Предыдущая публикация
4.
ՅԱՅԼԱՅՈՒՄ....❤️
(Մաս չորրորդ)
Վերջապես հասանք ....❤️
Վերջապես բացվեցին դռները` մեր մանկության....🤗
Մենք, որ միասին մանկություն ենք ունեցել այստեղ, երկար տարիներ անց, տարիների և հեռավորությունների խորքից նորից միասին ենք....
Յայլայում, մեզ ոչ ոք չդիմավորեց, չկան մեր մամերը, չկան մեր նախկին յալավորները...😔,
Չկա մեր մանկության "Չաթալ ծառը"....😔, այն կտրել են տարիներ առաջ, բայց ի ուրախություն բոլորիս, նրա տեղում մի նոր մատղաշ սոճի է աճում....
Յայլի եկեղեցում աղոթեցինք մեր անցավորների հոգիների համար, հետո այցելեցինք մեր կիսաքանդ, ավերակ տնակները....
"Դուզին պռունկը"....😇
Երանելի մի սարսուռ է անցնում մեր միջով, սա մեր խաղադաշտն էր, բոլոր խաղերից առավել ֆուտբոլ էինք խաղում, խաղում էինք աղջիկ, տղա և երբ գնդակը գլորվում էր բարձունքից ներքև և գլորվելով խորանում էր անտառի մեջ, դա մեզ համար մի առանձին ուրախություն էր, խենթություն, խմբով գնում էինք գնդակ որոնելու. ով գտնում էր, նա մեր աչքին հերոսանում էր մեզ համար մեծ անհատականություն էր դառնում....
Ոչ միայն գետնի վրա էինք խաղում, այլ նաև` բարձր ծառերի վրա....😊
🌲🌳🌼⚘️🌲🥀🌲🌲🦜🌲🥀🦅🌳🐦⬛🌲🌲
02:32
Следующая публикация
Комментарии 6
Կտրված մեր Սրբազան ծառը ծիլ է տվել և մեր Բնօրրանի հավերժ գոյության խորհրդանիշն է դարձել....