იცი რა მინდა - სიყვარული მინდა მაწვიმდეს, მიმტროს ამინდმა, გალუმპული სული აწივლდეს, მან, რაც წავიდა აღარაფრით ავნოს აწინდელს, დადგეს წამი და ულამაზეს წამად გაცივდეს, ჩემი მზერიდან თქვენს მზერაში გადავნა წილდე... ბევრი არ მინდა - სიყვარული მინდა მაწვიმდეს...
იყო სურვილი გრძნობა კი არა, იყო ტყუილი, იყო მიყვარხარ. იყო ცრემლები, სიცილი იყო და ყველაფერი ხანმოკლე იყო. თითქოს არც იყო, იყო კი, არა, ცხოვრებამ ისე დაგვატრიალა, აღარც კი მახსოვს, სიმართლე იყო? ან როდის იყო, იყო? არ იყო? იქნებ საერთოდ არც კი ყოფილა, იქნებ სურვილი დაკმაყოფილდა, ან ბედისწერის ხარვეზი იყო ის, რაც ოდესღაც ჩვენს შორის იყო. იქნებ ნიშანი სიმართლე იყო, იქნებ საერთოდ არ წასულიყო? ან ვინც მეგონა, ის, სულ არ იყო და ბედისწერის გზებიც გაიყო
მე თუ ავტირდი,ამატირებს უშენოდ ყოფნა, ჩემს ბნელ ოთახში ისევ სევდა დაისადგურებს, გამახსენდება შენი ნაზი ტუჩების კოცნა, შენი ტკბილი ხმა ჩემს არსებას რომ ანადგურებს, შენც ატირდები წამოგივა თვალიდან ცრემლი, გაგახსენდება რას ველოდით,რა გვხვდა წილადა, შენი თვალიდან მოწყვეტილი უმანკო ცრემლი დედამიწის გულს გააღვიძებს,მშვიდად რომ სძინავს. მე შევიყვარე ხმა რომელიც ახლაც ჩამესმის, ხმა ვარსკვლავია მიუწვდომლად რომ გვიმზერს ციდან, შენთვის მე ალმათ შემოდგომოს მონატრება ვარ, ფოთოლცვენის ქვეშ მოყოლილი ყვავილი ციდა, მაშ ავტირდები ამატირებს კვლავ უშენობა, შენც ატირდები წამოგივა თვალიდან ცრემლი, გაგახსენდება,რომ არსებობს ამ ქვეყნად ბიჭი, ბიჭი,რომელიც თვალცრემლიან გოგონას ელის...
მითხარი რამე, რაც ჯერ არ გითქვამს, რაც გრძნობას ცრემლად მომადენს თვალზე. მითხარი რამე, თორემ მომწყინდა, უსიტყვოდ ყოფნას არა აქვს ფასი. მითხარი რამე, მჯეროდეს მინდა, ვარ დედოფალი არავის მსგავსი. მითხარი რამე ლამაზი სიტყვა, ზამთარი უკვე მოგვადგა კარზე. გაზაფხულისგან რაც შეგვრჩენია თუნდაც ტყუილი მითხარი რამე, მე მხოლოდ შენი სიტყვები მინდა, არა აქვს ფასი არაფერს ხვალე. ვიღაცამ გრძნობა გაყიდა სიტყვად და მე ის სიტყვა სიზმარში ვნახე. მითხარი რამე, რაც ჯერ არ გითქვამს, ლამაზი სიტყვა მითხარი რამე...
ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი სანთლებს უნთებდა ღვთიშობლის ხატებს შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი ცხელი ცრემლები უწვავდა თვალებს იწვოდა სანთელი ნელა თითქოს სიყავრულს ეკიდა ცეცხლი და იმ ერთ სანთელს უცქერდა ყველა ქურდმა ბიჭმა დაწერა ლექსი როგორ მიყვარხარ ჩემო ძვირფასო შენზე ფიქრისთვის არ მყოფნის ძალა და უშენობას ვეღარ ავიტან და თავს მოვიკლავ მოვიკლავ მართლაც ლოცვა მოუვლინე ყოვლად წმინდისაგან გული განუმტკიცე ყოვლად მშვენიერი იყოს უმანკო და ხსნილი მიწისაგან იყოს ლამაზი და იყოს მშვენიერი ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი და შსცქეროდა ღვტისშობლის ხატებს რა არის ქალი? ფიქრობდა იგი რა შეუდზლიათ ამ ქვეყნად ქალებს? ო, ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა მზე დამანახა და ცის სინათლე ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა და ენთო მხოლოდ ქურდის სანთელი...
შენ რომ იცოდე, რას ამბობენ შენზე ღმერთები რატომ შეშურდათ იებს შენი მორცხვი სინაზე, თუ გამიმხელენ ეგ თვალები ოდესმე ცრემლებს აღარასოდეს აღარ დავწერ ალბათ წვიმაზე.
შენ რომ იცოდე,რატომ სვამენ ლოთები ღვინოს რატომ კვდებიან პოეტები შებინდებისას, ნუ მებუტები ძალიან გთხოვ, ცხოვრებით დაღლილს საფლავზე მოდი ყვავილებით, შერიგებისას.
შენ რომ იცოდე,როგორ მიყვარს შენი სიცოცხლე ამ წრფელი გრძნობით უდიერად ღამეს გავათევ, მოდილიანიც ვერ დაგხატავს ჩემებრ ლამაზად როგორ მიყვარხარ ამ ფურცელზეც ვეღარ დავატევ. ნიკა კვესელავა
მინდა ფიქრები დაგირბიო, ისე შემოვიჭრა შენში, და მყუდროება დაგირღვიო, გულის ხმამაღალი ფეთქვით, სულის სიმშვიდე დაგიკარგო, არ მოგასვენო წამით, დღე ოცნებებში ჩაგექარგო, ლამაზ სიზმრებში ღამით. მინდა, საფიცრად გადაგექცე, შენი მონატრება ვიყო, ვიყო გაგიჟება შენი, შენი მწუხარებაც ვიყო, შენი გაზაფხული ვიყო ატმის ყვავილების ფერი, შენი სიყვარული ვიყო, ვიყო უსასრულოდ შენი…
ყური დაუგდე, ნუთუ არ გესმის? როგორ გეძახის ეს ჩემი გული, ნუთუ ვერ ხვდები შენზე რომ ვფიქრობ და ძლიერ რომ ვარ შეყვარებული. წუხელ სიზმარში გამომეცხადე ახლოს ვხედავდი შენს ლამაზ თვალებს, მერე წყვდიადში გაუჩინარდი არ მახსოვს როგორ გათენდა ღამე. ვინ გიყვარს ნეტავ, ვის ეტრფი კარგო? მე შენს სიყვარულს ვერასდროს დავთმობ, მარტოობისთვის ვარ გაჩენილი იმიტომ დავრჩი სიზმარშიც მარტო. შენთან რა მინდა, ჩემი ბრალია, შენ არ მიგიძღვის დანაშაული, ჩემი ბრალია რომ შეგიყვარე და დავიტანჯე პატარა გული. არ ვიცი როგორ აგიხსნა კარგო ასეთი ბედი ღმერთმა რად მარგო, მთელი სიცოცხლე დაგელოდები სულ მეყვარები, არ მკითხო რატომ
ისევ შემოგხედე თვალებში.. ისევ ამითრთოლე გული... ისევ ჩერდებოდნენ წამები.. ისევ მომიწამლე გული.. ნეტა არასოდეს მენახე.. აღარ დამჩაგრავდა სევდა ვეღარ მოვაღწიე შენამდე... აღარ გამიღიმა ბედმა... ისევ გაყინული სიჩუმე.. ისევ აირია გზები.. ისევ მომხიბვლელი ღიმილი.. ისევ სიყვარულით გელი.. ნეტავ ღმერთმა ცრემლი მაკმაროს.. სადღაც გაქრებოდა დარდი.. აღარ ვიდარდებდი არასდროს.. ოღონდ გყვარებოდი წამით..
მენატრება შენი სახე, ამ დილითაც სიზმრად გნახე. ისევ მათბობს შენი ფერი, არ მამშვიდებს არაფერი. აღარ მშველის ლექსის წერა, ზურგით მიდგას ბედისწერა. დამავიწყდა უკვე ლოცვა, მახსოვს მხოლოდ შენი კოცნა. თავში დამსდევს ერთი აზრი, ვერ გავუგე შინაარსი. ვერ დავხატე გრძნობის ფერი, ყალბი გახდა ყველაფერი. ვერ ვუყურებ მწვანე ჭადრებს, ვეღარ ვხედავ რა შენს თვალებს. არ მიპყრობდა ფერი ვარდის, მაშინ, როცა გვერდით მყავდი. დამეკარგა გრძნობა, სმენა, აღარც ჩიტის მესმის სტვენა. დამრჩა მხოლოდ დარდი, წყენა, ერთადერთი ჩუმი რწმენა
მე ისეთ სიყვარულს გაჩუქებ ექნება სურნელი ყვავილის დაყნოსავ და ბანგი დაგათრობს , ჟრუანტლად სხეულში დაგივლის და რაღა თქმა უნდა ექნება ტკივილი, ცრემლები, სიმწარე ცრემლების გარეშე სიყვარულს ვინ შეუნარჩუნა სიმწვანე? ტანზე ცა გეცმევა ბაფთებად, ფუნფულა ღრუბლები დაგათოვს , გაგართობს ვარსკვლავთა ციმციმი, მზის სხივი ნაჟური გაგათბობს მე ისეთ სიყვარულს გაჩუქებ თვითონვე გაოცდე, ვინა ხარ, ო, ამგვარ საჩუქარს ძვირფასო, რამდენი წელია გინახავ...
