына туҡhан итеүҙән, мин-минлектән арыныу, ҡапма-ҡаршылыҡты үсәмәй, талашмай үткәреү хәйерле.
Һәр бала үҙ булмышы, ҡөҙрәте, байлығы менән донъяға тыуа. Әлмисаҡта уның башынан hыйпаhаң, хатта тау-таш hөйөнә, ти. Мәгәр балиғ булғас та уға бөтә нәмәне биреүҙе дауам итhәк, хаҡ юлға әйҙәмәhәк, күндермәhәк, йәш кеше тәбиғи ҡөҙрәтен, тормош көтә торған эске торошон юғалта, тора-бара вампирға, елек hурыусы убырға әйләнә. Даими рәүештә биреп, тәьмин итеп тороусы уның юлын яба. Айырыуса инәйҙәр улдарын шулай итә. Туйындырыусы, кейендереүсе булғас, еңелгә күнеккән “тай-тулаҡ“ уҡымай, эшләмәй, әрәмтамаҡ булып, ҡыл ҡыбырлатмай йәшәй, үҙенең көс-ҡеүәтенән яҙа. Ата-инә әрнеүе, әсенеүе рәхимhеҙ балаға зәхмәт hымаҡ ҡағыла. Рәнйеш төшкән баҡма рухи яҡтан тамам зәғифләнә, йәшәүгә hәләтен юғалта. Йыш ҡына: “Балам 40 йәшкә етте, hаман минең пенсиямды ашай. Нишләргә инде?“ — hымаҡ зарланыуҙы ишетергә тура килә. Быға зарланыусылар фәҡәт үҙҙәре ғәйепле. Генетик, рухи йәһәттән дә. Сит илдәрҙә балиғ булғандан hуң йәштәрҙең үҙаллы йәшәүен хуп күрәләр hәм быға өлгәшәләр. Үҙенең көсө, башланғысы, эше менән донъя көтөү, үҙенең хеҙмәте менән үҙен тәьмин итеү, үҙ юлы менән үҫешеү — йәш кеше өсөн иң яҡшы сифат, иң күркәм юл.
Һәммәбеҙгә мәғлүм, был донъяға бер кеше лә мәңгелеккә килмәй, hәр кем әхирәткә сәфәр ҡыла. Шуға ла хозурҙа булыр, киләсәк нәҫелдәр бәхете өсөн сәләмәт күңел, изге ғәмәлдәр менән йәшәү шарт. Изгелек, мәрхәмәтлелек, әҙәплелек, яғымлылыҡ, инсафлыҡ, аҡ күңеллелек, сабырлыҡ, кеселеклелек, йомартлыҡ — ҡанбабалар аманат ҡылған иң аҫыл рухи хазина. Был күркәм, кешене кеше иткән ҡылыҡтар, сифаттар, үҙенсәлектәр, ғәҙәттәр ҡөҙрәтебеҙҙе вә мәртәбәбеҙҙе арттыра. Кеше туҙан ауырлығы саҡлы ғына изгелек эшләгән булhа ла әжерен күрер, туҙан ауырлығы саҡлы ғына боҙоҡлоҡ ҡылhа ла ғазабын татыр. Кешеләр алдында сырайыңды hытма, маhайып йөрөмә! Тәкәбберләнеү hәм маҡтаныу Хоҙай ҡушҡан юл түгел. Изгелек эшләhәгеҙ — үҙегеҙ өсөн, яманлыҡ ҡылhағыҙ ҙа — үҙегеҙ өсөн! Сафланған кешеләр генә уңышҡа ирешер. Иман килтергәндәр, изге ғәмәл ҡылғандар хаҡ, тура юл үтер, донъяуи бурыстарын бойомға ашырып, юғары күтәрелер, ете быуынына ярҙам итер, шәжәрә ағастарын күркәмләндерер, уларға Аллаhы Тәғәләнең бөтмәҫ-төкәнмәҫ әжере бирелер. Күренекле болгар күрәҙәсеhе Ванганың рухи васыятнамәhе буйынса ла әҙәм балалары бәхетле булыр өсөн үҙҙәрен яҡшы яҡҡа үҙгәртергә, алтын кеүек эстән таҙа, башҡаларға шәкәр кеүек татлы булырға, Юғары Аҡыл ҡанундары буйынса йәшәй башларға тейеш.
Fүмер юлында, тормош-көнкүрештә беҙҙең йәмғиәткә әҙәп, иман юлдаш булмаған саҡта, ватандаштарыбыҙҙың hәр ҡайhыhының ҡөҙрәтен тергеҙеү, ил-йортобоҙҙоң именлеген тәьмин итеү, йәндәребеҙҙе таҙалау hәм сафлау айырыуса зарур.
Сәлимйән БӘҘРЕТДИНОВ,
филология фәндәре кандидаты
Следующая публикация
Комментарии 1