Предыдущая публикация
Ул, әлбәттә, мин булам:
– Тәзкирә! Тәзкирә!
Ярга борынын терәп
Кояш әнә су керә.
– Син соң әллә тилеме?
Еллар үтте, ул инде
Кемнәрнеңдер килене.
Хатын инде кемгәдер...
Кайттым илгә. Иңрәдем:
– Тәзкирә... Тәзкирә...
– Әллә соң син юләрме?
Киттең... Беттең... Оныттың
Безне... Туган илләрне.
...Боз каплаган су өстен.
Бәкесе бар. Су эчтем.
Тәзкирә-ә!..
Боз астында күр әнә –
Бер кояш бәргәләнә.
Ркаил Зәйдулла
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев