Предыдущая публикация
Вот, Юряй — ікона такая цёмная, вот як пачарнела. Я Моці й кажу: “Моця, ты не замечаеш нічога на Юр’ю?” Яна кажа: “Не, а што?” — “Знаіш што, вот ён якійсьці пацямнелы, вот як скарбіць”… Вот, наверна, і праўда, ён скарбіў — што ён ідзе ў свет ўжо — із свае меснасьці.
Ад жыхаркі вёскі Казацкія Баўсуны Давыдзенка В.Б., 1925 года нараджэння, запісаў Лапацін Г.І., Раманава Л.Д. у 2002 годзе.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев