Предыдущая публикация
Ӯзбекистон ӯғлидурман, тоҷигим гуфто писар,
Рост гӯям, ҳар кадоме севгилимдур ҷон қадар,
Она деб айтсам бировин, ул бири менга падар,
Ҳамчу ду чашми сиёҳам икки халқ ҳам мӯътабар,
Меҳру ёдаш дар вуҷудам – порлаган шамсу қамар.
Аз қадим ӯзбегу тоҷик- эт билакн тироноқ эрур,
Қон-қариндошлик шиораш қӯлида байроқ эрур,
Бир-бирин меҳмонга чорлаб, йӯлида муштоқ эрур,
Тоқати ҳиҷрон надорад, васлига чанқоқ эрур,
Ушбу дӯстлик ҳар қадамда топгуси фатҳу зафар.
Бо чароғи зиндагӣ порлоқ кӯрарман элларин,
Ҳамқадам, ҳамдаст, сарафроз англагайман элларин,
Ман забони модарӣ гуфтам уларнинг тилларин,
Не учунким, доимо вобаста бинам дилларин,
Куйласам васфин, тилимдан томгуси шаҳду шакар.
Токи бошинда қуёши порлар, набинад ҳеҷ завол,
Пахтакорлик бобида аҳли ҷаҳонро сохт лол,
Икки талди сӯзлагувчи бир элим ёбад камол,
Хизматашро аз дилу ҷон мекунад Ӯлмас Ҷамол,
Сар ба афлокам бигӯяд лаҳза шод этса агар.
УЛМАС ЖАМОЛ
Следующая публикация
Нет комментариев