Предыдущая публикация
Հիսուս Քրիստոսի նախազգուշացումն ու վերջին օրերի քրիստոնյաները
Հիսուս Քրիստոսի նախազգուշացումն ու վերջին օրերի քրիստոնյաներըԲավական չէ պարզապես ասել, որ քրիստոնյա ես:
Աշխարհի բնակչության 1/3-ը պնդում է, որ քրիստոնյա է:
Նայելով այս վիճակագրությանը՝ մեկը կարող է համարել, թե քրիստոնյաներն ունեն պատճառ՝ քաջալերվելու և ուրախանալու, որ ավելի քան 2 միլիարդ մարդ իրեն քրիստոնյա է կոչում:
Բայց կա մի խոսք Սուրբ Գրքում, որը ստիպում է ինձ հարց տալ՝ արդյոք այս վիճակագրությունը լա՞վ լուր է, թե՞ ոչ.
«Ջանք արեք, որ նեղ դռնովը ներս մտնեք, որովհետև ասում եմ ձեզ. շատերը կուզեն մտնել և չեն կարողանա» (Ղուկաս 13.24):
Այս զգուշացումը ավելի է լրջանում, երբ կարդում ենք նույն խոսքերը Մաթևոսի Ավետարանում. «Նեղ դռնովը ներս մտեք, որովհետև լայն է դուռը և ընդարձակ ճանապարհը՝ որ կորուստն է տանում. և շատեր են նրանով գնացողները։ Քանի՜ նեղ է դուռը և նեղվածք է ճանապարհը, որ տանում է կյանքը. և քիչ են նրան գտնողները» (Մաթևոս 7.13-14):
Հիսուսը լուրջ նախազգուշացում է տալիս, որ շատ են քրիստոնյաները, ովքեր կգտնեն նեղ ճանապարհը, բայց անհնար կգտնեն այդ ճանապարհով գնալը:
Ինչո՞ւ:
Որովհետև ճշմարիտ քրիստոնեությունը չի համապատասխանում նրանց անձնական աստվածաբանությանը:
Վերջերս մի հոդված էի կարդում, որտեղ հեղինակը փաստում էր, որ շատ քրիստոնյաներ չեն ապրում՝ ըստ Ավետարանի ճշմարտության: Այդ հոդվածը ճշմարտությունն էր խոսում այն մասին, թե ինչպես այս սերունդի մեջ քրիստոնեությունը աղավաղվում է նրանց կողմից, ովքեր հավատում են, թե կարող են ընդունել հանդուրժողականության և ընդունելության սկզբունքը ու մնալ քրիստոնյա: Նման քրիստոնյաները կարող են ընդունել արհեստական վիժեցումն ու նույնասեռ ամուսնությունները և դեռ իրենց ճշմարիտ քրիստոնյա համարել:
Այդ հոդվածի տակ մեկը իր կեղծ քրիստոնեական տեսակետը այսպես էր սկսում. «Իմ Աստված երբեք… »:
Եվ, գուցե, հենց սրանում է խնդիրը:
Այս մարդիկ կերտել են մի «աստծո», ով, նախևառաջ, համապատասխան է իրենց անձնական «աստվածաբանությանը», բայց այդ «աստվածը» Աստվածաշնչի Աստվածը չէ, և նրանց «աստվածաբանությունը» չի հիմնվում աստվածաշնչյան ճշմարտության վրա:
Շատ «քրիստոնյաներ» համարում են, որ կարիք չկա աստվածաշնչյան ամեն մի խոսք բառ առ բառ ընդունել: Ղուկաս 13-րդ գլխում Հիսուսն ասում է, որ դատաստանի օրը, երբ երկնքի դռները փակվեն, շատերը նրանցից, ովքեր գիտեին Քրիստոսին, պահանջելու են մուտքի իրավունք:
Նրանք իմանալու են Աստվածաշունչը: Նրանք եկեղեցի հաճախող մարդիկ են լինելու, նրանք պնդելու են, որ քրիստոնյա են, բայց դրան հետևող Քրիստոսի խոսքերը սթափեցնող են. «Ասում եմ, թե չեմ ճանաչում ձեզ»:
Բավական չէ պարզապես ասել, որ քրիստոնյա ես: Բավական չէ, որ բարձրացնես ձեռքդ՝ որպես նշան հովվին, որ դու լուռ ասել ես փրկության աղոթքը:
Երկինք ունենալու մուտքի իրավունքը չի հիմնվում աղոթքի վրա, եկեղեցի այցելելու վրա կամ «քրիստոնեական գործեր» անելու վրա:
Երկինք մուտքը այս մեկ բանի վրա է հիմնվում: Անձնական շփում Հիսուս Քրիստոսի հետ, որ արդյունքն է մեր մեղքերի համար Նրա արած զոհի ընդունման և Նրա Խոսքի սկզբունքներին ու պատվիրաններին հնազանդվելու:
Փրկությունը պարզապես աղոթքով չի լինում:
Փրկությունը գալիս է, երբ մենք մեր հավատքը դնում ենք Քրիստոսի մեջ և այն բանի, որ Նա թափեց Իր արյունը մեզ համար:
«Հավատա Տեր Հիսուս Քրիստոսին, և կփրկվես դու՝ և քո տունը» (Գործք Առաքելոց 16.31):
Բայց եթե մեկը ասում է փրկության աղոթքը, սակայն դեռևս համոզված չէ, որ ինքը մեղավոր է, որ Հիսուսը Աստծո Որդին է, և որ Նրա արյունն է իր մեղքի վերջնական քավումը, փրկությունը դեռևս տեղի չի ունեցել:
Եվ ամեն լավ բաները, որ նման քրիստոնյաները անում են կամ ասում, ոչինչ կլինեն Դատաստանի օրը:
Մինչ աշխարհի 1/3-ը պնդում է, թե քրիստոնյա է, ինձ համար շատ հետաքրքրիր է, թե արդյոք քանի՞սը այդ 2.1 միլիարդ ժողովրդից կմտնեն երկինք:
Եվ մինչ շատ քրիստոնյաներ չունեն Քրիստոսի հետ իրենց անձնական փորձառությունը, ամեն մեկս պետք է հսկենք մեր սրտերը քննադատական վերաբերմունքից:
Մենք պետք է աղոթենք:
Աղոթենք, որ Աստված արթնացնի եկեղեցին:
Աղոթենք, որ նրանց աչքերը, ովքեր լսում են ճշմարտությունը և դեռևս չեն ստացել այն, բացված լինեն:
Մենք աղոթում ենք, որ այս սերունդի մեջ մնացորդը արթնանա և հռչակի Աստծո Խոսքի ճշմարտությունը՝ համոզվածությամբ և համարձակությամբ: htt
Следующая публикация
Комментарии 1