მე ყველა ქალში შენს თვალებს ვხედავ მე ყველა ქალში შენს ტუჩებს ვკოცნი... მიყვარხარ ისე, რომ იქცე მზედაც შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი. თუ ქალი მიყვარს, ეს ქალი შენ ხარ! მიყვარხარ სხვაზე არ გაცვლის ნიჭით, თუ ვცოდავ, ისევ გღალატობ შენთან და ზოგჯერ ასე ღალატიც მიჭირს. შეძრული სულით, შიშველი ვნებით, გელტვი და მარად სურვილად მექეც, შენ ერთი მწამხარ განგების ვნებით და ალბათ შენი ბრალია ეგეც. მეღვრები სულში ოცნების წვიმად, გავახელ თვალს და შენ გხედავ ამ დროს. მე ბრმა ვარ სხვათა მშვენების მიმართ, მე მხოლოდ შენი მშვენება მათრობს. მე ყველა ქალში შენს სახეს ვხედავ, და ყველა ქალთან შენს ტუჩებს ვკოცნი... მიყვარხარ ისე რომ იქცე მზედაც, შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი!!!"
მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს, ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს, მინდა ერთი ლექსი დაგიტოვო და დღეს ჩემი თავი მოგაგონდეს. თუ რა ძლიერია ჩემი გრძნობა, როგორ გამაწამა სიმარტოვემ, ისევ უშენობის სევდა მოაქვთ ხეებს,რომლებიც ჩვენ მივატოვეთ. ო,რა მონდომებით ვამზადებდი შენთვის ფერად–ფერად მისალოცებს, ნეტა მაშინდელი სიხარული შენში ვარსკვლავივით კიაფობდეს. ახლაც ისევ ისე მენატრები და არც მიეცემი დავიწყებას, მარტო ეს ლექსები წაიკითხე და არ დამჭირდება დაფიცება. ვიცი ახლა სულ სხვას ეფერები, არც მე დამკლებია სიყვარული, მაგრამ არასოდეს მომასვენებს, შენთან განშორების სინანული. შენი მონატრება ტკივილია, თურმე ასე არვინ მყვარებია, ჩემი ნაღველიც და სიხარულიც შენი გახსენების წამებია...
...Ещё
მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს, ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს, მინდა ერთი ლექსი დაგიტოვო და დღეს ჩემი თავი მოგაგონდეს. თუ რა ძლიერია ჩემი გრძნობა, როგორ გამაწამა სიმარტოვემ, ისევ უშენობის სევდა მოაქვთ ხეებს,რომლებიც ჩვენ მივატოვეთ. ო,რა მონდომებით ვამზადებდი შენთვის ფერად–ფერად მისალოცებს, ნეტა მაშინდელი სიხარული შენში ვარსკვლავივით კიაფობდეს. ახლაც ისევ ისე მენატრები და არც მიეცემი დავიწყებას, მარტო ეს ლექსები წაიკითხე და არ დამჭირდება დაფიცება. ვიცი ახლა სულ სხვას ეფერები, არც მე დამკლებია სიყვარული, მაგრამ არასოდეს მომასვენებს, შენთან განშორების სინანული. შენი მონატრება ტკივილია, თურმე ასე არვინ მყვარებია, ჩემი ნაღველიც და სიხარულიც შენი გახსენების წამებია....
მ ე – სავსე მაქვს გული შენი ტრფობით. შ ე ნ – არ გესმის ჩემი გულის ძგერა. ი ს ე – უნდა დავიტანჯო ჩუმად, მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ – და თქმა ვერ გამიბედავს… რ ო გ ო რ ც – მხეცი ვხეტიალობ ტყეში. გ ა ნ წ ი რ უ ლ ს – ვერ მომინახავს შვება, ს ა წ ა მ ლ ა ვ ი – მე დავლიე შენთვის, გ ე ს მ ი ს ? – კარგო, ჩემი გულის ძგერა!…
მოგნატრებია ოდესმე ვინმე? ოდესმე ცრემლი მოგნატრებია? თუ გყვარებია ოდესმე ვინმე? ვისიმე კარგი თუ გქონებია? ღამე მთვარესთან გითენებია? წვიმაში თმები დაგსველებია? ზღვასთან ბაასი თუ გყვარებია? თვალები ცრემლით დაგსველებია? ალბათ დამთვრალხარ წითელი ღვინით, ალბათ სიმღერაც მოგძალებია. თუ გაწოლილხარ ოდესმე თოვლში? თოვლში ყვავილი თუ გიძებნია? თუ გიცინია…გიცინია აცრემლებამდე? გულდაწყვეტილს თუ დაგძინებია? რა ბედნიერი ყოფილხარ მაშინ ამდენი განცდა თუ შეგძლებია!!!
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 26
იცი რა მინდა - სიყვარული მინდა მაწვიმდეს, მიმტროს ამინდმა, გალუმპული სული აწივლდეს, მან, რაც წავიდა აღარაფრით ავნოს აწინდელს, დადგეს წამი და ულამაზეს წამად გაცივდეს, ჩემი მზერიდან თქვენს მზერაში გადავნა წილდე... ბევრი არ მინდა - სიყვარული მინდა მაწვიმდეს...
იყო სურვილი
გრძნობა კი არა,
იყო ტყუილი,
იყო მიყვარხარ.
იყო ცრემლები,
სიცილი იყო
და ყველაფერი
ხანმოკლე იყო.
თითქოს არც იყო,
იყო კი, არა,
ცხოვრებამ ისე
დაგვატრიალა,
აღარც კი მახსოვს,
სიმართლე იყო?
ან როდის იყო,
იყო? არ იყო?
იქნებ საერთოდ
არც კი ყოფილა,
იქნებ სურვილი
დაკმაყოფილდა,
ან ბედისწერის
ხარვეზი იყო
ის, რაც ოდესღაც
ჩვენს შორის იყო.
იქნებ ნიშანი
სიმართლე იყო,
იქნებ საერთოდ
არ წასულიყო?
ან ვინც მეგონა,
ის, სულ არ იყო
და ბედისწერის
გზებიც გაიყო
მე თუ ავტირდი,ამატირებს უშენოდ ყოფნა,
ჩემს ბნელ ოთახში ისევ სევდა დაისადგურებს,
გამახსენდება შენი ნაზი ტუჩების კოცნა,
შენი ტკბილი ხმა ჩემს არსებას რომ ანადგურებს,
შენც ატირდები წამოგივა თვალიდან ცრემლი,
გაგახსენდება რას ველოდით,რა გვხვდა წილადა,
შენი თვალიდან მოწყვეტილი უმანკო ცრემლი
დედამიწის გულს გააღვიძებს,მშვიდად რომ სძინავს.
მე შევიყვარე ხმა რომელიც ახლაც ჩამესმის,
ხმა ვარსკვლავია მიუწვდომლად რომ გვიმზერს ციდან,
შენთვის მე ალმათ შემოდგომოს მონატრება ვარ,
ფოთოლცვენის ქვეშ მოყოლილი ყვავილი ციდა,
მაშ ავტირდები ამატირებს კვლავ უშენობა,
შენც ატირდები წამოგივა თვალიდან ცრემლი,
გაგახსენდება,რომ არსებობს ამ ქვეყნად ბიჭი,
ბიჭი,რომელიც თვალცრემლიან გოგონას ელის...
მითხარი რამე, რაც ჯერ არ გითქვამს,
რაც გრძნობას ცრემლად მომადენს თვალზე.
მითხარი რამე, თორემ მომწყინდა,
უსიტყვოდ ყოფნას არა აქვს ფასი.
მითხარი რამე, მჯეროდეს მინდა,
ვარ დედოფალი არავის მსგავსი.
მითხარი რამე ლამაზი სიტყვა,
ზამთარი უკვე მოგვადგა კარზე.
გაზაფხულისგან რაც შეგვრჩენია
თუნდაც ტყუილი მითხარი რამე,
მე მხოლოდ შენი სიტყვები მინდა,
არა აქვს ფასი არაფერს ხვალე.
ვიღაცამ გრძნობა გაყიდა სიტყვად
და მე ის სიტყვა სიზმარში ვნახე.
მითხარი რამე, რაც ჯერ არ გითქვამს,
ლამაზი სიტყვა მითხარი რამე...
ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი
სანთლებს უნთებდა ღვთიშობლის ხატებს
შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი
ცხელი ცრემლები უწვავდა თვალებს
იწვოდა სანთელი ნელა თითქოს
სიყავრულს ეკიდა ცეცხლი
და იმ ერთ სანთელს უცქერდა ყველა
ქურდმა ბიჭმა დაწერა ლექსი
როგორ მიყვარხარ ჩემო ძვირფასო
შენზე ფიქრისთვის არ მყოფნის ძალა
და უშენობას ვეღარ ავიტან
და თავს მოვიკლავ მოვიკლავ მართლაც
ლოცვა მოუვლინე ყოვლად წმინდისაგან
გული განუმტკიცე ყოვლად მშვენიერი
იყოს უმანკო და ხსნილი მიწისაგან
იყოს ლამაზი და იყოს მშვენიერი
ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი
და შსცქეროდა ღვტისშობლის ხატებს
რა არის ქალი? ფიქრობდა იგი
რა შეუდზლიათ ამ ქვეყნად ქალებს?
ო, ღმერთო ჩემო რა მიყო ქალმა
მზე დამანახა და ცის სინათლე
ყველა სანთელი ჩააქრო ქარმა
და ენთო მხოლოდ ქურდის სანთელი...
ნუ დამანახებ შენს თვალზე ცრემლებს.
ნუ დაამძიმებ გულს მწველი სევდით.
მოვალ, დავკოცნი შენს წმინდა ხელებს.
სიხარულს მოგგვრი, მოგიტან პეშვით
ქალი ხარ, ნაზი იების მსგავსი.
ჩემთვის ხატებას რომ უტოლდები.
დარდით ნუ მოსდე მაგ ჩვილ გულს ხავსი.
არ მოამტვრიო სხეულს ტოტები.
შენს სილამაზეს შევასხამ ფრთებს და
მერე თუნდ გავქრე, სულ დავიფერფლო.
შენი დალოცვა ყოველ წამს მსდევს და
არ მსურს უშენოდ რომ გავიდეს დრო.
უპატიებელს მპატიობ მუდამ.
თვალებს ჩამორეცხს ცხელი ცრემლები.
შენ გულს ხომ თბილი გრძნობები უნდა.
მუხლდაჩოქილი მოვალ ვედრებით.
მოდი, ერთი ჩაგიხუტო,
ვიგრძნო შენი ამოსუნთქვა.
გული ღამეს შეეხიზნა,
უშენობით დაორსულდა.
მუქი ცაა ახლა ჩემს თავს,
მზეს ფერები გაუხუნდა.
ყორნებს მიაქვთ ირგვლივ არე,
მტრედები კი ისევ სდუმან.
მწუხრის ცრემლი ცხედარს მაწვიმს,
როგორ ვენდო შავ-ბნელ გუმანს?
აიტაცებს სულს პატრონი
და გაშლიან მწარე სუფრას.
მაგრამ არა! მე ვერ წავალ,
მე ხომ შენი სულით ვსუნთქავ,
დანაბერი შენგან ქარი
ჩემს დამჭვარტლურ ფილტვებს კუმშავს.
მო დი ახლოს, უფრო ახლოს,
ნუ იქნები კარგო გულქვა,
მოდი, ერთი ჩგიხუტო,
ვიგრძნო შენი ამოსუნთქვა.
შენ რომ იცოდე, რას ამბობენ შენზე ღმერთები
რატომ შეშურდათ იებს შენი მორცხვი სინაზე,
თუ გამიმხელენ ეგ თვალები ოდესმე ცრემლებს
აღარასოდეს აღარ დავწერ ალბათ წვიმაზე.
შენ რომ იცოდე,რატომ სვამენ ლოთები ღვინოს
რატომ კვდებიან პოეტები შებინდებისას,
ნუ მებუტები ძალიან გთხოვ, ცხოვრებით დაღლილს
საფლავზე მოდი ყვავილებით, შერიგებისას.
შენ რომ იცოდე,როგორ მიყვარს შენი სიცოცხლე
ამ წრფელი გრძნობით უდიერად ღამეს გავათევ,
მოდილიანიც ვერ დაგხატავს ჩემებრ ლამაზად
როგორ მიყვარხარ ამ ფურცელზეც ვეღარ დავატევ.
ნიკა კვესელავა
მინდა ფიქრები დაგირბიო,
ისე შემოვიჭრა შენში,
და მყუდროება დაგირღვიო,
გულის ხმამაღალი ფეთქვით,
სულის სიმშვიდე დაგიკარგო,
არ მოგასვენო წამით,
დღე ოცნებებში ჩაგექარგო,
ლამაზ სიზმრებში ღამით.
მინდა, საფიცრად გადაგექცე,
შენი მონატრება ვიყო,
ვიყო გაგიჟება შენი,
შენი მწუხარებაც ვიყო,
შენი გაზაფხული ვიყო
ატმის ყვავილების ფერი,
შენი სიყვარული ვიყო,
ვიყო უსასრულოდ შენი…
ყური დაუგდე, ნუთუ არ გესმის?
როგორ გეძახის ეს ჩემი გული,
ნუთუ ვერ ხვდები შენზე რომ ვფიქრობ
და ძლიერ რომ ვარ შეყვარებული.
წუხელ სიზმარში გამომეცხადე
ახლოს ვხედავდი შენს ლამაზ თვალებს,
მერე წყვდიადში გაუჩინარდი
არ მახსოვს როგორ გათენდა ღამე.
ვინ გიყვარს ნეტავ, ვის ეტრფი კარგო?
მე შენს სიყვარულს ვერასდროს დავთმობ,
მარტოობისთვის ვარ გაჩენილი
იმიტომ დავრჩი სიზმარშიც მარტო.
შენთან რა მინდა, ჩემი ბრალია,
შენ არ მიგიძღვის დანაშაული,
ჩემი ბრალია რომ შეგიყვარე
და დავიტანჯე პატარა გული.
არ ვიცი როგორ აგიხსნა კარგო
ასეთი ბედი ღმერთმა რად მარგო,
მთელი სიცოცხლე დაგელოდები
სულ მეყვარები, არ მკითხო რატომ
ისევ შემოგხედე თვალებში..
ისევ ამითრთოლე გული...
ისევ ჩერდებოდნენ წამები..
ისევ მომიწამლე გული..
ნეტა არასოდეს მენახე..
აღარ დამჩაგრავდა სევდა
ვეღარ მოვაღწიე შენამდე...
აღარ გამიღიმა ბედმა...
ისევ გაყინული სიჩუმე..
ისევ აირია გზები..
ისევ მომხიბვლელი ღიმილი..
ისევ სიყვარულით გელი..
ნეტავ ღმერთმა ცრემლი მაკმაროს..
სადღაც გაქრებოდა დარდი..
აღარ ვიდარდებდი არასდროს..
ოღონდ გყვარებოდი წამით..
მენატრება შენი სახე,
ამ დილითაც სიზმრად გნახე.
ისევ მათბობს შენი ფერი,
არ მამშვიდებს არაფერი.
აღარ მშველის ლექსის წერა,
ზურგით მიდგას ბედისწერა.
დამავიწყდა უკვე ლოცვა,
მახსოვს მხოლოდ შენი კოცნა.
თავში დამსდევს ერთი აზრი,
ვერ გავუგე შინაარსი.
ვერ დავხატე გრძნობის ფერი,
ყალბი გახდა ყველაფერი.
ვერ ვუყურებ მწვანე ჭადრებს,
ვეღარ ვხედავ რა შენს თვალებს.
არ მიპყრობდა ფერი ვარდის,
მაშინ, როცა გვერდით მყავდი.
დამეკარგა გრძნობა, სმენა,
აღარც ჩიტის მესმის სტვენა.
დამრჩა მხოლოდ დარდი, წყენა,
ერთადერთი ჩუმი რწმენა
ისევ, მომენატრე რატომღაც…
ბოლოს მიყვარხარო, მითხარი…
თურმე, ეს ყოფილა გართობა…
მაშინ ვერაფერი გითხარი…
ისევ, მომენატრე რატომღაც…
სევდას უშენობა ათოვდა,
სევდა უშენობით დაქროდა…
თურმე, იმედები არ ქონდა…
ისევ, მომენატრე რატომღაც.
ისევ, ამეშალნენ ფიქრები…
ისევ, უიმედოდ გათოვდა.
ისევ, გამებუტნენ ფიფქები…
ისევ, მომენატე რატომღაც…
ფიქრი იმედებზე გათხოვდა…
ხედავ? ისევ, მე ვარ მარტოკა…
ისევ, უშენობა მაფრთხობდა…
თურმე, არ ყოფილა გართობა…
როცა ვერაფერი გითხარი…
თავი მომანატრე რატომღაც…
მაინც მიყვარხარო მითხარი…
მე ისეთ სიყვარულს გაჩუქებ
ექნება სურნელი ყვავილის
დაყნოსავ და ბანგი დაგათრობს ,
ჟრუანტლად სხეულში დაგივლის
და რაღა თქმა უნდა ექნება
ტკივილი, ცრემლები, სიმწარე
ცრემლების გარეშე სიყვარულს
ვინ შეუნარჩუნა სიმწვანე?
