Предыдущая публикация
Воспоминание о событии 6 лет назад
Кабереңә бардык әле тагын,
Балкып тора синең чардуган.
Леп-леп итеп канатларын җилпи,
Җаныңмы әллә?Күбәләк кунган,
Шау чәчәктә синең кабер өсте,
Син узең дэ чәчкәдәй идең.
Әрнеш-рәнҗешләрне эчкә йоттың,
Елмаюлы булды гел йөзең.
Авыр сүзгә бирешмәдең сеңлем,
Бинахакка рәнҗетелгәндә
Эчтән янсаң яндың,сиздермәдең
Туганнарың килеп кергәндә.
Синең төсең булып кызлар үсә,
Пар кызларың усә-игезәк.
Син булмагач кояшыбыз сүнде,
Йөрәк сыкрый,әрни биг(е)рәк.
Ак халатлы ак фәрештә идең,
Яраттылар кече- олысы.
Шәфкать туташлары арасында
Булдың бит син иң-иң нурлысы.
Балачагың ятимлектә үтте,
Канатларың яшьли каерылды.
Язмыш тагын усал шаярдымы?
Кызларыңны синсез калдырды...
Авыр чирең бик аяусыз булды,
Алып китте сине гүрләргә.
Хәтерләрдә барып кайтабыз без
Синле рәхәт,матур көннәргә.
Абый,җиңги,энең,сеңлең,өчен дэ син-
Зур югалту,сынау дөньяда.
Әниеңнең моңсу күзләреннән
Бертуктамый кайнар яшь ага.
Йорт кырыңнан үтеп киткән чакта
Чыгарсың күк көлеп,елмаеп.
Син юклыкка өең ятимсери,
Тәрәзләрең тора моңаеп...
Онытмыйбыз сине,сагынабыз,
Тыныч йокла сеңлем гүреңдә.
Юк,ҮЛМӘДЕҢ,үзебез исән чакта
Яшәрсең син йөрәк түрендә.
Следующая публикация
Нет комментариев