Век свой ціхі: ёй знікнуць пара.
Для мяне ж яна вечна жывая,
Як раса, як сляза, як зара.
П. Панчанка
Cёння у свеце шмат цудоўных моў. Адны з іх вабяць сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю, другія – мілагучнасцю. Але ў кожнага чалавека ёсць толькі адна родная мова, якая завецца роднай. Менавіта на гэтай мове ён размаўляе з роднымі, сябрамі, знаёмымі. І вельмі дрэнна, калі чалавек пачынае забывацца на сваю мову, не шануе яе.
Кожны народ 21 лютага адзначае Дзень роднай мовы. Першапачаткова з такой ініцыятывай выступіў Бангладэш. Менавіта ў гэтай краіне 21 лютага 1957 года загінулі пяць студэнтаў, якія адстойвалі права навучацца на роднай мове. Зараз у нашым рознакаляровым і рознагалосым свеце налічваецца больш за шэсць тысяч моваў. Палова з іх пад пагрозай знікнення. Дзеля захавання моў, якія апынуліся на парозе знікнення, міжнародны фонд UNESCO абвясціў дзень роднай мовы — каб хоць у такі дзень на іх загаварылі, пра іх успомнілі.
Дзень роднай мовы асаблівы для кожнай нацыі, кожнага народа, бо няма народа без мовы, няма мовы без яго носьбіта.
#беларускаямова #дзеньроднаймовы
https://www.sb.by/articles/vremya-vybora-prezidenta-2025.html
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 3
Анатоль Вялічка
Услухайся ў подых бацькоўскай зямлі —
У ім роднае мовы гучаць галасы.
Неўміручасць яе — ў шэпаце сосен, дубоў,
Яе прыгажосць — у сіняй квецені ільноў.
А багацце яе — пазалота палёў.
Ад матуліных песень у ёй пяшчота і любоў,
І бацькоўскі наказ: не цурайся яе.
Няма мовы лепшай у свеце нідзе.
З людскіх сэрцаў і дум яе праганялі.
Паганскай, мужыцкай яе называлі.
І ўсё ж мову на згубу не аддаў мой народ,
Не адрокся ад мовы, без яе жыць не мог.
З мовай роднай, на шчасце,
Сталі ўсе людзьмі звацца.
в. Камуна, люты 2003 г.