Кыйнады дөнья, кыйнады,

Ләкин мин бирешмәдем.
Гаделсезлек белән җирдә
Беркайчан килешмәдем.
Бирмәде дөнья, бирмәде:
Затлы кием кимәдем.
Байлык өчен горур башым
Һич кенә дә имәдем.
Куды дөнья, куды мине
Ачы җилләр истереп.
Җанымны төрде сагышка
Мең тапкырлар үтереп.
Интектерде мине дөнья
Бирми хәләл ашымны.
Кулым сузып яшәмәдем,
Горур тоттым башымны.
Кыйнады дөнья, ләкин мин
Яшәдем – бирешмәдем.
Җан өшеткеч җилләрендә
Төз тордым, бөрешмәдем.
Үзем беләм: бетәр бер көн
Язган ризык-ашым да.
Башым кебек горур торыр
Җирдә кабер ташым да.
Эльверт Хәмәтшин