", "чому довкола майже не чути української мови?", "чому в центрі міста розташовані пам'ятники російським діячам?", "чому на честь російських діячів названо багато вулиць нашого, здавалось би українського міста?"
Оточуючі ділилися на чотири категорії: найбільшу, представники якої, здається, навіть не зовсім розуміли, про що я говорю, бо їм усі ті теми ідентичності, культурні основи, глибоко до одного місця; значно меншу, представники якої все розуміли, але воліли не висовуватися, ну бо "так склалося", "від нас нічого не залежить"; ще меншу, для якої "Одєсса - русскій город"; і ще дрібну, складену з людей, які все розуміли, і при цьому не хотіли миритися з паскудною реальністю.
Результатом моїх численних роздумів став досить однозначний висновок: це місто й досі колонізоване.
Фактично ми з більшістю населення того міста жили в абсолютно різних культурних просторах. Пам'ятаю, як я бігав по всіх точках де продавали диски і касети в намаганні знайти хоч щось українське, а більшість була повністю занурена в російський контекст і, відповідно, ці люди легко могли сказати "так укрАінской музикі нєт".
На якомусь етапі мені навіть почало здаватися, що ця мскло-радянщина не закінчиться ніколи... Але це була помилка!
От саме тепер, під час великої війни, з'явилася нагода остаточно перерізати всі ті топонімічні прив'язки до ворожої гідри. І це не просто варто робити - це принципово, і навіть життєво важливо. Різниця - ходитимуть наші діти вулицею, названою на честь російського чи українського письменника, художника, музиканта, насправді величезна!
Українська топоніміка важлива як і українська мова в громадському просторі. Саме так наші міста і набирають швидкість на шляху від лише номінального до реально українського статусу!
26 липня голова Одеської обласної військової адміністрації Олег Кіпер підписав розпорядження про перейменування топонімів у населених пунктах Одеської області.
І ось тут, щойно ми впритул наблизилися до перейменування всіх цих Пушкінських, Буніна, Жуковського, Жванецького, Думської площі, виповзають ворожі гниди і починають чинити опір! Серйозний... Лізе різноманітна нечисть із так званих "общєствєнних актівістов", якихось там "краєвєдов", "дєпутатоф" і, звичайно ж, в усій красі себе проявляє мер з російським паспортом... Той самий, що дуже переживав про майбутнє російської культури...
Труханов - це окрема історія. Це ворог. Вся його сутність російська. І звичайно ж, далеко не він один серед місцевих еліт - ось такий. І все це шобло послідовно відстоює колоніальне минуле.
Труханов каже, що перейменування "обнулять місто". Та ні. Неправда. Обнулять вони хіба що його колоніальний статус. Остаточно прибрати з карти Одеси російський послід, означає відкрити їй нові перспективи для адекватного майбутнього, з українською мовою, українською історичною пам'яттю - якнайдалі від москви!
Serhii Bryhar
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1