Предыдущая публикация
Информация Roza доступна только авторизованным пользователям.
Все заметки
Фид
Roza Musayelyan
поделилась заметкой21 окт
Մի օր արթնանայի իմ հայրական տանը, բացեի ննջարանիս պատուհանի փեղկերը, սենյակս լցվեր աշնանային հազարերանգ գույներով ու բույրերով, հորիզոնում հպարտորեն բազմած Ղաշա քարս ցնծությամբ ժպտար, ու լայնբերան ժպիտը ոողողվեր արևի ոսկե ցոլքերով։Կախարդական մի հնարքով միաձուլվեին անհոգ մանկությունս, չարաճճի պատանեկությունս ու խաղաղ երիտասարդությունս։Երկնքում թևածեին Յուրիչոկի ճերմակաթև աղունիկները, քույրիկս, թթենու ծառի բնին նստած, երգեր մանկապարտեզում սովորած վերջին երգը' հեյ Անուշ, Անուշ, անաստված Անուշ, մայրս բոստանի երկսր պարանին փռեր փրփուր լվացքը, հետո Սիլվայի հետ անտառափեշ դաշտերից ծաղիկներ փնջեինք, իսկ մայրս պատշգամբից սպայական մեծ հեռադիտակով հսկեր մեր երիտասարդությունը։ Երբ իջներ խափշիկահեր երեկոն, գնսյինք ակումբ կամ գրադարան և երջանիկ ու անհոգ լինեինք' ապրելով մեր սեփական հայրենիքում, և անորոշ ապագան արյունոտ չլիներ։
Левая колонка