Предыдущая публикация
Жахі, якія не павінны паўтарыцца
«Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, мне было 13 гадоў. Памятаю ўсё да драбніц. Асабліва – 1943 год. Наша вёска Капоранка стала тым агнявым рубяжом, за які вельмі трымаліся фашысты». Так пачынае свой аповед Ганна Пятроўна Верабей. Ёй ужо 97 гадоў, але памяць не падводзіць. Перада мной сядзіць старэнькая жанчына, у вачах якой – жыццёвая мудрасць і дабрыня. Яе цікава слухаць.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев