Предыдущая публикация
ҖАВАБЫМ БАР...
Самавырның көл - күмерен түгеп,
Өй башына куйдым мендереп.
Гүя заман җиле үткәннәрне
Йөри төсле өреп сүндереп...
Хәзер безгә мич тә кирәк түгел,
Газ,электр килә ярдәмгә.
Ашым үзе пешә, кер юыла,
Тормышым әйләнде бәйрәмгә.
Тик нигә соң, җаным тыныч түгел,
Сары сагыш тырный күңелне.
Заман техникасы арасында
Эзләп йөрим кайчак үземне...
Үткәннәрем: “безне онытма”,-дип
Бармак янап керә төшемә.
Балачагым һәм дә яшьлек язым
Өзелепләр төшә исемә...
Бүгенгем бит күпкә яхшырак ич,
Ник сагынам авыр яшьлекне?
Шушы сорауларга җавап эзлим,
Сөртә- сөртә кайнар яшемне...
Җавабым бар, ә сез, дускайларым
Ничек җавап бирер идегез?
Җавабым шул: яшьлек сагындыра,
Тышта сыерчыклы яз килсә дә,
Сары көздә инде үзебез...
Гөлсимә Зиннәтуллина – Халикова.
Борай.
Следующая публикация
Нет комментариев