ტანზე ცა გეცმევა ბაფთებად,
ფუნფულა ღრუბლები დაგათოვს ,
გაგართობს ვარსკვლავთა ციმციმი,
მზის სხივი ნაჟური გაგათბობს
მე ისეთ სიყვარულს გაჩუქებ
თვითონვე გაოცდე, ვინა ხარ,
ო, ამგვარ საჩუქარს ძვირფასო,
რამდენი წელია გინახავ...
მე ყველა ქალში შენს თვალებს ვხედავ
მე ყველა ქალში შენს ტუჩებს ვკოცნი...
მიყვარხარ ისე, რომ იქცე მზედაც
შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი.
თუ ქალი მიყვარს, ეს ქალი შენ ხარ!
მიყვარხარ სხვაზე არ გაცვლის ნიჭით,
თუ ვცოდავ, ისევ გღალატობ შენთან
და ზოგჯერ ასე ღალატიც მიჭირს.
შეძრული სულით, შიშველი ვნებით,
გელტვი და მარად სურვილად მექეც,
შენ ერთი მწამხარ განგების ვნებით
და ალბათ შენი ბრალია ეგეც.
მეღვრები სულში ოცნების წვიმად,
გავახელ თვალს და შენ გხედავ ამ დროს.
მე ბრმა ვარ სხვათა მშვენების მიმართ,
მე მხოლოდ შენი მშვენება მათრობს.
მე ყველა ქალში შენს სახეს ვხედავ,
და ყველა ქალთან შენს ტუჩებს ვკოცნი...
მიყვარხარ ისე რომ იქცე მზედაც,
შევისხამ ფრთებს და ზეციდან მოგხსნი!!!"
მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს,
...Ещёლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს,
მინდა ერთი ლექსი დაგიტოვო
და დღეს ჩემი თავი მოგაგონდეს.
თუ რა ძლიერია ჩემი გრძნობა,
როგორ გამაწამა სიმარტოვემ,
ისევ უშენობის სევდა მოაქვთ
ხეებს,რომლებიც ჩვენ მივატოვეთ.
ო,რა მონდომებით ვამზადებდი
შენთვის ფერად–ფერად მისალოცებს,
ნეტა მაშინდელი სიხარული
შენში ვარსკვლავივით კიაფობდეს.
ახლაც ისევ ისე მენატრები
და არც მიეცემი დავიწყებას,
მარტო ეს ლექსები წაიკითხე
და არ დამჭირდება დაფიცება.
ვიცი ახლა სულ სხვას ეფერები,
არც მე დამკლებია სიყვარული,
მაგრამ არასოდეს მომასვენებს,
შენთან განშორების სინანული.
შენი მონატრება ტკივილია,
თურმე ასე არვინ მყვარებია,
ჩემი ნაღველიც და სიხარულიც
შენი გახსენების წამებია...
მე ის სევდიანი წამიც მიყვარს,
ლამაზ ბავშვობას რომ მომაგონებს,
მინდა ერთი ლექსი დაგიტოვო
და დღეს ჩემი თავი მოგაგონდეს.
თუ რა ძლიერია ჩემი გრძნობა,
როგორ გამაწამა სიმარტოვემ,
ისევ უშენობის სევდა მოაქვთ
ხეებს,რომლებიც ჩვენ მივატოვეთ.
ო,რა მონდომებით ვამზადებდი
შენთვის ფერად–ფერად მისალოცებს,
ნეტა მაშინდელი სიხარული
შენში ვარსკვლავივით კიაფობდეს.
ახლაც ისევ ისე მენატრები
და არც მიეცემი დავიწყებას,
მარტო ეს ლექსები წაიკითხე
და არ დამჭირდება დაფიცება.
ვიცი ახლა სულ სხვას ეფერები,
არც მე დამკლებია სიყვარული,
მაგრამ არასოდეს მომასვენებს,
შენთან განშორების სინანული.
შენი მონატრება ტკივილია,
თურმე ასე არვინ მყვარებია,
ჩემი ნაღველიც და სიხარულიც
შენი გახსენების წამებია....
ხანდახან ისე ძლიერ მიყვარხარ ,
რომ მეშინია არ მიმატოვო.
