Տատս զգեստի թաքուն գրպանում։
Չիր, չամիչ ,ընկույզ,պնդուկ էր պահում։
Ու երբ ավարտում էր հերթական հեքիաթը,
Բացվում էր տատիս թաքուն գրպանը։
Թոռնիկներով մենք,անուշ էինք անում
Ու մուշ մուշ քնում տատիկիս գրկում։
Տատս աշխարհ էր իր վեհ էությամբ,
Իր գիր չտեսած համեստ գիտությամբ։
Տատս հեքիաթների մեծ գրադարան
Հայեցի պատմության փոքր թանգարան։
Տատս չէր տեսել գիր,տառ ու գրիչ,
Նա մազապուրծ էր եղել ասկյարից սրից։
Թողել էր տունը իր հորենական,
Այդպիսով դարձել անտեր գաղթական ։
Թողել էր երկիր պատմական շատ հին,
Թուրքը կոտորել էր,այնտեղ ծնողներին։
Տատս պատմում էր իր փախեփախից
Պատմություն դարձած,,հայոց կոտորածից,,։
Այդ պահին տատս կարծես վերափոխվում,
Ու մեծ աստվածամոր կերպար էր առնում։
Ու ծվարում էր մեզ իր թևերի տակ,
-Համբերեք իմ բալեք դեռ կգա հաղթանակ։
22 08 2016թ Մ Մանուկյան։
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 14
Թեկուզ անցնի ևս հարյուր տարի Հայաստանը միևնույն է ամբողջականալու է։
Իսկ դրա համար ազգը պետք է ունենա միյայն մի նպատակ միասնականություն,որը իհարկե կբերի հաղթանակի։
Իսկ այսօր ազգը բզգտված է տարանջատված, հիասթափված։
Ավելի է խորանում բաժանիր,որ տիրես քաղաքականությունը։
Ոչմի կուսակցության գաղափարախոսությունը չի աշխատում ազգի միավորման օգտին։
Ներողություն,որ երկար ստացվեց։
Շնորհակալ եմ։
Խաղաղություն հայոց աշխարհին։