Предыдущая публикация
АНА СҮЗЕ
Сөйлим әле, балам, сөйлим әле,
Сүзләремдә бөтен моңнарым.
Вафат булсам, балам, укы Коръән,
Тәрәзәдән кайтып тыңлармын.
Зинһар әйтәм, балам, укы Коръән,
Үтенечем сиңа шул булыр.
Миңа атап Коръән укысаң,
Кабер эчләрендә нур булыр.
Зинһар әйтәм, балам, укы Коръән,
Иң газизем син бит бәбкәем.
Атна киче җиткәч, җаным кайтыр,
Ак күбәләк булып бәбкәем.
Зинһар әйтәм, балам, укы Коръән,
Рухым китмәс синең кырыңнан.
Бер хәбәр дә сиңа бирә алмам,
Мәңге кайтмас изге урыннан.
Тар кабердә,кара гүр эчендә,
Син баламнан дога көтәрмен.
Дога булса, мин дә шат булырмын,
Оныта калсаң нихәл итәрсең.
Сәдака бир , балам, җомгаларда,
Котылырмын мин дә газаптан.
Игелегең балам савап булып,
Үзеңә дә иңәр азактан
Зинһар әйтәм, балам,туганнарым,
Бәхил булып миннән калыгыз.
Алып барып гүргә иңдергәч тә,
Тәһлил әйтеп туфрак салыгыз.
Юк, елама, балам,яшең түкмә,
Аерылып миннән калганда.
Бер Ходаем тел ачкычы бирсен,
Мөнкир, Мәнкир җавап алганда.
Сахраларда ялгыз йөргән чакта,
Хөзер Ильяс булсын юлдашың.
Тар кабердә ялгыз башым,
Чын иманым булсын юлдашым.
Ялгызымнан донья эше өчен,
Җавап алыр өчен килерләр.
Чын иманым булса җаннарымда,
Җәннәтләрдән урын бирерләр.
Зинһар әйтәм, балам, ихлас белән,
Уздырыгыз минем өчемне.
Сәдакалар биреп дога кылдыр,
Буш үткәрмә атна кичеңне.
Җидемне дә балам, үткәрә күр,
Кырыгымны аннан онытма.
Башка кеше өчен гыйбрәт булыр,
Каберемә эзең суытма.
Көннәр үтәр балам, елым җитәр,
Исеңә ал мине тагын да.
Карт-корыга хәер биргәләп тор,
Сау-сәламәт булган чагыңда.
Моны яздым көндез җомга көнне,
Көндезге җил әкрен искәндә.
Йөрәкләрем әрни, күңел ярсый,
Үләселәр искә төшкәндә.
Ямьсез үлемнәрдән үзең сакла,
Хәерле үлемнәр бир , Ходаем!
Авызымнан җаным чыккан чакта,
Үзем белән булсын иманым.
Мәхтүмә Шәфыйкова
Следующая публикация
Комментарии 7