მაგრამ ზოგჯერ კი ძალიან მინდა,
შორს რომ წახვიდე მარტო დამტოვო
შენა ხარ ჩემი წმინდა ტრფიალი ,
გულის აისი,სულის ციალი.
ცა მოცმენდილი,მუდამ მზიანი,
და ჩემი ბილიკი ვარდნი იანი.
“…ჩემთვისაც თითქოს შვიდივე ზეცის კარი გაიღო.
იყო ლაჟვარდი… იყო სითბო…
და სიყვარული მაინც არ იყო….”
“ზოგჯერ დუმილსაც მოსმენა უნდა..
უხმო თვალებით მელაპარაკე!!!”
“ნუღარ ბუზღუნებ უჩემობას სიცოცხლევ ჩემო,
თორემ შენს ჯიბრზე შენზე მეტად მომენატრები!!!!!”
“რომ დავრჩე შენთან შევაძულებ თავს მე სამყაროს,
...Ещёრომ წამოვიდე შეგაძულებ ამით ჩემ ყოფნას,
რა ვქნა გაგცვალო ქვეყანაში თუ
შენში გავცვალო
ხანდახან ისე ძლიერ მიყვარხარ ,
რომ მეშინია არ მიმატოვო.
მაგრამ ზოგჯერ კი ძალიან მინდა,
შორს რომ წახვიდე მარტო დამტოვო
შენა ხარ ჩემი წმინდა ტრფიალი ,
გულის აისი,სულის ციალი.
ცა მოცმენდილი,მუდამ მზიანი,
და ჩემი ბილიკი ვარდნი იანი.
“…ჩემთვისაც თითქოს შვიდივე ზეცის კარი გაიღო.
იყო ლაჟვარდი… იყო სითბო…
და სიყვარული მაინც არ იყო….”
“ზოგჯერ დუმილსაც მოსმენა უნდა..
უხმო თვალებით მელაპარაკე!!!”
“ნუღარ ბუზღუნებ უჩემობას სიცოცხლევ ჩემო,
თორემ შენს ჯიბრზე შენზე მეტად მომენატრები!!!!!”
“რომ დავრჩე შენთან შევაძულებ თავს მე სამყაროს,
რომ წამოვიდე შეგაძულებ ამით ჩემ ყოფნას,
რა ვქნა გაგცვალო ქვეყანაში თუ
შენში გავცვალო ქვეყანა???”
მ ე – სავსე მაქვს გული შენი ტრფობით.
შ ე ნ – არ გესმის ჩემი გულის ძგერა.
ი ს ე – უნდა დავიტანჯო ჩუმად,
მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ – და თქმა ვერ გამიბედავს…
რ ო გ ო რ ც – მხეცი ვხეტიალობ ტყეში.
გ ა ნ წ ი რ უ ლ ს – ვერ მომინახავს შვება,
ს ა წ ა მ ლ ა ვ ი – მე დავლიე შენთვის,
გ ე ს მ ი ს ? – კარგო, ჩემი გულის ძგერა!…
შენი თვალები,თმები,ტუჩები
აღარ იწვევენ ჩემს აღტაცებას,
როცა გეგონა შენ სიყვარული
ამას ვეძახდი მე გატაცებას.
მე შენზე ფიქრში აღარ ვათენებ
და აღარა ვარ მარტო ეული,
ვეღარ მაშინებს მე მარტოობა
არც სიკვდილს ვეძებ ვითარც სნეული.
შენზე ცდუნებას მე აღარ ვყვები
შენი სიმორცხვეც კი აღარ მაბნევს,
მას სიყვარული აღარ ეკუთვნის
ვინც სხვის სიყვარულს დაბლა დააბნევს
მოგნატრებია ოდესმე ვინმე?
ოდესმე ცრემლი მოგნატრებია?
თუ გყვარებია ოდესმე ვინმე?
ვისიმე კარგი თუ გქონებია?
ღამე მთვარესთან გითენებია?
წვიმაში თმები დაგსველებია?
ზღვასთან ბაასი თუ გყვარებია?
თვალები ცრემლით დაგსველებია?
ალბათ დამთვრალხარ წითელი ღვინით,
ალბათ სიმღერაც მოგძალებია.
თუ გაწოლილხარ ოდესმე თოვლში?
თოვლში ყვავილი თუ გიძებნია?
თუ გიცინია…გიცინია აცრემლებამდე?
გულდაწყვეტილს თუ დაგძინებია?
რა ბედნიერი ყოფილხარ მაშინ
ამდენი განცდა თუ შეგძლებია!!!