Предыдущая публикация
Menden soruşurlar
qemlisen
neden,
Gözlerim yaş ile yuyulur menim.
Bir defe ürekden
gülmediyimden,
Keder gözlerimden duyulur
menim.
Sen hele balaca uşaqsan elbet,
Men seni yar bilib qelbime
saldım.
Gözünde görmedim zerre
mehebbet,
Donub bir anlığa yerimde qaldım.
Heç kim öz sevdiyin bele atmadı,
Sen getdin özünü apardın ancaq.
Gözüme baxmağa gücün
çatmadı,
Gözûmden düşmeyi bacardın
ancaq.
İllerle gözledim görüşek teki,
Gelmedin ömrümde sınam,
eyilem.
Get, o sen, o küçe, o yol, o seki,
Dalınca boylansam Murad
deyilem.
Qelbimde qalmadı bir
hissiyyatda,
Bu günden bu eşqin menası
yoxdu.
Menden yaxşıları çoxdu heyatda,
Çox güman senden de gözeli
çoxdu.
Qaçıb qurtarmağa ümid yerim
yox,
Dörd yandan hesretin mene tuş
gelir.
Ne zaman göndersem senin
dalınca,
Xeyalım qayıdıb eli boş gelir.
Bir anlıq unutmaq istedim seni,
Bilirdim alınan şey deyildi ancaq.
Bir yaz yağışı tek geldin ve
getdin
Ve ne men islandım, ne qara
torpaq.
İndi o torpaqda biten her çiçek,
Mene senden deyir, senden
danışır.
Özge birisiyle xoşbextsen
demek,
Burdasa bir ürek yanır alışır.
Men sene can dedim, canımi
aldın,
Ne olsun könlümü ala bilmedin.
Özge meni sevdi, sevirem dedi,
Sen özge qeder de ola bilmedin.
Çetin ki, bu sevgi yandığı qeder,
Senin üreyin de buz tuta bilsin.
Hirsimi çıxdığım divarlar qeder,
Daş deyil üreyim unuda bilsin.
Sevgi limanına aparan yollar,
Hele vermeyibdi bil ki, son qerar.
Seni ellerimden aparan yollar,
Ne vaxtsa geriye bir de qaytarar.
İlk defe seninle danışanda da,
Bilirdim bu sevgi baş tutan deyil.
Seni unutmağa çalışanda da,
Bilirdim üreyim unudan deyil
Следующая публикация
Нет комментариев