Предыдущая публикация
ჩემო ოცნება,როგორ მიყვარხარ,
უშენოდ სუნთქვაც, მიჭირს ძალიან,
დაგეძებ ყველგან,მაგრამ არსად ხარ,
და დღეს ,თუ ვტირი შენი ბრალია.
თუმცა რა გთხოვო,არარეალურს,
მე ხომ,ოცნების ფუნჯებით ვხატე,
მერე ვილოცე,შენთვის ცრემლებით
სულის ტაძარში ,ფრესკად დაგხატე.
დიდხანს ვხატავდი,შენს თვალებს,რადგან,
მინდოდა მათში ჩემს სულს ეცოცხლა,
და თუ ოდესმე მოგიკვდებოდი,
შენს სულის ზიარს ,მარად მეცოცხლა.
და მე ,როდესაც შევძელი იგი,
შენს თვალში ვხედავ ,ჩემი სული სჩანს,
თითქოს დასრულდა ცხოვრებაც უცებ,
მწარე ტკივილი...ფლეთავს გულის გარსს.
გარდავიცვალე....ცრემლით ...ძაძებით...
თეთრი ვარდების,მოდის ლაშქარი,
და ჩემი სული შენს თვალში მყოფი,
ტიროდა დიდხანს..რადროს გავთავდი.13.10.2016 ხათუნა თედიაშვილი
Следующая публикация
Нет комментариев