Предыдущая публикация
Летнія цёплыя вечары – найлепшы час для веласіпедных прагулак, чым я паспяхова карыстаюся.
Тым больш дарогі ў вёсцы добраўпарадкаваныя, можна праехаць па кожнай вуліцы. І нават пыл, які з’яўляецца спадарожнікам спякотнага надвор’я, зусім не псуе ўражанне. У адрозненне ад сабак, якія сустракаюцца ледзь не на кожным кроку.
І добра, калі яны ў двары на ланцугу, на бяспечнай адлегласці ад дарогі. А вось калі яны свабодна бягуць за сваім гаспадаром, альбо выбягаюць прама пад ногі, то даводзіцца толькі спадзявацца, што яны добразычлівыя. На жаль, гэта не заўсёды так…
Неяк ехалі з пляменніцай па адной з вуліц, у якой дзве дачкі на веласіпедзе, у мяне – сын. Заўважылі гаспадароў на адной з лавачак, каля іх бегала сабака. Добра, падумалі, значыць, пад наглядам. Але ж гэтая сабака праз адну хвіліну аказваецца пад коламі веласіпеда і з выскалам спрабуе ўкусіць пляменніцу за ногу. Мы ледзь-ледзь пазбеглі сутыкнення і змаглі спыніцца. Спалохаліся не на жарт як мы, так і дзеці.
Подробнее на сайте polese. by, в газете "Навiны Палесся" от 30.08.2024 и в телеграм: https://t.me/novostistolina https://polese.by/a-jana-ne-kusaecca/
Следующая публикация
Нет комментариев