Предыдущая публикация
გურული ქალის ლექსი ლოთ და ზარმაც ქმარს
(რემიქსი)
დაგიშტიმავს თვალები და
არ ეშობი სმას.
გამოშტერდი დალევით და ვეღარ აგნეფ სახს.
გადაგანტროვ ლენგერას და მიგაყოლეფ სარს!
დღეში ორჯერ ამოგდუგავ..
დაუმატეფ,სამს!
მიგაყოლეფ შენთან ერთად,ვინცხა ჭამს და სვამს!ნენა,რაფერ დეემსგავსე,ყორანსა და სვავს.
მეისპე და მეიტაფე!
წუუღიხარ ზვავს!
თავში მარტო ჩალა გაქვენ!რას უყურეფ სხვას?!
შენი დამლეველი მოკვტა!
არ დაგიდოფ ზავს.
გადაგავლე გულზე ოტკა..
მიეწიე ძმას!
შენ ლოთო და ბრადიაგა!
რაფერ სუამ ძმარს?!
ამ ცოცხს,ტარი კიარ ძრობა!დაგირბილეფ ძვალს..
მიგაჟღერტეფ კედელაზე.
მიპაჭუნეფ თვალს.
დაგიშტამბავ ღვინოს აგერ.ოტკას კიდომ,ძანც.
ბელაია გარიაჩკა
დეგემართა წამს!
არ ეშობი ღვინოს.ანდა,
მაგ ტვინს გამოგწვავს.
მარა საგაქ ტვინი თავში?!
ზარმაცს და საწყალს?!
არც ღვინო ხარ და არც,წყალი!ნეტე გავდე წყალს!
ცეხს გაგიჩენ!ამოგბუგავ,
მე წავყობი სხვას,
თუ გინებას გააგრძელეფ,
არ მეიშლი,სმას.
მამუკა უნგიაძე
Следующая публикация
Нет комментариев