Предыдущая публикация
Тере җансыз ничәмә ел сагышланып,
Читтә йөргән балаларын көтә нигез.
Хуҗаларын озаткан ул бакыйлыкка,
Читкә киткән балаларның саны сигез.
Сигезен дә бик сагынып көтә нигез.
Елдан- елга ялгыз гына мизгел кичеп.
Сагыш йота, зарыгып көтә көне- төне,
Авышса да үзе янга җиргә сеңеп.
Тере җансыз ничәмә ел сагышланып,
Иске нигез ятимлектә, түзә үзе.
Салкыннарда өшеп инде тоныкланган,
Тоташ яуган яңгырларда тузган йөзе.
Таң атканда тәрәзләрен юлга төбәп,
Өметләнә, бәлки берсе кайтыр диеп,
Сигезенең иң төпчеге капкам ачыр:
"Саумы нигез! Туган йортым, кайттым!"- диеп.
Йорт алларын әйләнер дә, күңеленнән -
Искә алыр шунда узган шук чакларын.
Киткән чакта әти- әни, нигезнең дә,
Моңсуланып гел аларны озатканын.
Кичләр җиткәч тәрәзләрен төбәп юлга,
Иске нигез ураладыр зарлы көйгә.
Онытмаслар... менә дәррәү кайтыр алар,
Һәммәсе дә тупсам аша үтәр өйгә.
Күпме еллар сагышланып кара төндә,
Иске нигез шыңшып елый кушылып җилгә.
Исән- имин була була күрсен балалары,
Сагынышып бер кайтырлар туган җиргә!
Раушания Сафина
Следующая публикация
Нет комментариев