Маленькі дом з акенцамі ў гарод,
Духмяны пах, даносіцца што з печы
І краявід, што бачу з -- за варот.
А дома так утульна незвычайна,
За стол сям'ёю сядзем на абед.
За вокнамі равуць вятры адчайна,
Ды цёпла нам, у нас маленькі свет.
А людзі любяць усё нязвыклае, па модзе,
Каб слёзы, павароты, віражы.
Працую зараз рупна на прыродзе,
А ты майструеш зноўку ў гаражы.
Усё размерана, спакойна, без прынукі,
Няма журботы болей пачуцця.
Люляюць ператруджаныя рукі
Лагодна, шчыра соннае дзіця.
Гадзіннік шчасце адбівае бомам,
У вокны сонца заглядае неспяша,
Страсае наваколле першым громам,
Адпачывае сэрца і душа.
Разбудзіць певень зранку, на світанні,
Вясковы кожны гук сэрцам лаўлю.
І зноў з прыродай выйду на спатканне,
Бо гэты краявід душой люблю.
#Марта Мацкевіч
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев