ДОЖДЬ...
За окном барабанит дождь,
В окна лезет проклятая тень,
И ложится на плечи ложь,
В этот хмурый осенний день.
Ты сегодня домой не пойдешь,
Позвонишь, скажешь: «Мама, не жди, Понимаешь, на улице дождь,
А у нас еще ночь впереди…
А когда ты прочтешь стихи,
Все пойдет как обычный роман.
Ты заплачешь: «Пусти, пусти! »
Опрокинутая на диван.
Будут алые губы нежны,
Будут руки искать и ласкать.
И пробьют равнодушно часы,
В первый час твоей женской судьбы.
А когда ты глупышка поймешь,
Что была мне совсем не нужна,
Ты заплачешь проклятый дождь,
Ах зачем я домой не пошла.
Почему я домой не ушла...
Комментарии 7
Аз ин ҳама дил чи суд агар ишқ набуд.
ДИЛ кай ба фармони Ман аст
Дил чашм намекушод агар ишқ набуд.
Шавки ДИЛХОРО физояд ишки пок
Онҷо ҳама коҳиш ҳасту афзоиш нест.
Мурги чамани Хучастафоли ишк аст.
Ишк он набувад Ки хамчу булбул ноли.
Хар гах, ки бимириву наноли, ишк аст.
Ошуқи эҳсоси бахшишҳои қисмат будааст
Дар ҷавони ишқ буду давоати дунё набуд
Ин ҳама бедавлатиҳо хуб давлат будааст