Предыдущая публикация
Я забываў цябе, мая
Айчына,
Ў часы дажджоў, часы нямог.
Я не чытаў цябе, Францыск
Скарына…
І Багдановічаў “Вянок”.
Мой родны кут, я так цябе
цураўся!
Я хворым быў… Цяпер я іншым
стаў.
І плачу, бо ніколі не змагаўся
Я супраць супастатаў зграй…
Але і ты, і ты, мая Краіна,
Ці сапраўды ты дбала пра
мяне?
Ці ты мяне любіла, свайго
сына?
Не. І яшчэ раз не…
Я прабачаў цябе, мая Айчына,
За здраду з ворагам маім…
Цяпер і ты свайго старога сына
Прабач за ўсё… І моўчкі
пастаім.
Аўтар невядомы
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 8