Предыдущая публикация
"Кемгә кирәк ташландык бу өйләр,
Яшәмәгәч анда бер кем дә?”
Юк, ул кирәк, чөнки балачакның
Һәр мизгеле безнең хәтердә...
Картайгачтың, бигрәк кирәк икән,
Тигәнәк баскан авыл урамы...
Өең җимерелеп, ишелеп, югалса да,
Бик тә кирәк икән нигезе...
Юккамени, читтә озак еллар,
Кайтмый йөрегәннәр авылга,
Олыгайгач, чал чәчләрен иеп,
Күз яшләрен түгә нигезгә...
Искә төшә, ялан аяк чапкан,
Гөрләп торган шушы урамнар...
Ярдан сикереп суга чумган чаклар,
Печән чапкан ямьле яланнар...
Истә мичтән чыккан икмәк исе,
Әнкәйләрнең йомшак куллары...
Әти белән, атка арба җигеп,
Урманнардан җырлап кайтуы...
Ташландык бу өйләр, ятим бала кебек,
Гаепле без моңа үзебез...
Еллар үткәч, кайтып, әрәмәдән,
Туган йортның эзен эзлибез...
Тарта авыл, тарта туган җирең,
Булсаң да син шәһәр кешесе...
Авыл зиратына кайтып ята,
Чит җирләрдә йөргән күбесе...
Фәридә Гимаева.
Следующая публикация
Нет комментариев